Συντάκτης: istosch

Το γυναικείο ζήτημα δεν ήταν μια σύλληψη της στιγμής, ούτε ένας γενικόλογος φιλολογικός αγώνας, η ακόμη παραπέρα, μια έκθεση ιδεών από αυτές που γράφαμε στο Δημοτικό, η καθ όλη τη διάρκεια της φοίτησης μας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δεν ήταν πολύ περισσότερο μια μαθηματική εξίσωσή με θέση και λύση ενάντια στην καταπίεση, στην αιχμαλωσία και στην βάναυση μεταχείριση μιας μεγάλης ανθρώπινης ομάδας στα στενά περιθώρια του νοικοκυριού, γιατί αν ήταν κάτι τέτοιο θα το έλυναν οι “πραγματιστές” της εποχής μας.
Ήταν, είναι και θα είναι, ένα δομικό χαρακτηριστικό της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας και οικονομίας και οι ρίζες του βρίσκονται στις ιδιότητες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και στις σχέσεις παραγωγής του, ενώ αποτελεί δε, ένα “σημαντικό ιστορικό κοινωνικό φαινόμενο, με ακόμα βαθύτερες ρίζες, σε προγενέστερα εκμεταλλευτικά συστήματα, διότι είναι ένα αποδεδειγμένο πια, ότι είναι αποτέλεσμα ενός συμπλέγματος οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών ανισοτιμιών και διακρίσεων που μετακυλίονται και εκδηλώνονται σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν συμπεριλαμβάνουν και τις σχέσεων των δυο φύλων.
Ότι πηγάζει από τις ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης στη σφαίρα της παραγωγής, διαμορφώνει και εξελίσσει κατά τρόπο καταλυτικό και τις σχέσεις αυτές καθ’ αυτές, στην σφαίρα όλων των άλλων συμπεριλαμβανομένων και των σχέσεων των δύο φύλων κι όσο κι αν οι παγκόσμιες ημέρες υπάρχουν και καλώς υπάρχουν, για να μας θυμίζουν κάποια πράγματα και να ενοχοποιούν τις συνειδήσεις μας, πράγμα που σημαίνει, ότι ο κυρίαρχος τρόπος παραγωγής, θέλει να βγάλει την ουρά του απ’ έξω δημιουργώντας ενοχικά ατομικά σύνδρομα, που είναι πέρα για πέρα λάθος, γιατί το πρόβλημα ούτε ατομικό είναι, ούτε ξεκινάει από εμάς.
Σε ένα ορισμένο βαθμό σήμερα και με ηττημένο το σοσιαλιστικό στρατόπεδο εδώ και τριάντα χρόνια, η μέρα αυτή δεν πρέπει να γίνει στρέβλωση του ιστορικού και κοινωνικού ρόλου της γυναίκας, που μόνο εικονικά έχει πραγματοποιηθεί η χειραφέτηση της και μόνο από το πρίσμα της ταξικής πάλης και την οργανική απορρόφηση της γυναίκας σε αυτή. Μόνο έτσι θα αποσυνδέσει και απομονώσει, την όλο και αυξανόμενη και μάλιστα εκθετικά επιστροφή στο κελί της, μόνο και μόνο, επειδή ο Καπιταλισμός γίνεται ολοένα και πιο σκληρός και πιο επιθετικός, ενάντια στα “ευάλωτα” σωματικά μέλη των κοινωνιών, που επαναλαμβάνουμε είναι και οργανικοί σύμμαχοι της εργατικής τάξης.
Την πραγματική φύση της αποτίναξης κάθε ζυγού από την πλάτη της ανθρωπότητας, καθώς και του γυναικείου ζητήματος, την ανέδειξαν και απέδειξαν οι ιδρυτές του επιστημονικού σοσιαλισμού, οι Μαρξ και Ενγκελς, αποκωδικοποιώντας τις σχέσεις παραγωγής και εν συνεχεία, την ταξική φύση του Καπιταλισμού, τόσο στην αντανάκλασή του, πάνω στο εποικοδόμημα, όσο και στις κοινωνικές σχέσεις.

Κατά το παρελθόν έχουμε γράψει για το ηλεκτρικό αυτοκίνητο και γιατί αυτό δε μπορεί να είναι το μέλλον της αυτοκίνησης και οι λόγοι είναι πάρα πολλοί, εξάλλου τα πρώτα αυτοκίνητα που βγήκαν στην κυκλοφορία ήταν ηλεκτρικά και τέτοιου είδους πισωγύρισμα μάλλον, θα αποτελούσε οπισθοδρόμηση, η παρένθεση μερικών χρόνων.
Μια χρονική παρέκβαση αυτού του τύπου για μια δεκαετία, αφενός μεν θα αναζωογονούσε τις πωλήσεις ειδικά σε μια περίοδο συνεχιζόμενης κρίσης, φέρνοντας τα απαιτούμενα κυκλοφορικά κεφάλαια, αφετέρου δε, θα έδινε τη δυνατότητα στην ίδια την αυτοκινητοβιομηχανία να ανασυνταχθεί και να επανασχεδιάσει ξανά τους κινητήρες εσωτερικής καύσης, αυτή τη φορά όμως με βάση υδρογόνο, το οποίο είναι κατά βάση πράσινο.
Όπως έχουμε πει κατά το παρελθόν, το υδρογόνο είναι το μέλλον όχι μόνο της αυτοκίνησης, αλλά πάσης φύσης λειτουργίας και κυκλοφορίας οχημάτων, δημόσιας και ιδιωτικής χρήσης, απλών και βαρέων οχημάτων στην άσφαλτο, στο χώμα και στις επίπονες και βαρέως τύπου επαγγελματικής φύσης δραστηριότητες, που χρησιμοποιούνται επί παραδείγματι στις χωματουργικές εργασίες.
Το ίδιο θα συμβεί και στα σκάφη και πάσης φύσης πλεούμενα, από τα μικρότερα, μέχρι τα γιγαντιαία, όπου η μεταφορική τους δύναμη δε μπορεί να πραγματοποιηθεί και να γίνει αποκλειστικά και μόνο με την λεγόμενη ηλεκτροκίνηση, αφού οι μπαταρίες που θα απαιτούνταν θα έπρεπε να έχουν πάνω από δέκα φορές το μέγεθος τους και δεν θα είχαν κάποια αυτονομία.
Ωστόσο όμως και εύλογα θα θέσετε το ερώτημα, (που δεν θα είναι καθόλου αφελές, αλλά απολύτως ειλικρινές, κατά το οποίο δεν φέρετε καμία ευθύνη της εκφοράς του, μιας και οι πλειοψηφία δεν γνωρίζει ούτε καν την σωστή ονομασία τους και τον βασικό λόγο ύπαρξης τους), αφού τα αυτοκίνητα, είναι μηχανικά ποιος ο ρόλος της μπαταρίας, η ακόμα περισσότερο του εγκεφάλου;

Όταν αναφερόμαστε στη Φιλοσοφία, ανεξάρτητος φιλοσοφικής σχολής, η φιλοσοφικής αρχής, αν ανήκει στον ιδεαλισμό, η στον υλισμό, μιλάμε για το τι είναι η φιλοσοφία και το τι εκφράζει για παράδειγμα.
Αντικειμενικά είναι μια μορφή της ανθρώπινης κοινωνικής συνείδησης που επιδιώκει και επεξεργάζεται μια κοσμοθεωρία, ένα σύστημα ιδεών και αντιλήψεων για τον κόσμο και τη θέση του ανθρώπου σε αυτόν, ερευνά την γνωστική, αξιολογική, ηθική και αισθητική θέση του ανθρώπου προς τον κόσμο.
Σύμφωνα με τον κορυφαίο Έλληνα Φιλόσοφο, ακαδημαϊκό και Δόκτορα Φιλοσοφίας, Δημήτρη Κασιούρα, η φιλοσοφία ως κοσμοθεωρία, έχει στενή σχέση με τα ταξικά συμφέροντα, με την πολιτική και ιδεολογική πάλη, καθοριζόμενη από την κοινωνική πραγματικότητα, ασκεί σοβαρή επίδραση στο είναι, στη διαμόρφωση νέων ιδανικών, ηθικών κανόνων και πολιτιστικών αξιών. Επίσης σύμφωνα με τον εν λόγω, η Φιλοσοφία βασίζεται στη θεωρητική και πρακτική στάση του ανθρώπου, απέναντι στην αντικειμενική πραγματικότητα, ξεκαθαρίζει τις αμοιβαίες σχέσεις υποκειμένου και αντικειμένου.
Η φιλοσοφία χωρίζεται στους τομείς της οντολογίας(δηλαδή της διδασκαλίας για το είναι), της γνωσιολογίας(θεωρίας της γνώσης και γνωσιοθεωρίας), η λογική, η αισθητική, η ηθική και νεότεροι τομείς, η Επιστημολογία, η πολιτική Φιλοσοφία, η Φιλοσοφία της γλώσσας και η Φιλοσοφία της Θρησκείας.
Τα ερωτήματα που μας θέτουν ορισμένοι για το αν ο Νίτσε ήταν Φιλόσοφος, έχει μια απάντηση και αυτή είναι ότι παρότι τον έχουμε μελετήσει αρκετά και εις βάθος, ανεξάρτητα του ότι δεν μας εκφράζει, δεν υπήρξε φιλόσοφος, που εξέφραζε μια συστηματοποιημένη κοινωνική συνείδηση αλλά κάτι άλλο, γι αυτό και ο Νίτσε ήταν στοχαστής, αναστοχαστής και αναλυτής, δε διδάσκεται σε φιλοσοφικές σχολές ως Φιλόσοφος, αλλά ως στοχαστής, αναστοχαστής και αναλυτής.
Μπορεί να μην είμαστε και δεν είμαστε οπαδοί των σχολών που άνηκε όπως του Υποκειμενικού Αμοραλισμού, η του Υποκειμενικού Βολονταρισμού, όπως ο Βαυαρός και κατόπιν Γερμανός Αναρχικός Μαξ Στίρνερ(25/10/1806 – 25/6/1856), αλλά ήταν στοχαστής και όχι φιλόσοφος, όπως ήταν και ο τελευταίος που αποθέωσε το “Εγώ”, με όρους μεταφυσικής οντολογίας, οριοθετώντας φιλοσοφικά τον Ατομικισμό βάζοντας στο επίκεντρο του ηθικού, οντολογικού και πολιτικού προβληματισμού του, το “Εγώ” (το οποίο είναι μια ανεστραμμένη οντολογία, αλλά είναι τέτοια).

Το Μεγάλο Πράσινο Τείχος, είναι δεντροστοιχίες με όχι πολύ μεγάλο βάθος κατά πλάτος, τα οποία φυτεύονται εκεί που θεωρητικά προϋπήρχαν παλιότερα αλλά πλέον είναι σεληνιακό τοπίο.
Παρότι το σχέδιο δείχνει να είναι ένα αρκετά φιλόδοξο σενάριο, στην πραγματικότητα έχει πολλά αγκάθια, μιας και δεν είναι μια τόσο απλή θεωρητική πράξη.
Αυτό που αντικειμενικά προσπαθεί να κάνει, είναι να αποτελέσει μια εναλλακτική αλλά και βιώσιμη λύση με όρους αειφόρου ανάπτυξης που δεν έχει αποφέρει πουθενά όπου έχει εφαρμοστεί ούτε κατά το 1/4 των θεμιτών αποτελεσμάτων, εξάλλου ανάλογης φύσης περιβαλλοντικά προβλήματα σε ολόκληρη την υφήλιο και κυρίως στην ΕΕ, εφόσον εμπεριέχουν μη επιστημονικής φύσης χαρακτηριστικά που θυμίζουν ασκήσεις επί χάρτου.
Όσο κι αν ταλανίζουν τα περιβαλλοντικά προβλήματα σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη, τα ζητήματα που προκύπτουν από την λεγόμενη κλιματική αλλαγή, στην πραγματικότητα δεν τα έχουμε δει και βιώσει, ευτυχώς όχι ακόμα.
Η ξηρασία, η ερημοποίηση, η πείνα, τα πλημμυρικά φαινόμενα, οι συγκρούσεις και η μετανάστευση, δεν είναι αποτέλεσμα των κλιματικών αλλαγών, αλλά περιοδικά και σποραδικά φαινόμενα που έχουν καταγραφτεί πολλές φορές κατά το παρελθόν πολύ πριν την βιομηχανική επανάσταση τόσο σε διευρυμένες γεωγραφικές περιοχές, όσο και τοπικά, αλλά αυτό δεν είναι κλιματική αλλαγή, η οποία δεν προκύπτει από αυτά τα φαινόμενα.