Οι “οικονομικές” κρίσεις και οι πολέμοι
Ο πόλεμος, είναι η επιτομή, κάθε λύσης, όταν ο κύκλος ύφεση – κρίση – ανάπτυξη, δεν κατορθώσει να οδηγηθεί στην τελευταία. Αντικειμενικά προκύπτει, μέσα από την όξυνση των κρίσεων με κατεύθυνση το Κραχ. Οι Κρίσεις στο πεδίο της κεφάλαιοκρατικής παραγωγικής διαδικασίας, είναι μέρος του γενετικού κώδικα του ίδιου καπιταλισμού στο σύνολο του και σε κάθε φάση ανάπτυξης του.
Όπως σε κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα, που θέλει να διαφυλάξουν και να προστατέψουν τα περιουσιακά τους στοιχεία οι κρατούντες του, αυτό συμβαίνει κι εδώ, ωστόσο συμβαίνει εκθετικά σε όλο και μεγαλύτερη δύναμη κάθε φορά. Αυτό πραγματοποιείται, ούτως ώστε να μπορούν να συνεχίζουν σε κάθε επόμενη φάση της “αγοραίας” οικονομίας και τουλάχιστον μέσα από την πορεία της εξέλιξης των ίδιων πραγμάτων, εντός των ορίων του συστήματος να βγαίνουν κερδισμένο. Όχι μόνο για να εξασφαλίσουν τη θέση, το ρόλο, τη σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του συνόλου των μέσων παραγωγής που ελέγχουν, αλλά κυρίως για να διασφαλιστεί με κάθε δυνατό τρόπο, το ικανό ποσοστό κέρδους, καθώς και το μέγεθος του εσόδων τους. Αυτό όσο περισσότερο μεγαλώνει, τους εξασφαλίσει τι διαιώνιση τους, αλλά και την εξουσία πού τους δίνει αυτού του τύπου η οικονομία, σε κάθε κύκλο της και ειδικά στην επόμενη φάση της παραγωγής.