Συντάκτης: istosch

Επιστημονικά κλιμάκια από την Λ.Δ της Κίνας, καθώς και από τη Μ. Βρετανία αλλά και τις ΗΠΑ, μάλλον προέβησαν σε μια πολύ σπουδαία και σημαντική ανακάλυψη από ανθρωπολογική και ανθρωπογεωγραφική άποψη.
Αμφότεροι ανακοίνωσαν ότι έφεραν στο φως, σημαντικότατα ευρήματα στην περιοχή Κουεσάνγκ του Οροπεδίου του Θιβέτ και σε υψόμετρο περίπου και κατά προσέγγιση 4.200 μέτρων και αφορούσε μια σειρά από πέντε αποτυπώματα παλάμης και πατούσας, που είχαν ενθυλακωθεί πάνω σε πετρώματα, των οποίων το χρονολογικό αποτύπωμα είναι από 169.000 έως 226.000 ετών, δηλαδή από τη Μέση Πλειστόκαινο Περίοδο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται κουβέντα για την προοπτική αναδημιουργίας ενός είδους που εδώ και 10.000 χρόνια έχει εξαφανιστεί και πρόκειται για Μαμούθ και για να φτάσουμε αντικείμενο ολικής επαναφοράς του, πραγματοποιήθηκαν πολλές μακρόπνοες επιστημονικές διημερίδες.
Για να φτάσουμε στο δια ταύτα αυτής της επιστημονικής μελέτης, της παρατήρησης και των επανειλημμένων μαζώξεων, στο οποίο κάποιες ερευνητικές ομάδες συμφώνησαν και κάποιες άλλες όχι, εκτιμήθηκαν η δεν εκτιμήθηκαν σωστά, η λαθεμένα-δεν έχει σημασία- κάποια δεδομένα μερικές φορές πολύ σοβαρά και στο επίπεδο επιστημονικών, λεκτικών και γραπτών “αντεγκλήσεων”(μέσω ανακοινώσεων)- για πάνω από μια δεκαετία..
Την Προηγούμενη Δευτέρα που μας πέρασε μια μερίδα ερευνητών ανακοίνωσαν τους πόρους που συγκεντρώνονται, από μία νέα αδρή χρηματοδότηση, η οποία πιστεύουν πως θα μπορούσε να θέσει σε εφαρμογή, την θεωρητική επαναφορά των μαμούθ στην άγρια φύση.
Τα 15 εκατομμύρια δολάρια που κρίνονταν απαραίτητα σύμφωνα με τον προϋπολογισμό που είχε εκτιμηθεί από τους ερευνητές, προήλθαν από την εταιρεία βιοεπιστήμες και γενετικής την Colossal, που ιδρύθηκε σχετικά πρόσφατα από τον τεχνολόγο και επιχειρηματία Ben Lamm, καθώς και τον George Church, καθηγητή γενετικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, που πρωτοστάτησε στην ομάδα των ερευνητών, πάνω στις νέες προσεγγίσεις που αφορά στην γονιδιακή επεξεργασία, καθώς και την επαναφορά ειδών ξανά στην ζωή.

Αν κοιτάξει κανείς το χάρτη και το ακριβές σημείο που βρίσκεται το Αφγανιστάν, θα κατανοήσει τη μισή αλήθεια(αν όχι το 1/4 της), αλλά το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο σύνθετο, κατά το οποίο αναπτύσσονται και αναδείχνονται ζητήματα που αφορούν την μέχρι σήμερα κοινωνική, οικονομική και πολιτική τάξη πραγμάτων.
Στην γεωγραφική και στενά γεωστρατηγική ανάλυση, το Αφγανιστάν θα μπορούσε να εξομοιωθεί με την παλιά Τσεχοσλοβακία, αλλά με αντίστροφη φορά προς την κατεύθυνση της χώρας προς τα ανατολικά, αλλά και πάλι θα έπεφτε σε λάθος εκτιμήσεις και θα έβγαζε μάλλον εκτός τόπου και χρόνου συμπεράσματα και για να βγουν σωστά, η πάνω κάτω προς τα εκεί συμπεράσματα, πρέπει να εκλάβουμε πολύ σοβαρά τους νόμους της διαλεκτικής και πως εκφράζονται μέσα από την σύγχρονή και διεθνή πολιτική οικονομία, δηλαδή τους παρακάτω: (Νόμος της ενότητας και πάλης των αντιθέτων, του περάσματος των ποσοτικών σε ποιοτικές, της άρνησης της άρνησης, της συνάφειας της ουσίας και του φαινομένου).
Ανεξάρτητα αν και οι δυο χώρες της Ευρασίας, είναι μονοπάτια η μια στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και η άλλη στην κεντρική Ασία(εξάλλου μέρος της μέσης Ανατολής είναι από την εποχή της Βακτριανής το Αφγανιστάν).
Ωστόσο τα πράγματα είναι τόσο πολυσύνθετα και τόσο περίπλοκα, που δεν θα κατανοήσει κάποιος με υπεραπλουστεύσεις του τι πραγματοποιείται εκεί. Μπορεί και οι δυο παραπάνω χώρες αποτελούν περάσματα, η και γέφυρες ανάμεσα στην ανατολή και στη δύση, της κάθε Ηπείρου ξεχωριστά, όμως καλό θα ήταν να γνωρίζουμε, ότι ο αρχαιότερος δρόμος του Μεταξιού(σήμερα είναι όλοι κι όλοι δύο, μέσω της ξηράς και δεν συμπεριλαμβάνονται ο υπερσιβηρικός, ούτε η θαλάσσια δίοδος του που είναι νομοτελειακά η διώρυγα του Σουέζ), ήταν ένας και περνούσε μέσα από εκεί.

Αν κάποιο νέο δεν θέλαμε να το ακούσουμε με τίποτα και για κανένα λόγο ήταν αυτό που σήμερα και με μεγάλη καθυστέρηση ακούσαμε, μάθαμε και πιστέψτε μας δεν μας άρεσε καθόλου.
Το τι είναι το κεφάλαιο Μίκης Θεοδωράκης το έχουμε ξαναγράψει και πει και δεν θα επανέλθουμε, ωστόσο, θα ταξιδέψει στην Αθανασία του Παγκόσμιου πολιτιστικού γίγνεσθαι του 20ου και 21ου αιώνα.
Για μας και όχι μόνο ως γεγονός είναι απόλυτα και βαθύτατα στενάχωρο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι δεν έφυγε απλά ένας συνθέτης της μουσικής μας σύνθεσης, έφυγε ο Αρχάγγελος της Ελληνικής μουσικής σύνθεσης που όπως έλεγε «Θεωρώ όλη αυτή τη διαδρομή μου μέσα στη μουσική ένα συνεχές ταξίδι. Ένα ταξίδι στο άγνωστο, χωρίς τέλος…», καθώς επίσης «Αν δεν είχα βιώσει αυτά που βίωσα, δεν θα είχα γράψει αυτή την μουσική. Η μουσική για μένα ποτέ δεν υπήρξε αυτοσκοπός, είναι κάτι το βιωματικό…»