Ο Σπόρος Μιας Αγάπης, ένα ανυπέρβλητο φιλμ σύγχρονου ανθρωπισμού
Στο φιλμ “Ο Σπόρος Μιας Αγάπης” ο έρωτας, που αναπτύσσεται, βασανιστικά αργά, που φαινομενικά μάλλον δείχνει αν όχι ανύπαρκτος, τουλάχιστον διατείνεται ως παγερός και μάλλον χωρίς προοπτική, αλλά σταθερά, με βαθιά συστολή ανάμεσα στο ζευγάρι, αν όχι σε πρώτη φάση οι άβολες φευγαλέες ματιές στο κενό, στην αμέσως επόμενη, μετατρέπονται σε ίαση του, η οποία είναι τουλάχιστον καταλυτική και λειτουργεί τόσο απρόσμενα, όσο και εκθετικά.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό, διότι η φροντίδα και η στοργή που ξεδιπλώνονται είναι ανατριχιαστικά γοητευτικά, παραδίδουν μαθήματα ανθρωπισμού, μέσα από ένα κυοφορούμενο, αλλά τυχαίο, απρόσμενο και επίκτητο ερωτισμό, που μετατρέπεται αυτόματα και σε αγάπη, αλληλεγγύη, στοργή κλπ.