Ανθρωπογεωγραφία

Σήμερα, ήρθε μια αναπάντεχα κακή – κάκιστη είδηση, σε τοπικό επίπεδο, από αυτές που θα έπρεπε να σε παγώνουν και να σε οδηγούν σε ερωτηματικά και δεν μιλάμε για το ηθικό μέρος, αλλά για τα αίτια που οδήγησαν σε αυτό το συμβάν. Όμως πρόκειται για πολύ νεαρές ηλικίες και ως γνωστόν τα παιδιά είναι παιδιά, ακόμα κι όταν καταλαβαίνουν τι κάνουν, στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουν, ειδικά αν είναι λούμπεν στοιχεία, ακόμα κι αν αυτό που κάνουν είναι αποτρόπαιο, η απαιχθές, όταν είναι εν δυνάμει, μέλη μιας παραβατικής ομάδας, όπως μια συμμορία, ωστόσο η προσέγγιση της όχθης, αυτής του «κοινού περί δικαίου αισθήματος», δεν μπορεί να γίνει με όρους οργής, η κοινωνικού αυτοματισμού, ούτε με αντανκλαστικα αγέλης, ακόμη κι αν πρόκειται για κάποιο ειδεχθές, αισχρό, αποκρουστικό και επονείδιστο συμβάν, όπως η σύσταση παιδικής – εφηβικής συμμορίας, η τα κίνητρα της, που μπορεί να καταλήξουν σε μια απόπειρα δολοφονίας, σε ΄΄ενα στυγερό, η ακόμα – ακόμα ένα φρικιαστικό, δλδ έγκλημα. Σαφέστατα κανείς δεν έχει ο δικαίωμα να προσπαθεί κατά κανένα τρόπο και όχι μόνο δόλιο, να αφαιρεί ζωές, η να προσπαθεί για κάτι τέτοιο, ωστόσο η κοινωνική μήνη δεν βοηθάει πουθενά, αποπροσανατολίζει αλλά κυρίως γιατί το αποτέλεσμα που θα επανατροφοδοτηθεί – αναδημιουργηθεί, θα λειτουργήσει μάλλον αντίστροφα κι εκθετικά σε βάθος χρόνου, μονάχα υπέρ της παραβατικότητας κι αυτό έχει δείξει η ιστορία, μην αφήνοντας χώρο τον σωφρονισμό και την κοινωνική επανένταξη να λειτουργήσει.

Αυτό που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό, το κοινωνικό προτσές, έχει άμεση αντανάκλαση με την πολιτική οικονομία, αλλά και με τις διαδρομές της μέσω στο χώρο και στο χρόνο.
Η Ιδιοσυγκρασία και ιδιοσυστασία των ατόμων που συμπεριλαμβάνουν μία κοινωνική ομάδα, αλλά και της ίδια της κοινωνικής ομάδας, είναι αποτέλεσμα αυτής της διεργασίας μέσα στον ίδιο το χώρο και στο χρόνο.
Ο προσδιορισμός του χρόνου δεν συμπεριλαμβάνει μόνο τον κυρίαρχο τρόπο παραγωγής, αλλά και τα υπολείμματα του καθώς επίσης και τα σπέρματα του νέου παραγωγικού μοντέλου, που πιθανολογείται η νομοτελειακή του έλευση κι επέλαση, προφανώς με επιστημονικότεχνικά κριτήρια.

Στο σημερινό άρθρο μας, θα αναδείξουμε τις αγεφύρωτες πλευρές της ιστορίας με το μύθο, όπως αυτός χειραγωγείται και παρουσιάζεται μέσα από ορισμένους κύκλους. Στο πως δηλαδή αυτοί, προσπαθούν να τον αξιοποιήσουν, αλλά και πως ένα ορισμένο βαθμό, αυτά τα λίγα αλλά καθοριστικά μονοπάτια και διασυνδέσεις στη μεταξύ τους σχέση, να τα διαστρεβλώσουν και να τα φέρουν στα μέτρα τους. Τα οποία μονοπάτια και οι οποίες διασυνδέσεις, όμως αποτελούν μια “λιλιπούτεια” και μόνο πλευρά της ιστορίας, η οποία όμως είναι τόσο συμβολική, όσο και απειροελάχιστη και γιατί δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εκ του ασφαλούς, αλλά και αφειδώς από τους διάφορους κύκλους, οι οποίοι την χειραγωγούν, την εκμεταλλεύονται και την καταδείχνουν με παρά-αποδεικτικά μέσα τύπου Λε-Μπον στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη με όρους Γκέμπελς.

Αν κοιτάξει κανείς το χάρτη και το ακριβές σημείο που βρίσκεται το Αφγανιστάν, θα κατανοήσει τη μισή αλήθεια(αν όχι το 1/4 της), αλλά το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο σύνθετο, κατά το οποίο αναπτύσσονται και αναδείχνονται ζητήματα που αφορούν την μέχρι σήμερα κοινωνική, οικονομική και πολιτική τάξη πραγμάτων.
Στην γεωγραφική και στενά γεωστρατηγική ανάλυση, το Αφγανιστάν θα μπορούσε να εξομοιωθεί με την παλιά Τσεχοσλοβακία, ακόμα και με την Ουκρανία, αλλά με αντίστροφη φορά προς την κατεύθυνση της χώρας προς τα ανατολικά, αλλά και πάλι θα έπεφτε σε λάθος εκτιμήσεις και θα έβγαζε μάλλον εκτός τόπου και χρόνου συμπεράσματα και για να βγουν σωστά, η πάνω κάτω προς τα εκεί συμπεράσματα, πρέπει να εκλάβουμε πολύ σοβαρά τους νόμους της διαλεκτικής και πως εκφράζονται μέσα από την σύγχρονή και διεθνή πολιτική οικονομία, δηλαδή τους παρακάτω: (Νόμος της ενότητας και πάλης των αντιθέτων, του περάσματος των ποσοτικών σε ποιοτικές, της άρνησης της άρνησης, της συνάφειας της ουσίας και του φαινομένου).
Ανεξάρτητα αν και οι τρεις χώρες της Ευρασίας, είναι μονοπάτια, οι δύο στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και η άλλη στην κεντρική Ασία(εξάλλου μέρος της μέσης Ανατολής είναι από την εποχή της Βακτριανής το Αφγανιστάν).
Ωστόσο τα πράγματα είναι τόσο πολυσύνθετα και τόσο περίπλοκα, που δεν θα κατανοήσει κάποιος με υπεραπλουστεύσεις του τι πραγματοποιείται εκεί και τι μπορεί να πραγματοποιηθεί σε αυτές τις περιοχές, ανά πάσα στιγμή.
Μπορεί οι παραπάνω χώρες αποτελούν περάσματα, η και γέφυρες ανάμεσα στην ανατολή και στη δύση, της κάθε Ηπείρου ξεχωριστά, όμως καλό θα ήταν να γνωρίζουμε, ότι ο αρχαιότερος δρόμος του Μεταξιού(σήμερα είναι όλοι κι όλοι δύο, μέσω της ξηράς και δεν συμπεριλαμβάνονται ο υπερσιβηρικός, ούτε η θαλάσσια δίοδος του που είναι νομοτελειακά η διώρυγα του Σουέζ), ήταν ένας και περνούσε μέσα από εκεί, δεν θα μας κάνει εντύπωση όμως καθόλου, να δούμε κι έναν άλλο που θα ξεκινάει από τον Ινδικό, να μεταβαίνει χερσαία μέχρι την Κασπία και από εκεί, ξανά χερσαία στη Βόρεια θάλασσα.