Κοινωνιολογία

Εν όψει Ευρωεκλογών, μπήκαμε στον πειρασμό να αναλύσουμε ορισμένα πράγματα για το τι είναι τα Κόμματα, στο βαθμό που μας δίνεται ως δυνατότητα για ένα τέτοιο κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο, θυμίζοντας ότι τα εν λόγω, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ανθρώπινη Ιστορία στην Αστική Γαλλική Επανάσταση το 1789 με τον τρόπο που κοινωνιολογικά τα ερμηνεύουμε, αλλά στην πραγματικότητα ενυπήρχαν και στην Κλασική περίοδο της Αρχαίας Αθήνας κι όχι μόνο εκεί, όμως με άλλους όρους που εξυπηρετούσαν την δουλοκτητική κοινωνία, ωστόσο ο Λένιν με την μπροσούρα “Κόμμα Νέου Τύπου” καθόρισε την πιο ολοκληρωμένη και σύγχρονη μορφή τους.
Πράγματα τα οποία αντανακλούν και αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό, το ρόλο της ύπαρξης των κοινωνικών και πολιτικών φορέων που εμπλέκονται στην Ευρώ-εκλογική διαμάχη, τουλάχιστον στο γεωγραφικό μήκος και πλάτος της χώρας μας, αλλά αντικειμενικά δεν θα προεκτείνουμε σε αυτό, αλλά τι ακριβώς σημαίνουν εκλογές, με ένα σύστημα που προφανώς δεν είναι διόλου αντιπροσωπευτικό(δλδ Ρεπουμπλικανικό, κυρίως από τους χώρους δουλειάς, αλλά πλήρως αστικοδημοκρατικό, με εδαφικά κριτήρια, εδώ, σε αυτές τις εκλογές πραγματοποιείται ως τέτοιο με ολόκληρη την Περιφέρεια ως χώρος), αλλά και τι ορίζει τα Κόμματα και τις Παρατάξεις.

Αυτό που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό, το κοινωνικό προτσές, έχει άμεση αντανάκλαση με την πολιτική οικονομία, αλλά και με τις διαδρομές της μέσω στο χώρο και στο χρόνο.
Η Ιδιοσυγκρασία και ιδιοσυστασία των ατόμων που συμπεριλαμβάνουν μία κοινωνική ομάδα, αλλά και της ίδια της κοινωνικής ομάδας, είναι αποτέλεσμα αυτής της διεργασίας μέσα στον ίδιο το χώρο και στο χρόνο.
Ο προσδιορισμός του χρόνου δεν συμπεριλαμβάνει μόνο τον κυρίαρχο τρόπο παραγωγής, αλλά και τα υπολείμματα του καθώς επίσης και τα σπέρματα του νέου παραγωγικού μοντέλου, που πιθανολογείται η νομοτελειακή του έλευση κι επέλαση, προφανώς με επιστημονικότεχνικά κριτήρια.

Τα κοινωνικά πρότυπα και τα κοινωνικά στερεότυπα, αποτελούν, (είτε είναι) μέρος των κοινωνικών προκαταλήψεων (θετικών η αρνητικών), είτε είναι προεκτάσεις ισχυρών προβολών κάποιων βασικών κι “αντικατάστατων” αρχών – κανόνων ηθικής λειτουργικότητας, αλλά και συνηθειών, ως ένα προϊόν μιας χρόνιας διεργασίας, η οποία πραγματοποιείται κάτω από δύο άξονες.
Ο πρώτος άξονας, είναι οι ιστορικές και κοινωνικές καταβολές, που αναπτύσσονται και προϋπάρχουν στις μικρές κοινωνικές ομάδες, οι οποίες ονομάζονται κοινότητες και ο δεύτερος αναπτύσσεται και πραγματοποιείται σε πολύ μεγενθυμένες κοινωνικές κλίμακες, περιφερειακές, εθνικής επικράτειας και υπερεθνικές.