istosch eFanzine

istosch eFanzine

istoschPORTAL [data &technologies lab]

Ανθρωπιστικές ΕπιστήμεςΕπιστήμεςΦιλοσοφία

Διαλεκτική η επιστήμη των επιστημών (Α μέρος)

istosch the first Chania's multinational technologies lab   the 1st multinational Chania's web design & development center   simply& dedicated web Hosting    istoschSHOP, Τα πάντα από βιβλία & νέα τεχνολογία...

Μισθώστε Διαφημιστική Προβολή στο istoschPORTAL

«Η γοργόνα με τα όμορφα πόδια»: Ένα παιδικό παραμύθι» (Νέα Κυκλοφορία)
Βουρλάκης Νίκος, Πύργος Ψιλονέρου Χανιά. Τα πάντα για την Οικοδομή σας.
«Η γοργόνα με τα όμορφα πόδια»: Ένα παιδικό παραμύθι» (Νέα Κυκλοφορία)

 

 

Διαλεκτική η επιστήμη των επιστημών (Α μέρος)

Θα ήταν αφέλεια να πίστευε κάποιος, ότι τόσο η Φιλοσοφία, όσο και οι επιστήμες συνολικά, θα μπορούσαν να έχουν τον οποιοδήποτε αποτελεσματικό και σοβαρό λειτουργικό ρόλο, ξεχωριστό δρόμο, πολύ περισσότερο λόγο ύπαρξης, χωρίς τα σημαντικά εργαλεία της διαλεκτικής, δηλαδή τους νόμους και τις κατηγορίες της, αν όχι όλη τη διαλεκτική, τόσο στη μορφή, όσο και στο περιεχόμενο, εφόσον δίχως αυτούς(τους νόμους) και κατηγορίες), δεν έπαιζαν τον πιο σημαντικό και καθοριστικό παράγοντα και λόγο.
Τι είναι αυτό όμως που κάνει τη διαλεκτική, όχι μόνο γοητευτική, τόσο μοναδική, αλλά και τόσο αναγκαία κι απαραίτητη, που να είναι με διαφορά το ανώτατο, καθώς και υπέρτατο φιλοσοφικό – επιστημονικό εργαλείο, στα πλαίσια τόσο της Φιλοσοφίας, όσο και της ίδιας της επιστήμης; μιας και πάνω της διαμορφώθηκε ολόκληρο το τυπολόγιο της φυσικής, καθώς επίσης και όλα τα θεωρήματα στα μαθηματικά και στη γεωμετρία.
Ωστόσο, πριν απαντήσουμε στο παραπάνω θεμελιώδες και δομικό ερωτηματικό, καλό θα ήταν να προχωρήσουμε στο καίριο και βασικό ερώτημα του τι ακριβώς είναι η διαλεκτική, διότι υπάρχει μια γενικευμένη σύγχυση που προέκυψε από την εποχή του Σωκράτη και την μαιευτική του, που λαθεμένα οι μαθητές του ονόμασαν διαλεκτική, γιατί αυτός ως γνωστόν, δεν είχε αφήσει συγγραφικό αποτύπωμα, εξάλλου η διαλεκτική προϋπήρχε από την εποχή των Ιωνικών Φιλοσόφων.
Είναι όμως τελικά η διαλεκτική ένα μέσο λεκτικού παιχνιδιού, όπως ακριβώς το χρησιμοποιούσαν οι σοφιστές, ή ακόμα πιότερο στρεβλά οι μαθητές του Σωκράτη(ο οποίος δεν άφησε καθόλου κάποια γραπτή ύλη), δια της “μαιευτικής” του, όπως ισχυρίζονταν οι Πλατωνικοί, η μη, η είναι κάτι άλλο περισσότερο πολυσύνθετο, αλλά και πιότερο δομικό στοιχείο, σε και για  κάθε είδος ζωής στο σύμπαν ;

Στην πραγματικότητα η διαλεκτική, δεν έχει την παραμικρή σχέση ούτε με την “μαιευτική” που κάποιοι καταχρηστικά, την ονόμασαν “Σωκρατική Διαλεκτική”, ούτε με τα παιχνίδια της αναδιάταξης, αναπροσαρμογής, αναγωγής – απλοποίησης και απαλοιφής κάποιων (ανι)ισοσκελισμένων, λεκτικών ισολογισμών – λογοπαιγνίων, διά της αλληλοδιαδοχής τους, τόσο στον αριθμητή, όσο και στον παρονομαστή, όπως έκαναν κατά κόρον οι σοφιστές. Αντικειμενικά, οι αναλογίες στη διαλεκτική σκέψη, δεν έχουν την ίδια συμπεριφορά με τις μαθηματικές εξισώσεις, η ακόμα και με τις ανισώσεις πάσης φύσεως, κατηγορίας και βαθμού, ανεξάρτητα αν οι τελευταίες είναι αποτέλεσμα των νόμων της διαλεκτικής, αφού αντικειμενικά είναι συνέχεια τους, διότι δίχως αυτήν δεν θα μπορούσε να υπάρξει η παραμικρή απόδειξη.
Για να δούμε όμως τι ακριβώς είναι η διαλεκτική στο σύνολο της και όχι ως ένα υποσύνολο όπως καθιερώθηκε από τους Γερμανούς Ιστορικούς του 18ου και 19ου Αιώνα, ως μια αποκλειστικότητα της Κλασικής Περιόδου, σαφώς αποστεωμένη και στεγνή, τι ακριβώς υποδηλώνει, και τι απορρέει από αυτήν, απο τη διαλεκτική δηλαδή;

Ένας γενικός – γενικευμένος ορισμός, που θα μπορούσαμε να δώσουμε για τη διαλεκτική, είναι ο παρακάτω, ότι πρόκειται για την επιστήμη, που αποκαλύπτει – αποδείχνει τους γενικούς νόμους της κίνησης και της εξέλιξης, της φύσης της κοινωνίας, της ιστορίας αλλά και της γνώσης.
Μέρος της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, υπογράμμιζε εν είδει αξιώματος και ιδιαίτερα, ότι όλος ο κόσμος είναι μια ευμετάβλητη κατάσταση, όπως είχε τονίσει πρώτος ο μέγιστος Ηράκλειτος 535-475 π. Χ στην Έφεσο, με το γνωστό ρητό η τσιτάτο του(όπως θα λέγαμε σήμερα), “τα πάντα ρει, πάντα χωρεί και ουδέν μένει’(πολλοί έχουν προσπαθήσει να κάνουν μια νοητή μεταφορά από την Ιωνική Διάλεκτο αυτούσια, κατά τρόπο αδόκιμο, αποδίδοντας του κατ’ αυτό τον τρόπο “Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’αυτό μένειν“), που σημαίνει, όλα είναι ρευστά και τίποτα δεν μένει το ίδιο. !
Ο εν λόγω παμμέγιστος Φιλόσοφος και Φυσικός, θεωρούσε την πραγματικότητα, σαν μία εξελικτική διεργασία, η οποία φώτιζε το ρόλο και τις δυνατότητες της μετατροπής, κάθε ποσοτικής ιδιότητας στο αντίθετο της, αλλά και πολύ σπουδαίοι υλιστές φιλόσοφοι της σχολής της Μιλήτου όπως οι Πυθαγόρειοι, με τελευταίο το μεγαλύτερο διαλεκτικό της Ελληνιστικής Περιόδου τον Επίκουρο, ο οποίος προφανώς και δεν ήταν Πυθαγόρειος για να μην μπερδευτεί κάποιος από τα συμφραζόμενα.
Κοντολογίς ο Επίκουρος διαπραγματεύεται το Κανονικό – το Φυσικό και το Ηθικό, μέσα από την α)Ατομικότητα, β)Παρέγκλιση, γ)Τυχαιότητα, και δ)τον Υλισμό, διατύπωση της Ηθικής Φιλοσοφίας του Επίκουρου στηρίζεται στον Κανόνα και τη Φυσική, αδόκιμα ο εν λόγω αποτελεί τον πρώτο επιστήμονα της διαλεκτικής, αφού όλα τα παραπάνω διατείνουν, αν δεν κατατείνουν σε αυτό.

Φυσικά σε καμία περίπτωση, δεν θα πρέπει να στεκόμαστε κριτικά και με προκατάληψη, ειδικά στην κλασική περίοδο, ανεξαρτήτως συμπάθειας κ.λ.π συναισθηματισμού, επειδή η διαλεκτική πήγε πίσω εις διπλούν, διότι σε εκείνη την εποχή, στην κλασική περίοδο δλδ, η διαλεκτική βρίσκεται σε νηπιακό στάδιο, όπου κάθε βήμα προς το μέλλον, απαιτούσε μια επιστροφή στο παρελθόν με δύο βήματα οπισθοδρόμησης, κάνοντας ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω(αυτός ήταν και ο τίτλος ενός βιβλίου του μεγάλου Διαλεχτικού και Επαναστάτη Λένιν, που κυκλοφόρησε τον Μάη του 1904, περιγράφοντας το πρώτο στάδιο της διάσπασης ανάμεσα στους Μενσεβίκους και τους Μπολσεβίκους που άρχισε στο Δεύτερο Συνέδριο, τον Αύγουστο του 1903, όπου σε αυτό του το έργο, ο μεγάλος θεωρητικός της εργατικής τάξης, δεν κατάφερε απλά και μόνο ένα συντριπτικό κάταγμα, αν όχι πλήγμα στον οπορτουνισμό των μικροαστών – σοσιαλδημοκρατών Μενσεβίκων στα οργανωτικά ζητήματα,, αλλά στην πραγματικότητα αποκάλυψε και τον ρόλο ους, ως τα μπούνια χωμένους στον κοινωνικό εταιριαμό, που κι αυτό εμπίπτει στη διαλεκτική της κομματικότητας).
Κάθε τι που αφορούσε την σοφιστική, η την μαιευτική, δεν συνάδει συνολικά διαλεκτικής διεργασίας, άρα κι από αυτή την άποψη, αυτό δεν είναι σωστό. Εξάλλου σκοπός μας είναι να αποκαλύψουμε στο παρακάτω άρθρο χωρίς ίχνη προκατάληψης, σκοπιάς και ιδεολογικής θέσης, εξάλλου η διαλεκτική, αντικειμενικά είναι ένα αυτό καθ’ αυτό προϊόν, μιας φιλοσοφικής και ιστορικής διεργασίας εκατοντάδων χρόνων και αποτελεί το γενετικό και εξελικτικό υλικό απάντων στο σύμπαν. Αυτό αναδείχθηκε σε πρώτη φάση, κυρίως με τη συμβολή της νέας Γερμανικής φιλοσοφίας, αλλά και της φιλοσοφίας του επιστημονικού Κομμουνισμού, που αναπτύχθηκε στην πρώην Σοβιετική Ένωση, όπου η διαλεχτική αποτέλεσε την επιτομή, την αρχή και το βραχίονα, σε κάθε επιστήμη και σαφέστατα της φιλοσοφίας. Αμφότερες και εκατέρωθεν οι δύο παραπάνω σχολές, ανέκαθεν διαλεκτικά, απέδειξαν – αποδείχνουν και θα αποδείχνουν, ότι η ίδια η διαλεκτική, δεν ήταν, δεν είναι και δεν πρόκειται να αποβεί, μόνο σε αυτό που ουσιαστικά ως διαλεκτική, οι αρχαίοι έλληνες, κύριος οι προσωκρατικοί, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι, μας κατέδειξαν και γνωρίζαμε.
Αρχικά ο όρος διαλεκτική στην Κλασική Αρχαιότητα ήταν συνώνυμο της “Σωκρατικής μαιευτικής”, υποδήλωνε την τέχνη του διαλόγου, ως μια
αίτηση συζήτησης, με ερωτηματικά να προκύπτουν, η να πέφτουν σαν κατακλυσμιαίος υετός(που μάλλον προσπαθούσε να πουλήσει πνευματική υπεροχή του ερωτούντα στον ερωτηθέντα, που μάλλον περισσότερο για πρόγονος του μεταμοντερνισμού υποδεικνύεται, παρά της διαλεκτικής), σε αυτόν που έθετε το πρόταγμα, ωστόσο αυτό, δεν είναι ούτε καν μια κατηγορία της διαλεκτικής, αλλά μια δήλωση άρνησης, η οποία δεν είναι ακριβώς άρνηση, αλλά μια αέναη περιδίνηση ερωτοαπαντήσεων, η οποία μόνο κατ΄ όνομα μπορεί να έχει σχέση με τη διαλεκτική, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι επ ουδενί. Στην πορεία κι εμβόλιμα, μπήκαν και άλλα προτάγματα, που αντικειμενικά σήμερα(αλλά και κατά βάση), δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, πέρα από ιστορικές παρανυχίδες της διαλεκτικής, όχι όμως φιλοσοφικές και πολύ περισσότερο καθόλου επιστημονικές.
Τότε όμως ήταν τα παρακάτω δύο σκέλη της ιστορικής της διαδρομής, το διακύβευμα της φιλοσοφίας, αν όχι το βασικότερο εργαλείο της – μηχανισμός της.
Α) Την ικανότητα να διεξάγεται η συζήτηση με ερωτήσεις και απαντήσεις, αυτό που ονομάζεται Σωκρατική μαιευτική και όπως προείπαμε παραπάνω, δεν έχει την παραμικρή σχέση σήμερα με τη διαλεκτική, παρά μόνο ονομαστικά.
Β) Την τέχνη της ταξινόμησης των εννοιών του διαχωρισμού των πραγμάτων, σε γένη και είδη.

Το τελευταίο, ήταν μία ακόμα στρεβλή αντίληψη και θέση για τη διαλεκτική, που πρώτος είχε αναδείξει ο Πλάτωνας, ο οποίος έλεγε ότι η αντίθεση, είναι ο απαραίτητος όρος για την παρόρμηση της ψυχής προς στοχασμό, θέλοντας να πει, ότι αυτή ακριβώς η διεργασία είναι η διαλεκτική, ωστόσο όμως όπως προείπαμε, αυτό αποτέλεσε μια λαθεμένη θέση, θέση που ήταν όμως ήταν μια “απαραίτητη προϋπόθεση”, για να κατανοηθεί στο μέλλον, ολόκληρη η σφαίρα και η δομή της διαλεκτικής, όπου είναι και η διαλεκτική, ολόκληρου του φυσικού κόσμου.
Με τη διαλεκτική ασχολήθηκαν σχεδόν άπαντες και πως δεν θα πραγματοποιούνταν αυτό, από τον Τζορντάνο Μπρούνο, τον Φίχτε, τον Σέλιγκ, τους διάσημους Εγκυκλοπαιδιστές Ντιντερό και Καντ, μέχρι τον πατέρα της Αστικής Κοινωνιολογίας τον Καντ, όπου άλλοι εμπλέχθηκαν, επιτυχώς κι άλλοι  ανεπιτυχώς με τη διαλεχτική, ωστόσο καλό θα ήταν να θυμηθούμε και την Πέρα Ανατολή, όπου οι Λάο Τσε και Κομφούκιος υπήρξαν επίσης διαλεκτικοί, αν και η φράση αυτή, σε αυτά τα μέρη και σε εκείνες τις ιστορικές περιόδους, αποτελούσε αίνιγμα, αλλά σαφώς, ο τρόπος σκέψης και διδασκαλίας τους ήταν πέρα για πέρα διαλεκτικός, ανεξαρτήτως αγνοίας, η προθέσεως τους.


Αν όλοι οι παραπάνω εμπλέχθηκαν στην περιδίνηση της διαλεκτικής, αυτός όμως που πραγματικά αποθέωσε τι διαλεκτική, λίγο μετά το Μεσαίωνα στην περίοδο της ύστερης (μετά)αναγέννησης, αυτός ήταν ο Μπαρούχ Σπινόζα, σε αντίθεση με τον Καρτέσιο, που ακολουθούσε ευλαβικά και μεθοδικά τα Δυϊστικά μονοπάτια του στείρου Αριστοτελισμού, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται κατά κύριο λόγο σε έναν εκπρόσωπο του μηχανικισμού, δηλαδή έβλεπε τη ζωή δια της κίνησης μόνο στο χώρο και όχι διακριτά και ταυτόχρονα στο χρόνο, άρα η διαλεκτική του ήταν κενή περιεχομένου και είχε ροπή – κατεύθυνση προς τη μεταφυσική..
Αυτός όμως που σε μεγάλο βαθμό έδωσε – επισήμανε και απέδειξε την πρώτη κατηγορία της διαλεκτικής επίσημα, τουλάχιστον στη σύγχρονη εποχή, αποκαλύπτοντας την σε πρώτη φάση και αρχικά μέσα στην ιστορική επιστήμη, ήταν ο Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ , ως σπουδαιότερος αντικειμενικός ιδεαλιστής φιλόσοφος της ανθρώπινης ιστορίας, ενώ ταυτόχρονα και μετά από αυτόν υπήρξαν και άλλοι, οι οποίοι διαπραγματεύτηκαν το έργο του, πλην ενός, του μεγαλύτερου διαλεκτικού και μεγαλύτερου κεφαλαίου της ανθρώπινης σκέψης, του “Στρατηγού” Φρίντριχ Ένγκελς.
Μετά τον Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ όπως προείπαμε, υπήρξαν πολλοί μαθητές και μελετητές του που προσπάθησαν(άλλοι επιτυχώς και άλλοι ανεπιτυχώς) να αποκωδικοποιήσουν τη διαλεκτική του, μόνο μέσα από αυτό το τρίπτυχο της “θέσης-αντίθεσης-σύνθεσης” στην αποκωδικοποίηση της ιστορίας, ωστόσο αυτό δεν ήταν ούτε αντικειμενικό, ούτε ειλικρινές ως προς την μελέτη και την εύρεση της Αλήθειας, πού απαιτούσε το έργο του Χέγκελ, αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια πρώτη εμφάνιση των κατηγοριών στον κόσμο της διαλεκτικής, κατηγορίες και νόμοι, που φυσικά προϋπήρχαν, εξάλλου αυτός ήταν και ο λόγος της αποκάλυψης τους από τους Φιλοσόφους..
Το πλήρωμα του χρόνου, όσον αφορά τη διαλεκτική, εμφανίστηκε με τον Ιστορικό και Διαλεκτικό Υλισμό, τόσο με τον Φρίντριχ Ένγκελς όσο και τον Καρλ. Μαρξ, αλλά και στην πορεία όπου ολόκληρη η Σοβιετική Επιστήμη της Διαλεκτικής, αποκάλυψε και έκανε δώρο στην ανθρωπότητα, τους κανόνες, τις λειτουργίες και το ρόλο της, σε κάθε πτυχή της ζωής.
Πριν όμως συμβεί όμως αυτό, ο Φρίντριχ Ένγκελς, αυτός ο μεγάλος διαλεκτικός, παρουσίασε δύο μεγαλειώδη έργα της διαλεκτικής, τη “Διαλεκτική της Φύσης” και το “Αντι Ντίρινγκ”, μέσα από τα οποία βλέπουμε, ότι κάθε διεργασία στην ίδια τη φύση και κατ’ επέκταση στις επιστήμες(ειδικά σε εκείνες που αποκαλύπτουν τους φυσικούς νόμους, εφόσον είναι μέρος της διαλεκτικής της φύσης, δια των νόμων, των κανόνων και των κατηγοριών της διαλεκτικής), η τελευταία, όχι μόνο ενυπάρχει παντού, αλλά είναι κι εκείνη που καθορίζει ολόκληρη τη σφαίρα του φυσικού και κατ΄επέκτασιν του φιλοσοφικού κόσμου.

Ο ιστορικός και διαλεκτικός υλισμός, δεν ήταν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την επιστήμη των επιστημών, ανακαλύπτοντας τους πιο γενικούς νόμους της κίνησης, της εξέλιξης της φύσης, της κοινωνίας και της γνώσης, ήταν η επιστημονική φιλοσοφική κοσμοθεωρία και γενική μεθοδολογία της γνώσης, του αντικειμενικού κόσμου και της επαναστατικής δράσης.
Προέκυψε από τη σύνθεση, γενίκευση της ιστορίας, την εξέλιξης της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της κοινωνικής πράξης, εσφόσον και πιο συκεκριμένα, σύμφωνα με την παραπάνω και πλέον και πιο ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία, η συνείδηση, η νόηση είναι αποτέλεσμα υλικών διεργασιών, ότι ο κόσμος είναι πρώτα και κύρια υλικός, υπάρχει αντικειμενικότητα, ανεξάρτητα κι έξω από τη συνείδηση, όπως επίσης ότι ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει τον κόσμο, μέσα από τις νομοτέλειες του.
Ο διαλεκτικός υλισμός σύμφωνα με το Λένιν, αποτελεί την οργανική ενότητα του υλισμού και της διαλεκτικής, ξεκινάει από την άποψη ότι έλυνε το μοναδικό θέμα του κόσμου, εφόσον παραδέχεται την καθολική αλληλουχία των πραγμάτων και των φαινομένων, την κίνηση και την εξέλιξη του κόσμου, σε ένα αποτέλεσμα των εσωτερικών του αντιθέσεων.
Κεντρική κατηγορία του είναι οι ύλη, όπως επίσης, οι βασικές μορφές ύπαρξής της, δηλαδή, το είναι, η κίνηση, ο χώρος και ο χρόνος, όπως απέδειξε στο μεγαλειώδες έργο του ο Λένιν, “Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός”, ένα από τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά έργα όλων των εποχών.
Την ουσία της διαλεκτικής αντίληψης της κίνησης και της εξέλιξης του αντικειμενικού κόσμου, καθώς και της γνώσης, εκφράζουν οι νόμοι του διαλεκτικού υλισμού, αλλά και της διαλεκτικής, ανάμεσα στους οποίους, είναι:
α) Η Ενότητα και πάλη των αντιθέτων που γράψαμε παραπάνω,
β) η μετατροπή των ποσοτικών αλλαγών σε ποιοτικές και
γ) ή άρνηση της άρνησης.

Το αντικείμενο του διαλεκτικού υλισμού, οι αρχές και οι νόμοι του, αποκαλύπτονται στις κατηγορίες της διαλεκτικής, όπως, στην ποιότητα και την ποσότητα, στην αντίθεση και την αιτιότητα, στην ουσία και το φαινόμενο, στο περιεχόμενο και τη μορφή, στο τυχαίο και την αναγκαιότητα, στη δυνατότητα και την πραγματικότητα και ούτω καθεξής.

Για αυτές, τις κατηγορίες της διαλεκτικής θα μιλήσουμε σε ένα επόμενο άρθρο μας, διότι αποτελούν την ουσία και το περιεχόμενο της διαλεκτικής σκέψης στον 19ο – 20ο – 21ο αιώνα αλλά και προφανώς στο απώτερο μέλλον.
Μία από τις πιο σημαντικές πλευρές της διαλεκτικής, είναι η σύμπτωση, αλλά και η ενότητα της διαλεκτικής, της λογικής και της γνωσιοθεωρίας, που εκφράζει την ενότητα των νόμων του είναι και της γνώσης.
Αφετηριακό σημείο της γνωσιοθεωρίας της διαλεκτικής και του διαλεκτικού υλισμού είναι η αρχή της αντανάκλασης, η επέκταση της υλιστικής διαλεκτικής στον τομέα της γνώσης, οι πράξεις σαν βάση της γνώσης και κριτήριο της αλήθειας.
Δεν θα ήταν καταχρηστικό να πούμε, πως η διαλεκτική και ειδικότερα ο διαλεκτικός υλισμός αποτελούν τη βάση όλων των επιστημών σήμερα, ακόμα και σε αυτούς που αρνούνται να το δουν ακόμα και με μεγεθυντικό φακό.
Όλα αυτά συμβαίνουν φυσικά, γιατί η διαλεκτική και κατ΄ουσία και κατ’ επέκταση ο διαλεκτικός υλισμός, είναι κόσμο-θεωρητικό και μεθοδολογικό θεμέλιο της σύγχρονης επιστήμης και της γνώσης, της κοινωνίας, της επαναστατικής μεταμόρφωσης το κοινωνιών.
Ο εμπλουτισμός της διαλεκτικής με νέες υποκατηγορίες, είναι ένα αντικείμενο μελέτης από πολλούς φιλοσόφους και πολλούς μελετητές της διαλεκτικής, ενώ αντικειμενικά αποτελεί μέρος της φιλοσοφίας αλλά και προάγγελο της.

Η Διαλεκτική είναι η ανώτατη επιστήμη των επιστημών, η βάση της Φιλοσοφίας και όλων των ανθρωποστστικών και κοινωνικών επιστημών, αλλά και όλων των θετικών, των ιατρικών κ.ο.κ, εφοσον πάνω στους νόμους και στις κατηγορίες της στηρίζονται ειδικά στις τελευταίες, όλα τα θεωρήματα και αξιώματα που έχουν αποκαλύψει και αποδείξει, όχι προφανώς δια της αποκαλύψεως, που ουδέ μία σχέση έχει με τη διαλεκτική, αλλά δια της αποδείξεως, όπου είναι και μια μερική αφετηρία της επιχειρηματολογίας, όταν πρόκειται για το λόγο.
Να σημειώσουμε εδώ πέρα καταχρηστικά, ότι οι τελευταίες(οι εξισώσεις δηλαδή), δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, από μια ποσοτική εκκαθάριση μιας μαθηματικής δήλωσης, δηλαδή είναι η καταβληθείσα προσπάθεια μιας ισότητας, που συνδέει τις γνωστές ποσότητες με τις άγνωστες, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό, να φέρει κάποιο αποτέλεσμα μιας νέας ποιότητας(τι μας θυμίζει άραγε ετούτο); Όλα αυτά, όσον αφορά το μέγεθος και τις ιδιότητες του αγνώστου, όταν κι εφόσον αναζητούμε να βρούμε την ποιότητα του, και τις οποίες θέλουμε να προσδιορίσουμε, ωστόσο ολόκληρη η εξίσωση, στηρίζεται δια των κανόνων της, αποκλειστικά στους νόμους, αλλά και στη συμπεριφορά της διαλεκτικής, αποτελώντας τρόπον τινά την ποιοτική προέκταση της. Ως εκ τούτου, η λύση της εξίσωσης ως προς τον άγνωστο Χ, είναι η ποιότητα που αποζητούμε μέσα από την ισοσκελισμένη ισότητα, η οποία όμως διαπερνάται μέσα από τις ποσοτικές συσσωρεύσεις των ποσοτικών μελών της ίδιας της ισότητας.
Μπορεί οι κανόνες της διαλεκτικής να μετατρέπονται σε μήτρα της μαθηματικής λογικής(καθώς και όλων των άλλων επιστημών), αλλά η μαθηματική λογική, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένα από τα πολλά εργαλεία της διαλεκτικής, μια παρανυχίδα της, όπου μια πλειάδα εργαλείων που εντάσσονται νομοτελειακά στην πρώτη(διαλεκτική) όχι ως μια συσσώρευση ποσοτήτων που δεν μεταλλάσσεται, αλλά ακριβώς το αντίθετο, καθορίζουν αντικειμενικά την μαθηματική λογική. Για παράδειγμα μια εξίσωση μπορεί να είναι μια μαθηματική δήλωση, η οποία βεβαιώνει την ισότητα των δύο εκφράσεων, να εντάσσεται στις βασικές αρχές – κανόνες – νόμους της διαλεκτικής, η διαλεκτική όμως παρότι καθορίζει τόσο τα μαθηματικά όσο και το συντακτικό μιας γλώσσας, αλλά και κάθε επιστήμη, στην πραγματικότητα, δεν ετεροκαθορίζεται από αυτά κι από αυτές.

Αντικειμενικά στην διαλεκτική, δεν καθορίζεται, ούτε κι έχει κανένα ουσιαστικό ρόλο και λόγο ύπαρξης, η ακόμα – ακόμα καμία αποτελεσματικότητα, να δώσεις στον άγνωστο Χ, τη πρωτοκαθεδρία και την μετάβαση των δεδομένων, με άλλο πρόσημο στην άλλη όχθη, της ισοτητας χωρίς να μεταβάλει την πρόθεση και το πρόσημο του, αλλά αυτό δε γίνεται μηχανιστικά, γιατί αυτό ανήκει σε έναν από τους νόμους της διαλεκτικής, που θα μιλήσουμε παρακάτω..
Οι κανόνες μιας εξίσωσης πρώτου βαθμού που τους βρίσκουμε μαζί με τις μαθηματικές ταυτότητες, σε κάθε είδους μαθηματικής ισότητας με ισοδυναμίες, η και συνεπαγωγές κατά σειρά, δηλαδή σειριακά, είναι αποτέλεσμα της διαλεκτικής και των νόμων της, όπως για παράδειγμα:
α) πρώτα γίνεται η απαλοιφή στους παρονομαστές,
β) αμέσως μετά πραγματοποιείται η απαλοιφή στις παρενθέσεις,
γ) κατόπιν χωρίζονται οι γνωστοί από τους αγνώστους και
δ) τέλος διαιρούνται και τα δύο μέρη της εξίσωσης με το συντελεστή του αγνώστου.

Όλα τούτα, δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, μια συμπυκνωμένη μεταφορά των βασικών νόμων της διαλεκτικής στη μαθηματική λογική και στην κάθε δήλωση της, όπως οι εξισώσεις.

Για να φρεσκάρουμε όμως τη μνήμη μας, καλό θα ήταν να επαναλάβουμε ποιοί είναι οι βασικοί νόμοι της διαλεκτικής, κάτι που θα το επαναλάβουμε πολλές φορές παρακάτω, μόνο και μόνο για να κατανοήσουμε τη δυνατότητα των διαλεκτικών νόμων.

  1. Ο Νόμος της ενότητας και της πάλης των αντιθέτων
  2. Ο Νόμος του περάσματος των ποσοτικών αλλαγών σε ποιοτικές
  3. Ο Νόμος της Άρνησης της Άρνησης


Η Επιστήμη της διαλεκτικής, είναι ένα μόνο μέρος – κλάδος της φιλοσοφικής σκέψης, όπως είναι η ηθική, η οντολογία, η αισθητική, η γνωσιολογία, η λογική, η μεταφυσική, η επιστημολογία, ωστόσο η Διαλεκτική διαπερνά την σφαίρα όλων των παραπάνω, εφόσον από μόνη της είναι όλα τα παραπάνω, πλην της μεταφυσικής, που κατά βάση και όχι με βάση την ετυμολογία είναι αντιδιαλεκτική. Στην πραγματικότητα, η διαλεκτική είναι η μήτρα κάθε επιστήμης και κάθε ανάλυσης και στοχασμού. Από αυτή την άποψη, από την διαλεκτική απορρέουν όλα τα επιτεύγματα τόσο του φυσικού κόσμου, όσο και του τεχνολογικού.
Στη διαλεκτική δε μπορεί αυτή η αλλαγή θέσης να μην χαρακτηρίζεται από τον νόμο της αντίθεσης των αντιθέτων και η διαλεκτική καθορίζει τη μαθηματική λειτουργία, εξάλλου και δεν φτάνει αυτό και δεν μπορεί να λειτουργήσει με μια επιφανειακή και επιδερμική μηχανιστική αρχιτεκτονική, αποκλειστικά και μόνο για το θέα Αθήναι.

α) Η Διαλεκτική δεν διακατέχεται από απλοϊκές εναλλαγές, η ακόμα και απαλοιφές των θέσεων από τον παρονομαστή του ερωτήματος στον αριθμητή ενός η κάποιου άλλου ερωτήματος, το οποίο ενίοτε βρίσκεται με σκοπό να βρεθεί λίγο παρακάτω το “επερχόμενο” αποτέλεσμα των ερωτημάτων, που ανασκευάζονται, ενώ δεν πρόκειται και δεν είναι πολύ περισσότερο αποκλειστικά και μόνο, η μαθηματική διαδικασία εύρεσης της παραγώγου, η οποία ονομάζεται “διαφοροποίηση”
Η διαλεκτική θα ήταν κενή, αν έβαζε στο περιθώριο της ανάλυσης της, τους ίδιους τους νόμους της, που προσδιορίζουν και καθορίζουν αντικειμενικά την ίδια της την ύπαρξη, καθώς επίσης και την ίδια της λειτουργικότητα, αλλά και όλων στην κυριολεξία των επιστημών, εξάλλου δεν είναι τυχαίο, ότι την απεχθάνονται, αν δεν την “μισούν” κιόλας, όλοι, οι αμοραλιστές, οι πάστορες και οι βολονταριστές.
Η διαλεκτική έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το διαφορικό, αλλά και τον ολοκληρωτικό λογισμό, εφόσον συνδέονται μεταξύ τους, με το θεμελιώδες θεώρημα του λογισμού, το οποίο αναφέρει ότι η διαφόριση, είναι η αντίστροφη διαδικασία της ολοκλήρωσης, ωστόσο στη διαλεκτική δεν φτάνει μόνο αυτό, αφού αυτή καθορίζει με τους νόμους της, το περιεχόμενο αυτής της διαφόρισης και όχι η διαφόριση, ούτε καν στη μορφή της.
β) Η Διαλεκτική δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τους νόμους της, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει και δίχως τις κατηγορίες, η τα δίπολα που λειτουργούν μονάχα μέσα από τους νόμους της διαλεκτικής.
Για παράδειγμα τα θεωρήματα μαθηματικά, ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό όλους τους βασικούς κανόνες της διαλεκτικής, με αυτούς τους νόμους λειτουργούν, με αυτούς τους νόμους καθορίζουν τις ταυτότητες, τους λογάριθμους, τις εξισώσεις, καθώς και τις ανισώσεις, πρώτου δεύτερου και άλλων βαθμών, τα ολοκληρώματα της συναρτήσεις και ούτω καθεξής.
Κάθε αριθμητική και αλγεβρική πράξη, είναι αποτέλεσμα των βασικών νόμων της διαλεκτικής που έχουμε αναφέρει πάρα πολλές φορές στην κείμενη αρθρογραφία μας. Είναι αδύνατη η οποιαδήποτε ανάλυση σε κάθε κλάδο της επιστήμης είτε στις θετικές, είτε στις κοινωνικές, είτε στις ανθρωπιστικές επιστήμες, ακόμα – ακόμα και στις νομικές, αλλά και στις επιστήμες ιατρικού κλάδου, δίχως τη συντεταγμένη διείσδυση της, καθώς και την επισταμένη χρήση της, από τους αντίστοιχους και ενδιαφερόμενους επιστήμονες.
Καμία σοβαρή λύση, πριν όμως ανάλυση, δεν θα μπορούσε για κανένα λόγο να αναδειχθεί, δίχως τα εργαλεία της διαλεκτικής που είναι οι εφαρμοζόμενοι νόμοι της, μέσα από τις κατηγορίες και τις υποκατηγορίες της.
γ) Η Διαλεκτική δεν είναι καινούργιο φρούτο, ενυπάρχει από την αρχαιότητα, όχι μόνο την αρχαιότητα της επικράτειας μας, αλλά ολόκληρου του κόσμου χρησιμοποίησε τη γεωμετρία, την άλγεβρα, την αστρονομία, την αρχιτεκτονική και την μηχανική, τους άγραφους και γραμμένος νόμους, αλλά και την πάσης φύσης ιατρική εδώ και 5.000 χρόνια.
Όμως πόσο σχέση έχει αυτή η διαλεκτική με τη διαλεκτική που αποκάλυψε, ανέδειξε φυσικά έδωσε σε όλες τις επιστήμες το εργαλιακό της περιεχόμενο η νέα γερμανική φιλοσοφία. Προφανώς ο Χέγκελ, ως ένας από τους σπουδαιότερους διαλεκτικούς του αντικειμενικού ιδεαλισμού, κατάφερε να διαπραγματευτεί και όχι να επιβάλλει εργαλειακά την ίδια τη διαλεκτική στο προτσές της ιστορίας.
Ήταν αυτός που πρώτος έθεσε την εξίσωση θέση, αντίθεση, σύνθεση, στους σύγχρονος μελετητές της ιστορίας.
Αυτός όμως, που αποθέωσε τη διαλεκτική αποκάλυψε και φανέρωσε τους νόμους της, τις κατηγορίες της επιστήμονικής της επιτομής, ήταν ο Φρίντριχ Ένγκελς, σε δύο από τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά έργα όλων των εποχών, το αντί – Ντύρινγκ, καθώς επίσης και τη διαλεκτική της φύσης.
Στη διαλεκτική όμως δεν υπάρχουν μόνο οι βασικοί της νόμοι, μιας και σε αυτή υπάρχουν οι βασικές της κατηγορίες, καθώς και οι υποκατηγορίες, που κι αυτές εξετάζονται μέσα από τους βασικούς νόμους της διαλεκτικής, αλλά πολλές φορές φαινομενικά ανεξάρτητα, από τους νόμους σε πρώτη φάση, ωστόσο αυτό συμβαίνει ως εξαίρεση, άρα δεν έχει και τόσο σημαντική αξία η αναφορά μας στο παραπάνω τελευταίο, καθώς και η μελέτη μας στο γεγονός αυτό που προσεγγίζεται από αυτή τη σκοπιά, εξάλλου οι εξαιρέσεις, συνήθως επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Ορισμένα αναρτώμενα πολυμέσα από το διαδίκτυο στους ιστότοπους μας, όπως εικόνες & κυρίως video που αναρτούμε (με τη σχετική σημείωση της πηγής η οποία αναγράφεται πάνω και μέσα στην ίδια την προβολή τους), αναδημοσιεύονται θεωρώντας ότι είναι δημόσιας προβολής χρήσης και αναδημοσίευσης. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, καλλιτεχνών, μουσικών, τραγουδοποιών, συγκροτημάτων, δισκογραφικών εταιρειών, κινηματογραφιστών, φωτογράφων, η ιδιοκτητών καναλιών στα διαδικτυακά πολυμέσα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολoγίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα άρθρων συνεργατών και αυτό δε μας δεσμεύει ως επιχείρηση. Για άρθρα και διαφημιστικό υλικό που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς το πρώτο απηχεί την προώθηση και προβολή των διαφημιζόμενων και το δεύτερο αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο και τις ιστοσελίδες μας.
Το portal istosch data &technologies lab χρησιμοποιεί μόνο πρωτογενή άρθρα των συντακτών και συνεργατών του. Κάνει αναδημοσιεύσεις μόνο από αυτούς και με την δική τους συναίνεση από τα δικά τους ηλεκτρονικά έντυπα και δίνει επίσης σε αυτούς το δικαίωμα της αναδημοσίευσης. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να αναδημοσιεύσει οτιδήποτε πρέπει να έχει την έγγραφη άδεια του portal, istosch data &technologies lab που εκπροσωπείται δια του αρχισυντάκτη του. Διαβάστε τους όρους παροχής και χρήσης του δικαιώματος η μη αναδημοσίευσης των κειμένων.
Το ημερολόγιο φορτώνει...
Powered by Booking Calendar















To show CAPTCHA, please deactivate cache plugin or exclude this page from caching or disable CAPTCHA at WP Booking Calendar - Settings General page in Form Options section.

Ενισχύστε το portal “istosch data &technologies lab

Στις δύσκολες εποχές, που το λαϊκό εισόδημα στενάζει και όλα τα οικονομικά αποθέματα εξαϋλώνονται κατά γεωμετρική πρόοδο, τα προς το ζειν μέσα από ένα ισχνό μισθό, δεν φτάνουν ούτε για “αέρα κοπανιστό”, και δεν μας οδηγούν στο “ευ ζειν”, άπαντα γίνονται δύσκολα για όλους.
Με ένα επερχόμενο σφόδρα εξοντωτικό φορολογικό νόμο, που αφανίζει τους αυτοαπασχολούμενους και μεγαλώνει την κερδοφορία των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, μετατρέποντας ουσιαστικά τη χώρα φορολογικό παράδεισο για τις πολυεθνικές, εμείς κρατάμε ζωντανό το όνειρο μας, σε ένα περιβάλλον που θέλει πολύ δύναμη και πολλές θυσίες για να επιβιώσεις. 

Το Εναλλακτικό κι Ανεξάρτητο Κέντρο Τεχνολογίας - Διαδικτύου καθώς και το E - Funzine (portal) μας, συνεχίζουν να εργάζονται αδιάκοπα και με πάθος, βάζοντας ζητήματα πολιτισμού, τέχνης, ανθρωπιστικών, κοινωνικών επιστημών, αλλά και θετικών, καθώς και τεχνολογίας στο τελευταίο, με προτάσεις κι αναλύσεις που βοηθούν τον ελεύθερο μας χρόνο και να αναπτύξουμε μια άλλου είδους κοινωνική και κυρίως ταξική συνείδηση, που σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο.

Με πολύ κόπο και μεγάλη διάθεση προσφοράς, αλλά και με αίσθημα ευθύνης, ειδικά σε αυτή τη φάση, σε αυτές τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, κάθε μικρή ενίσχυση για την παραπέρα συνέχεια του portal είναι πολύ σημαντική.

 

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη βοήθεια σας και σας ευχόμαστε καλές ηλεκτρονικές Περιηγήσεις, με μια υπόσχεση από μας, ότι κάνουμε το καλύτερο δυνατόν, πάνω και μέσα στα πλαίσια της εποχής.

 

Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου

Μισθώστε Διαφημιστική Προβολή στο istoschPORTAL
istoschBOOKSTORE «Το Κορίτσι που καθρεφτιζόταν στο νερό»: της Αιμιλίας Πλατή (Νέα Κυκλοφορία)
Βουρλάκης Νίκος, Πύργος Ψιλονέρου Χανιά. Τα πάντα για την Οικοδομή σας.
«Η γοργόνα με τα όμορφα πόδια»: Ένα παιδικό παραμύθι» (Νέα Κυκλοφορία)

istosch

Το portal istosch data &technologies lab, είναι μέρος του istosch data &web center που ιδρύθηκε το 2004 ως ιδέα και με το πέρας της έναρξης του νομικά ξεκίνησε τη νόμιμη δραστηριότητα του στις 31.3.2006 ως ανεξάρτητο κέντρο παροχής υπηρεσιών προετοιμασίας εισαγωγής δεδομένων, σχεδιασμού και ανάπτυξης ιστοσελίδων και portal, φιλοξενίας όλων των παραπάνω, πωλήσεων και τεχνικής υποστήριξης υπολογιστικών συστημάτων και σχεδιασμού λογότυπων. Από το 2016 ενόψει των δέκα χρόνων λειτουργίας του, αποφάσισε να αναπτύξει και το τμήμα δικτυακής προβολής πολιτιστικών, καλλιτεχνικών, επιστημονικών και άλλων δραστηριοτήτων που θα δώσουν προέκταση και θα γεφυρώσουν το εκδοτικό κομμάτι με το καλλιτεχνικό, αυτό των ανθρωπιστικών επιστημών και τα όλα μαζί με αυτό της τεχνολογίας.

Translate »

istosch eFanzine