Avante garde, Minimal, Post Modern, New Age, Ethnic, Jazz Punk, Έξι Μουσικά είδη ως κοινωνικό μέγεθος B’ μέρος (New Age, Ethnic, Jazz Punκ. Β’ Μέρος)
Avante garde, Minimal, Post Modern, New Age, Ethnic, Jazz Punk, Έξι Μουσικά είδη ως κοινωνικό μέγεθος B’ μέρος (New Age, Ethnic, Jazz Punκ. Β’ Μέρος)
Ακόμα και κάτω από αυτές τις πολύ δύσκολες για τους δημιουργούς συνθήκες, το σύστημα πάντα βρίσκει να περάσει κάτω απ’ την άγνοια των απόλυτα εξειδικευμένων μουσικών. Δημιουργούν από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, θύλακες χωρίς καθόλου γενική παιδεία, που μεταφράζονται σε καλλιτεχνικούς χώρους, με όρους που περισσότερο θολώνουν τα νερά παρά τα καθαρίζουν, συντηρώντας έτσι το σύστημα και τους κανόνες του με τη σοσιαλδημοκρατική τακτική του “κάψε με Αγά μου να αγιάσω”. 2
Ήδη απ’ τα τέλη της δεκ’ του 1970 μελετώνται η νεανική τάση αμφισβήτισης και η αναζήτηση για ιδανικά ανατροπής, καθώς και η δίψα για ζωή, αλλά και η συνεχιζόμενη αναγκαιότητα για ιδεατά νοήματα, στο πως τελικά όλα αυτά θα μετατραπούν σε ανώδυνες βαλβίδες ασφαλείας για το ίδιο το σύστημα και το πως θα μετακυλήσουν όλα τα παραπάνω στον αντικειμενικό η στον υποκειμενικό ιδεαλισμό με αρκετά αταξικού τύπου ιδεολογήματα, που σιγά, αλλά σταθερά δίνουν την σκυτάλη σε νεοσυντηρητικά .
“Η νεολαία αποτελεί βασικό στόχο της κοσμοπολίτικης και ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας και όλη η προσπάθεια της στρέφεται για να κατευθύνει τη συνείδηση προς τα εκεί που επιθυμεί η ελίτ και η πλουτοκρατία, γιατί αντιλαμβάνεται πως θα είναι η επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Aυτά ως ένα μικρό εισαγωγικό σημείωμα που αναδείχνει το πως ο μονοπωλιακός καπιταλισμός βλέπει τους νέους ανθρώπους μέσα στο χώρο και στο χρόνό και πως θέλει να τους χειραγωγήσει μέσα σε ένα πλαίσιο αναπτυγμένων παραγωγικών δυνάμεων, που αφενός αποτελούν προοδευτική εξέλιξη, αφετέρου πραγματοποιούνται σε δυνάστες του ανθρώπου μέσα σε αυτό το κοινωνικοπολιτικό σύστημα.
Με αυτό τον τρόπο, αναπτύσσεται η κατεύθυνση η οποία χρησιμοποιείται από τον ιμπεριαλισμό για τη χειραγώγηση της νεολαίας, με ιδεολογήματα που υποστηρίζουν ότι η μορφή ενός έργου δεν πρέπει να ταυτίζεται με το περιεχόμενο, βγάζοντας στην επιφάνεια καταστροφολογικές θεωρήσεις, που συχνά παρουσιάζονται με ένα προοδευτικό περιτύλιγμα.
Ανάμεσα στα όλα παραπάνω, θα επισημάνουμε ότι οι νέες γενιές δημιουργούν πάντα μέσα στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, δρόμους που πάνω τους, ο ίδιος έχει βάλει φραγές, η ακόμα και φράγματα με τις μικρο κοινότητες καλλιτεχνικής αλληλοβοήθειας και που είναι οι λεγόμενες σκηνές, πάνω στις οποίες έχουν στηθεί αριστουργηματικά καλλιτεχνικά κινήματα όπως το Avant Garde η το Jazz Punk και το No Wave, αλλά και καρικατούρες όπως το “New Age” & το “Post Modern”, που το σύστημα έφτιαξε ως αντίποδες για να φροντίσει να καλλιεργεί την αναγκαιότητα αναπαραγωγής του, στις συνειδήσεις των πρώτων.
Στις δύο πρώτες περιπτώσεις βλέπουμε να αναπτύσσονται εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που καταφέρνουν κάτω από (σε πολλές περιπτώσεις) δυσχερείς αν όχι αντίξοες συνθήκες να συγχωνεύσουν την συνθηματολογία(τέχνη), με την επιχειρηματολογία(επιστήμη) και να ακουμπήσουν στα όρια του αριστουργήματος.
Για να δούμε λοιπόν κάποια μουσικά ρεύματα που έχουν αυτό το προοδευτικό περιτύλιγμα τελικά σε τι κοσμοθεώρηση μπορεί να καταλήξει το καθένα απ’ αυτά και τελικά να δούμε τη χρησιμότητα τους με τις αρχές και τα μέτρα του επιστημονικού σοσιαλισμού, πριν όμως φτάσουμε εκεί, ας φρεσκάρουμε για λίγο την μνήμη μας, όσον αφορά τα λεγόμενα κριτήρια της και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Κριτήρια Τέχνης
Η τέχνη στη μορφή της καθώς και στις βασικές της αρχές, είναι αποκλειστικά, μια συνθηματολογία, η μια κάποιου είδους τεχνική καταμέτρηση και δομική εκτίμηση στην κατασκευαστική της αρχιτεκτονική πριν ολοκληρωθεί ένα έργο της και πριν ακόμα την πρώτη φάση, σε κάθε έργο της. Πριν καταλήξει στην αποτίμηση, έχει μετρηθεί, σχεδιαστεί, και οικοδομηθεί κομμάτι, το κομμάτι, ψηφίδα την ψηφίδα. Έχει μέτρο, γενική και ειδική τεχνοτροπία, είναι συνέχεια της τεχνικής και η τεχνική έχει βάθος, πλάτος, μήκος, ύψος, έχει διαστάσεις και μετρώντας το όποιο ανάγλυφο της, απαριθμεί κανείς το αισθητικό του κατασκεύασμα στην αισθητική αποτίμηση του αποτελέσματος του.
Η τέχνη, όπως και η συνθηματολογία έχουν τεχνικές, όπως τεχνικές έχει ο κάθε τεχνολόγος, μηχανολόγος, η κάθε εμπειροτέχνης μάστορας(διαφορετικού επιπέδου και βαθμίδας, ο καθένας ξεχωριστά, αλλά όλοι έχουν τις τεχνικές τους).
Όπως λοιπόν ο κάθε λογής “μάστορας” κάθε βαθμίδας, για να αναλάβει την κατασκευή, η ανακατασκευή ενός έργου, μετράει το χώρο που θα επεξεργαστεί, βλέπει τις ατέλειες του υπάρχοντος, η κάνει κάποιες γεωτεχνικές και εδαφολογικές μετρήσεις, με υψηλών προδιαγραφών, η όχι εργαλεία(αλλά πάντα με κάποια απαραίτητα εργαλεία), για να οικοδομήσει, απλά να δομήσει το έργο του στο κομμάτι που του αναλογεί κι αποδείχνεται με τον τρόπο αυτό, ο καλύτερος γεωγράφος, τοπογράφος, χωρογράφος (όχι χορογράφος) κοκ.
Η διαφορά είναι ότι το επιστημονικό και ερευνητικό κομμάτι έχει να κάνει αυστηρά με τα τεχνικά πρωτόκολλα που έχουν ανακαλυφθεί και προφανώς είναι επιστημονικές μελέτες και έχουν γίνει αντικείμενο ακαδημαϊκής μελέτης, αλλά και διδακτικής εμπειρίας που είτε μεταδίδεται μέσω τις εκπαιδευτικής διαδικασίας, είτε δια της αυτοδιδαχής, πάνω στα δομικά υλικά και χαρακτηριστικά στοιχεία και η οποία συνεχώς ανανεώνεται. Ωστόσο η τέχνη ακόμα και σε αυτό το επίπεδο και σε αυτή τη φάση είναι ακόμα μια εφαρμοσμένη τεχνική και συνθηματολογία και όλη η επιστημονική διεργασία πραγματοποιείται αποκλειστικά πάνω σε αυτή την λογική, τη λογική της αποκωδικοποίησης της τεχνικής και της τεχνοτροπίας. Γιατί όπως και να το κάνουμε και η συνθηματολογία, απαιτεί και τεχνικές και τεχνικά εργαλεία και εμπειρία, καθώς και η εξέλιξη των δομικών της υλικών απαιτεί συνεχείς τεχνικές αναβαθμίσεις, αλλά και καταγραφή της εμπειρίας που θα αξιοποιηθεί.
Είδαμε και αποδείξαμε λοιπόν παραπάνω, ότι οι εφαρμοσμένες τεχνικές, είναι η τεχνογνωσία τους και αποτελούν εργαλεία και βοηθούν, στον σχεδιασμό, στην στην δημιουργία και στην ανάπτυξη ενός έργου, είναι αποτέλεσμα μελέτης και καταγραφής τους και εκείνη η επιστημονική προεργασία, που αυστηρά συμπυκνώνεται στο πεδίο και στην κατηγορία της εργαλειοποίησης για τη διευκόλυνση των υποψηφίων δημιουργών. Πως αυτή η επιστημονική μελέτη σε καμία περίπτωση δεν καθορίζει το περιεχόμενο του έργου, αλλά μόνο την μορφοποίηση του, άρα σε αυτήν τη φάση είναι μόνο τέχνη, δηλαδή τεχνική, δηλαδή συνθηματολογία και για να αποκτήσει επιστημονική υπόσταση πρέπει να παντρευτεί με τις ανθρωπιστικές επιστήμες.
Ποιοτικά Χαρακτηριστικά
Όταν λοιπόν αναζητάμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά κάποιου μουσικού αποτελέσματος, τι αποζητάμε τελικά, γιατί με βάση τις ανθρωπιστικές επιστήμες, θα έχουμε ένα μπούσουλα(η οδηγό χρήσης και κατανόησης του τι τελικά είναι πραγματικό και τι “γιαλαντζί”, τι κατασκευασμένο από το κοινωνικό υποκείμενο και τι από τους διαμορφωτές της κοινωνικής συνείδησης).
Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου
Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου
1)Να ανήκουν και να εκφράζουν την εποχή τους και να μετατρέπονται σε ειδική ιστορική πηγή, η οποία αναδείχνει με τη σειρά του την ουσία και το φαινόμενο της, στην διαμόρφωση των όποιων κοινωνικών σχέσεων.
2)Το περιεχόμενο, αλλά και η μορφή τους να μην παλινδρομεί σε σχήματα που αναδείχνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, την ατομική ευθύνη και τα κατώτερα ένστικτα, να μη γυρίζουν την ανθρωπότητα στην εποχή των σπηλαίων, να μην βάζουν την νεανική και λαϊκή έκφραση στα σαλόνια από την κλειδαρότρυπα και στο κάθε “ρομαντικό” χτες, μιας και μέσα του κρύβονται όλα τα χαμηλά ένστικτα. Να στηρίζονται στη διαλεκτική και όχι στη μεταφυσική.
3)Η κάθε επανάληψη του δισκογραφημένου έργου να μην γίνεται: α)Κουραστική και β) να αναδείχνει ολοένα και νεότερα πράγματα.
Η τέχνη και ειδικά η νεανική και υπόγεια τέχνη του ηλεκτρικού ήχου είναι όπως προείπαμε, συνθηματολογία και η επιστήμη είναι επιχειρηματολογία και όταν τόσο στη μορφή(στη μουσική δηλαδή), εντάσσονται νέες τεχνικές πρωτοπορίες και καινοτομίες, αποκαλύπτονται μέσω των θετικών επιστημών και των αποτελεσμάτων της, (νεότερες και ποιοτικότερες παραγωγές μέσω της μουσικής τεχνολογίας αιχμής, αλλά και την εξελιγμένη σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή), όσο και στο περιεχόμενο(για να μην πούμε κυρίως σε αυτό, αφού αυτό είναι το βασικό), εντάσσονται και αποκαλύπτονται οι ανθρωπιστικές, τότε το αποτέλεσμα θα παράγει αυτό που έχουμε ως αξίωμα. Τότε και μόνο τότε θα βγάζει ολοένα και νεότερα σχήματα, που ανέκαθεν(κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές συνθήκες θα είναι σπουδαιότερα από τα προηγούμενα) και θα αντικαθιστούν έργα προηγούμενων γενιών, δεκαετιών κοκ, που δεν αφορούν μόνο τον ηλεκτρικό ήχο.
Τα μέσα διαμόρφωσης των ποιοτικών χαρακτηριστικών ενός δίσκου(εφόσον σε αυτούς αναφερόμασταν) σχετίζονται:
α) Με τα αντικείμενα δημιουργίας που είναι τα εξαρτημένα κατά Παβλόφ χαρακτηριστικά, όπως η σειριακή σχέση της συγκίνησης, του συναισθήματος και της εκλογίκευσης τους σε κοινωνική έκφραση
β)Τα μέσα δημιουργίας που είναι τα εργαλεία παραγωγής, δηλαδή όργανα, τεχνολογία οργάνων, ηχοχρώματα, ρυθμοί, τεχνικές, παραγωγή, ενορχήστρωση κλπ.
γ)Η Δραστηριότητα, η έμπνευση, η ενέργεια που σπαταλούν και η δυναμική δημιουργών που επενεργούν πάνω και μέσα στο έργο τους, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την ποιότητα της δουλειάς τους.
Κάθε έργο στο πεδίο της έμπνευσης του αντανακλά εκφραστικές ιδιότητες και κάθε έργο καταδείχνει την προέλευση του, αν δηλαδή είναι έργο έκφρασης(κοινωνικής η ατομικής), αν είναι ένα απλό εμπορικό δημιούργημα, η τέλος είναι ένα δημιούργημα επιταγής(μιας εταιρείας, ενός παραγωγού, μιας ταινίας, ενός θεατρικού έργου, η ενός μαικήνα που πληρώνει για να ακούσει αυτό που αυτός οραματίζεται και δεν μπορεί ο ίδιος να εκφράσει).
Ethnic:
Tο «έθνικ» δεν έχει καμία σχέση με τις παραδοσιακές και λαϊκές μουσικές, είναι μια μικροαστική δηθενιά, που στην ουσία αφυδατώνει τις παραπάνω, θυμίζει όλα εκείνα τα βιομηχανικά προϊόντα σίτισης που αφαιρούν τα λιπαρά, ενώ την ίδια στιγμή ενσωματώνουν μια σειρά από ανθυγιεινά συντηρητικά.
Είναι ένα μικροαστικό δημιούργημα του συστήματος, αποσυνδεδεμένο και αφυδατωμένο από οποιοδήποτε λαϊκό στοιχείο στο παραδοσιακό άκουσμα, στο όνομα των διαλόγων ανάμεσα σε πολιτισμούς, χωρίς αυτή να ενυπάρχει πουθενά, ενώ ταυτόχρονα να αναπτύσσει το βασικό σύνθημα της “αισθησιαρχίας” η “sensualism”, που ουσιαστικά ως γνωσιοθεωρία η αισθητικότητα αποτελεί την κύρια πηγή και μορφή της γνώσης.
Tο «έθνικ» ως συνέχεια της “αισθησιαρχίας” η “sensualism” καταθέτει την αρχιτεκτονική της συνθηματολογίας της παραπάνω γνωσιοθεωρίας στο ακέραιο, αλλά με την ανάλογη και αντίστοιχη προσαρμογή, στο εσωτερικό της “δεν υπάρχει τίποτα το λογικό που να μην ενυπήρχε πριν από τις αισθήσεις”, στο παρακάτω σύνθημα – κανόνα, “δεν υπήρξε ποτέ λαϊκή τέχνη, που να μην ενείχε μέσα της, τις παραδοσιακές αξίες της αριστοκρατίας, η των εμπορευματοπαραγωγών και των λόγιων της εκάστοτε περιοχής “.
Είναι η μετατροπή, αν όχι η διαστροφή της λαϊκής τέχνης (χωρίς το λαϊκό στοιχείο φυσικά) σε διακοσμητικό στοιχείο, για να μπει απ’ τη κλειδαρότρυπα στα σαλόνια, δημιουργώντας τη συνείδηση της κοινωνικής συναίνεσης.
Εδώ πέρα δεν έχουμε να κάνουμε με τέχνη, αλλά με διακόσμηση και σύνθεση ιδεών ευπρεπισμού, με τη λογική της κοινωνικής συναίνεσης και διαχώνευσης του ιδεώδους ιμπεριαλιστικού τρόπου σκέψης του κοσμοπολιτισμού.
Ο ελιτισμός εντάσσεται στο κανόνα της “τέχνης για τη τέχνη”, χωρίς αυτή να εκφράζει κάτι, αλλά να είναι απλά όμορφη χωρίς περιεχόμενο, αποτινάσσοντας τη λογική του αισθητικά ωραίου από το καλλιτεχνικό δημιούργημα(όταν αυτό έχει κανόνες), κρατώντας απ’ τη μορφή και το περιεχόμενο μόνο στην εκλπετισμένη και διαιρετική μορφή του λαϊκού από το τοπικό, σε κάτι πιο γενικό.
Εδώ δεν υπάρχουν λαϊκά συναισθήματα, δεν υπάρχουν λαϊκές αναγκαιότητες, ούτε καν οι ρυθμοί που τις προσδιορίζουν.
Αυτό που υπάρχει είναι μια νεκρή τέχνη στην υπηρεσία της διακόσμησης, ένα νεκρό δημιούργημα στην υπηρεσία του εμπορίου, ένα νεκρό λαϊκό στοιχείο στην υπηρεσία ενός αταξικού και άριστου λαϊκισμού, προϊόν του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου και της αναγκαιότητας του για παραπέρα επιρροή.
New age:
Οι ομοιότητες και οι διαφορές του ” new age” σε σχέση με τα όσα μουσικά ρεύματα αναφέραμε, ενυπάρχουν και στη μορφή και στο περιεχόμενο ανάλογα με ποιο το συγκρίνουμε, ωστόσο δεν είναι ούτε ίδια, ούτε έχουν κοινή φιλοσοφική αφετηρία.
Σε σχέση με το “ethnic” υπάρχει η εξής ομοιότητα και ενυπάρχει ευρισκόμενη, κυρίως στο περιεχόμενο και των δυο μουσικών ρευμάτων:
Είναι η εσκεμμένη, η μη, προσπάθεια που πραγματοποιούν οι δημιουργοί(συνήθως εν αγνοία τους), αυτή της δημιουργίας χαλαρής κοινωνικής συνείδησης με όρους κοινωνικής συναίνεσης και υποταγής στον φαινομενικά “αταξικό” κοσμοπολιτισμό, που στην προκειμένη εκφράζεται πολιτικά από τρεις διαφορετικές διακλαδώσεις αλλά και άξονες, όπως αυτών, α) της “Cosmopolitan-Liberal-Culture”, β) της “Εthereal-Green-Culture” & γ) “Primitivism and Intuitionism” που στην πραγματικότητα σημαίνει την αντίταξη της διαίσθησης και της ενόρασης, την οποία προτάσσει ως μια ειδική ικανότητα της συνείδησης, έναντι της γνώσης και της διαλεκτικής με την οποία διαρκώς βρίσκεται σε αντιπαράθεση.
Διακηρύσσει την στροφή σε ινδουϊστικού τύπου πασιφιστικά κηρύγματα και προτάγματα, α οποία ουδεμία σχέση έχουν με το “Φιλειρηνικό Κίνημα”, που στην πραγματικότητα, αν μη τι άλλο προωθούν μεταφυσικά δόγματα που αποθεώνουν τις κάστες και τη μοιρολατρική υποταγή της ταξικής φύσης που πολιτικά αποδέχεται και καλλιεργεί ο Κοσμοπολιτισμός, δηλαδή στην ούγια παρατίθεται η ταξική συνεργασία κι ενότητα, έναντι της ταξικής πάλης..
Η βασική αρχή τους “Θέλουμε ν’ αποδεσμευτούμε από το πρόσταγμα του λογικού, το πρόσταγμα δηλαδή του ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ (της νεωτερικότητας), καθώς και του ρεαλισμού, του υπερρεαλισμού κι όλων των καλλιτεχνικών ρευμάτων του 20ου αιώνα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για το πρόσταγμα της νεωτερικότητας) που αποθεώνει τον όποιο ρεαλισμό, ο οποίος έχει μείνει κι ανολοκλήρωτος” και να παραθέσουμε την απελευθέρωση των αισθήσεων ως τη μοναδική πηγή κατανόησης του κόσμου(θετικισμός για να μην πούμε μαχισμός – εμπειριοκριτικισμός).
Παρότι τα παραπάνω και ειδικά το ” new age” φαινομενικά δείχνει πρωτοποριακό, όχι μόνο δεν είναι, γιατί η μεταφυσική και η αντιδιαλεκτική αποθεώνονται σε τέτοιο βαθμό που στο τέλος λειτουργεί ως “Βίβλος” για τους αρνητές του ρεαλισμού, κάτι που στο “avant garde”(δεν ισχύει καθόλου, το αντίθετο μάλιστα, ο ρεαλισμός είναι παντού), ενώ στο “post modern” &στο “minimal” (που παρουσιάσαμε στο πρώτο μέρος), δεν ισχύει σε κάποιο βαθμό ως πρόταγμα, δηλαδή ενυπάρχει κατά μία έννοια κι όχι παντού και που αποτελεί μια σχετικά πολύ σημαντική διαφορά.
Στα δυο τελευταία, μπαίνουν άλλα εξίσου περίεργα και επικίνδυνα ζητήματα, που έχουν ως κοινό παρονομαστή τον υποκειμενικό ιδεαλισμό, βολονταρισμό, τον άκρατο ατομικισμό, την “ατομική υποχρέωση κι ευθύνη” για την αποθέωση της φόρμας καθώς και τη σταδιακή απονέκρωση του περιεχομένου σαν κάτι το φυσιολογικό, όχι όμως του βαθμού κοινωνικής συναίνεσης και της άρνησης της γνώσης.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό στοιχείο του New Age, είναι οι αναφορές του στο “μεταμοντέρνο” δηλαδή στη σχολή που λέει “Θέλουμε ν’ αποδεσμευτούμε από το πρόσταγμα του λογικού, το πρόσταγμα δηλαδή του ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ (της νεωτερικότητας) το οποίο έχει μείνει ανολοκλήρωτο”.
Για τους Μεταμοντέρνους πρέπει να πούμε ότι αμφισβητούν την παντοδυναμία του λογικά “αισθητικού κάλους” (ως γνωστικό αντικείμενο) και αντιπαραθέτουν το παράλογο (irational), ως τη μοναδική αντικειμενική αξία στην επιστήμη της αισθητικής.
Το ΄”new age” αποτελεί την κυριότερη μορφή ασπασμού της κοινωνίας που διαθέτει μικροαστικά αντανακλαστικά πάνω στη ζωή, αλλά προσπαθούν να δείχνουν κοινωνικά ευαισθητοποιημένα χωρίς όμως να είναι.
Είναι τόσο ρηχό, τόσο μέτριο, τόσο άδειο και αισθητικά μηδαμινό σε σχέση με όσα είδη αναφέραμε έως τώρα ακόμα και στη μορφή που ουσιαστικά, δεν δείχνει ούτε τον απαραίτητο σεβασμό σε αυτό βασίζεται και ήταν δημιούργημα της ανθρώπινης ιστορία, εργαλειοποιώντας το και υποτάσσοντας το στο σήμερα, με όρους που ουσιαστικά του αφαιρούν την ιστορική του σημασία και αξία(όχι με την μαρξιστική έννοια), είναι μια πάγια μικροαστική αναγκαιότητα της κάλυψης διαφόρων ενοχικών συνδρόμων, με μια μόνο διαφορά απ’ όλα τα προηγούμενα και όλα τα επόμενα
Σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα, αυτό το είδος είναι παντελώς αδιάφορο, είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της “χρυσής μετριότητας”, στην αισθητική αφού αποσυνδεδεμένο απ’ την λογική και τις αρχές της επιστήμης της αισθητικής, κηρύσσει τον απόλυτο παραλογισμό και τις δυνατότητες του ως βασική αρχή του.
Jazz-Punk & Jazz-Core:
Tα συγκεκριμένα είδη αποτελούν τον πιο σύγχρονο συνδυασμό ποιότητας και διαλεκτικής στη μουσική και την ισως πιο διανουμενίστικη εξελικτική πλευρά του “Avant Garde”, σε ένα πάντρεμα του Punk & Hardcore με την Free & Modern Jazz.
Μπερδεύουν και αλληλομπερδεύονται σε μουσικές που στη βάση τους αναδείχνουν κοινωνικό προβληματισμό (στη μορφή) και κάνουν επίθεση σε όλα τα μέτωπα στο καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και στο αποτέλεσμα τους που είναι ό σύγχρονος τρόπος σκέψης και καταναλωτικής συμπεριφοράς που μετατρέπει την εργασία σε κανόνα πλουτισμού και σαγήνης και όχι ταξικής συνειδητοποίησης, χτυπάει συνολικά στον κοσμοπολιτισμό των πολυεθνικών στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα του, ενώ δεν αποτελούσαν ουδέποτε μουσικές διαμαρτυρίας, αλλά οργής, ταξικής και αντιρατσιστικής διαπάλης.
Παρότι και τα δύο είδη αυτού του άρθρου, όπως ακριβώς και το “Avant Garde” στην μορφή μπορεί να πραγματοποιούν περίσσευμα δυνάμεων, δυνατοτήτων και ταλέντων, όμως όπως το “Avant Garde” σταματάει εκεί ακριβώς που ο καλλιτέχνης βάζει τα όρια του για να μην λειτουργήσει το εν λόγω περίσσεμα καταστροφικά, τόσο στο περιεχόμενο του έργου που είναι και ο οδηγός, όσο και στην μορφή του που αποφεύγεται να είναι φλύαρη και αναποτελεσματική.
Με εξαίρεση το “Avant Garde”, τα υπόλοιπα παραπάνω είδη ετούτου του άρθρου το διαπραγματεύονται με εντελώς αντιδιαλεκτικά μέσα(μεταφυσικά), με αποτέλεσμα την δημιουργία συγχύσεων και ελιτισμού που φυσικά βολεύει τον κοσμοπολιτισμό.
Εδώ πέρα στα ” Jazz Punk/ Jazz Core”, υπάρχει συγκέντρωση ποσοτήτων που μετατρέπονται σε νέες ποιότητες, δεν αποδίδουν συναισθηματικές αστάθειες και αλλαγές από τη μια στιγμή στην άλλη, παρασυρόμενα απ’ το πρόβλημα που εκείνη τη στιγμή ανατέλλει κυρίως στην μορφή.
Εδώ πέρα υπάρχει μια σταθερή μουσική δομή και ένας σταθερός (προσχεδιασμένος – έτοιμος απ’ τα πριν) αυτοσχεδιαστικός προσανατολισμός, με διαλεκτικές εναλλαγές και μαθηματικού τύπου εξισώσεις, στη μελωδία χωρίς αρχή μέση και τέλος, αποθεώνοντας, τόσο τον Μπρεχτισμό, όσο και τον Γκοργκισμό.
Εδώ πέρα οι φόρμες υποτάσσονται στο σκοπό δια των μέσων και όχι το αντίστροφο.
Εδώ πέρα οι σκόπιμες αναδείξεις των ταλέντων με αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό και το μεταφυσικό χάος εξαλείφονται και η τέχνη πραγματοποιείται μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής ανάγκης και το αστικού τύπου “post modern” στοιχείο στην πραγματικότητα καταβυθίζεται χωρίς δεύτερη σκέψη.
Εδώ πέρα δεν έχουμε να κάνουμε με την ελιτίστικη διάθεση κάποιων σχημάτων να πραγματοποιήσουν ήχους – ρυθμούς και μελωδίες για την αυτοϊκανοποίηση τους, ούτε φυσικά για να κάνουν “τέχνη για τη τέχνη”, αλλά να βάλουν στη διαβρωμένη από την “σκουπιδοαισθητική” punk “κουλτούρα” τα πιο ποιοτικά – πολιτικά και καλλιτεχνικά στοιχεία της Αφροαμερικανικής(διαλεκτικής – κουλτούρας) και να απορροφήσουν από τη νεανική τάση για φασαρία και ανάγκη να την προσέχουν τα πιο ποιοτικά μονοπάτια του ηλεκτρικού ήχου.
ΥΓ* ΠΗΓΕΣ 1 “ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ” Του Δ. Κασιούρα Δόκτορα Φιλοσοφίας 2“Ηλεκτρικές Κολλεκτίβες” του Γιάννη Κ. Εκδόσεις Ιστός. 3*”Σύγχρονες Μέθοδοι Χειραγώγησης της Νεολαίας” Του Β. Λιόση ΚΟΜΕΠ τεύχος 4/2005
English for life, business and travelling
Ιδανικό / απευθύνεται σε επαγγελματίες και σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να βελτιωθούν και να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και έξω από αυτό όπως στα ταξίδια αναψυχής ή κοινωνικές συζητήσεις.
Διάρκεια: 70 ώρες
Οκτώβριος – Μάιος
Πρόγραμμα: Δευτέρα 20:00 – 21:00 και Πέμπτη 20:00 – 21:00
Τμήμα: 6-8 ατόμων
Μέσο: online
Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να είναι στο επίπεδοΒ1.Περισσότερα εδώ….
English for life, business and travelling
Ιδανικό / απευθύνεται σε επαγγελματίες και σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να βελτιωθούν και να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και έξω από αυτό όπως στα ταξίδια αναψυχής ή κοινωνικές συζητήσεις.
Διάρκεια: 70 ώρες
Οκτώβριος – Μάιος
Πρόγραμμα: Δευτέρα 20:00 – 21:00 και Πέμπτη 20:00 – 21:00
Τμήμα: 6-8 ατόμων
Μέσο: online
Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να είναι στο επίπεδοΒ1.Περισσότερα εδώ….
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 1: Ορισμένα αναρτώμενα πολυμέσα από το διαδίκτυο στους ιστότοπους μας, όπως εικόνες & κυρίως video που αναρτούμε (με τη σχετική σημείωση της πηγής η οποία αναγράφεται πάνω και μέσα στην ίδια την προβολή τους), αναδημοσιεύονται θεωρώντας ότι είναι δημόσιας προβολής χρήσης και αναδημοσίευσης. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, καλλιτεχνών, μουσικών, τραγουδοποιών, συγκροτημάτων, δισκογραφικών εταιρειών, κινηματογραφιστών, φωτογράφων, η ιδιοκτητών καναλιών στα διαδικτυακά πολυμέσα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολoγίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα άρθρων συνεργατών και αυτό δε μας δεσμεύει ως επιχείρηση. Για άρθρα και διαφημιστικό υλικό που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς το πρώτο απηχεί την προώθηση και προβολή των διαφημιζόμενων και το δεύτερο αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο και τις ιστοσελίδες μας.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 2:Το portal istosch data &technologies lab χρησιμοποιεί μόνο πρωτογενή άρθρα των συντακτών και συνεργατών του. Κάνει αναδημοσιεύσεις μόνο από αυτούς και με την δική τους συναίνεση από τα δικά τους ηλεκτρονικά έντυπα και δίνει επίσης σε αυτούς το δικαίωμα της αναδημοσίευσης. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να αναδημοσιεύσει οτιδήποτε πρέπει να έχει την έγγραφη άδεια του portal, istosch data &technologies lab που εκπροσωπείται δια του αρχισυντάκτη του. Διαβάστε τους όρους παροχής και χρήσης του δικαιώματος η μη αναδημοσίευσης των κειμένων.
Ενισχύστε το portal “istosch data &technologies lab“
Στις δύσκολες εποχές , που το λαϊκό εισόδημα στενάζει και όλα οικονομικά δύσκολα για όλους
Το Εναλλακτικό κι Ανεξάρτητο Κέντρο Τεχνολογίας - Διαδικτύου καθώς και το E-Funzine (portal) μας, συνεχίζουν να εργάζoνται αδιάκοπα και με πάθος βάζοντας ζητήματα πολιτισμού, τέχνης, κοινωνικών επιστημών, αλλά και θετικών, καθώς και τεχνολογίας στο τελευταίο, με προτάσεις κι αναλύσεις που βοηθούν τον ελεύθερο μας χρόνο και να αναπτύξουμε μια άλλου είδους κοινωνική συνείδηση, που σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο.
Με πολύ κόπο και μεγάλη διάθεση προσφοράς, αλλά και με αίσθημα ευθύνσης και σε αυτή τη φάση, σε αυτές τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, κάθε μικρή ενίσχυση για την παραπέρα συνέχεια του portal είναι πολύ σημαντική.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη βοήθεια σας και σας ευχόμαστε καλές ηλεκτρονικές Περιηγήσεις, με μια υπόσχεση από μας, ότι κάνουμε το καλύτερο δυνατόν, πάνω και μέσα στα πλαίσια της εποχής.
