Ανθρωπογεωγραφία

Αυτό που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό, το κοινωνικό προτσές, έχει άμεση αντανάκλαση με την πολιτική οικονομία, αλλά και με τις διαδρομές της μέσω στο χώρο και στο χρόνο.
Η Ιδιοσυγκρασία και ιδιοσυστασία των ατόμων που συμπεριλαμβάνουν μία κοινωνική ομάδα, αλλά και της ίδια της κοινωνικής ομάδας, είναι αποτέλεσμα αυτής της διεργασίας μέσα στον ίδιο το χώρο και στο χρόνο.
Ο προσδιορισμός του χρόνου δεν συμπεριλαμβάνει μόνο τον κυρίαρχο τρόπο παραγωγής, αλλά και τα υπολείμματα του καθώς επίσης και τα σπέρματα του νέου παραγωγικού μοντέλου, που πιθανολογείται η νομοτελειακή του έλευση κι επέλαση, προφανώς με επιστημονικότεχνικά κριτήρια.

Στο σημερινό άρθρο μας, θα αναδείξουμε τις αγεφύρωτες πλευρές της ιστορίας με το μύθο, όπως αυτός χειραγωγείται και παρουσιάζεται μέσα από ορισμένους κύκλους. Στο πως δηλαδή αυτοί, προσπαθούν να τον αξιοποιήσουν, αλλά και πως ένα ορισμένο βαθμό, αυτά τα λίγα αλλά καθοριστικά μονοπάτια και διασυνδέσεις στη μεταξύ τους σχέση, να τα διαστρεβλώσουν και να τα φέρουν στα μέτρα τους. Τα οποία μονοπάτια και οι οποίες διασυνδέσεις, όμως αποτελούν μια “λιλιπούτεια” και μόνο πλευρά της ιστορίας, η οποία όμως είναι τόσο συμβολική, όσο και απειροελάχιστη και γιατί δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εκ του ασφαλούς, αλλά και αφειδώς από τους διάφορους κύκλους, οι οποίοι την χειραγωγούν, την εκμεταλλεύονται και την καταδείχνουν με παρά-αποδεικτικά μέσα τύπου Λε-Μπον στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη με όρους Γκέμπελς.

Αν κοιτάξει κανείς το χάρτη και το ακριβές σημείο που βρίσκεται το Αφγανιστάν, θα κατανοήσει τη μισή αλήθεια(αν όχι το 1/4 της), αλλά το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο σύνθετο, κατά το οποίο αναπτύσσονται και αναδείχνονται ζητήματα που αφορούν την μέχρι σήμερα κοινωνική, οικονομική και πολιτική τάξη πραγμάτων.
Στην γεωγραφική και στενά γεωστρατηγική ανάλυση, το Αφγανιστάν θα μπορούσε να εξομοιωθεί με την παλιά Τσεχοσλοβακία, ακόμα και με την Ουκρανία, αλλά με αντίστροφη φορά προς την κατεύθυνση της χώρας προς τα ανατολικά, αλλά και πάλι θα έπεφτε σε λάθος εκτιμήσεις και θα έβγαζε μάλλον εκτός τόπου και χρόνου συμπεράσματα και για να βγουν σωστά, η πάνω κάτω προς τα εκεί συμπεράσματα, πρέπει να εκλάβουμε πολύ σοβαρά τους νόμους της διαλεκτικής και πως εκφράζονται μέσα από την σύγχρονή και διεθνή πολιτική οικονομία, δηλαδή τους παρακάτω: (Νόμος της ενότητας και πάλης των αντιθέτων, του περάσματος των ποσοτικών σε ποιοτικές, της άρνησης της άρνησης, της συνάφειας της ουσίας και του φαινομένου).
Ανεξάρτητα αν και οι τρεις χώρες της Ευρασίας, είναι μονοπάτια, οι δύο στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και η άλλη στην κεντρική Ασία(εξάλλου μέρος της μέσης Ανατολής είναι από την εποχή της Βακτριανής το Αφγανιστάν).
Ωστόσο τα πράγματα είναι τόσο πολυσύνθετα και τόσο περίπλοκα, που δεν θα κατανοήσει κάποιος με υπεραπλουστεύσεις του τι πραγματοποιείται εκεί και τι μπορεί να πραγματοποιηθεί σε αυτές τις περιοχές, ανά πάσα στιγμή.
Μπορεί οι παραπάνω χώρες αποτελούν περάσματα, η και γέφυρες ανάμεσα στην ανατολή και στη δύση, της κάθε Ηπείρου ξεχωριστά, όμως καλό θα ήταν να γνωρίζουμε, ότι ο αρχαιότερος δρόμος του Μεταξιού(σήμερα είναι όλοι κι όλοι δύο, μέσω της ξηράς και δεν συμπεριλαμβάνονται ο υπερσιβηρικός, ούτε η θαλάσσια δίοδος του που είναι νομοτελειακά η διώρυγα του Σουέζ), ήταν ένας και περνούσε μέσα από εκεί, δεν θα μας κάνει εντύπωση όμως καθόλου, να δούμε κι έναν άλλο που θα ξεκινάει από τον Ινδικό, να μεταβαίνει χερσαία μέχρι την Κασπία και από εκεί, ξανά χερσαία στη Βόρεια θάλασσα.

Στην φρασεολογία των πολιτικών επιστημών, πολλές φορές ακούμε τις φράσεις “μεγάλες δυνάμεις”, “μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις”, “μεγάλες η μεσαίες περιφερειακές δυνάμεις” και δυνάμεις “πολλαπλά εξαρτημένες” με εθνική όμως κυριαρχία όπως η χώρα μας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά όμως και πως επηρεάζουν στον ένα η στον άλλο βαθμό, την πολιτική και την οικονομία στις “αναπτυγμένες”, “αναπτυσσόμενες” και σχετικά, η απόλυτα “υπανάπτυκτες” χώρες, τι σχέση έχουν με την πάσης φύση ιδιοκτησιακή σχέση με το σύνολο, η με μέρος των μέσων παραγωγής, τόσο μερικώς, η ποσοστιαία, όσο και σε όλη τους τη σφαίρα.
Σε πιο βαθμό και με ποιο τρόπο επιδρούν, πάνω στις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό των χωρών τους, σε ολόκληρη την υφήλιο.
Δε μιλάμε φυσικά με όρους γεωπολιτικής και με τη λογική της, η οποία είναι αντιδραστική θεωρία που προσπαθεί να ερμηνεύσει τα φαινόμενα της κοινωνικής ζωής, μαζί και του πολέμου με γεωγραφικά αίτια.
Μια “ακροδεξιών” στοχεύεων σωβινιστική θεώρηση, που επιδιώκει την δικαίωση της κατάκτησης ξένων εδαφών και την υποδούλωση λαών από τις ιμπεριαλιστικές τάσεις, διαμέσου των ιδιοτήτων που αποκτάει το γεωγραφικό περιβάλλον, σαν στοιχείο οικονομικής πολιτικής, η αντιδραστική θεώρηση της γεωπολιτικής, τις εμφανίζει ως ιδιότητες της γης.
Ωστόσο αυτό που θέλουμε είναι να αναδείξουμε τι είναι αυτό που στο πεδίο της οικονομίας αναδείχνει μια πολυεθνική χώρα, ως μεγάλη δύναμη και ποιες οι διαφορές τις από αυτές που είναι περιφερειακές δυνάμεις και πως οι πρώτες κινούν το τραίνο της ιστορίας στο επίπεδο της οικονομίας, των διεθνών σχέσεων και πως αυτές επηρεάζουν τις ζωές μας.
Τι κάνει μια μεγάλη παγκόσμια δύναμη διαφοροποιημένη, από μια μεγάλη αναπτυγμένη χώρα και γιατί δεν είναι πάντα το ίδιο μέγεθος, ποια είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ανάμεσα σε μια μεγάλη παγκόσμια δύναμη, σε σχέση με μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη και μπορεί εν τέλη, και σε βάθος χρόνου, η τελευταία να φτάσει η να ξεπεράσει μια μεγάλη δύναμη;