Η Μυθοπλασία της Βιας στον Κινηματογράφο σε σχέση με την Ιστορία
Η έξοχη και υπερρεαλιστική ιστορία του αξεπέραστου Stanley Kubrick και του συγγραφέα Anthony Burgess “Το Κουρδιστό Πορτοκάλι” (A Clockwork Orange), εκτός του ότι προσιδιάζει και θυμίζει κάτι από Βισκόντι στο “Η γοητεία της αμαρτίας” (Gruppo di famiglia in un interno, του 1974), η μάλλον το αντίστροφο και αναπτύσσει Αριστοτεχνικές κινηματογραφικές εικόνες που πραγματικά κόβουν την ανάσα για την βιαιότητα τους, έχουν και μια Αριστοτελικού τύπου συνέχεια με αρχή μέση και τέλος αλλά από την αντίστροφη σε σχέση με το Αριστοτελικό δημιούργημα τον Αλέξανδρο το Μακεδόνα.
Και ο Anthony Burgess και ο Stanley Kubrick λες και θέλουν να αποκαλύψουν στο φως της ημέρας τον ήλιο που κατά τον Διογένη τον Κυνικό, έκρυβε ο πρόγονος της Ρωμαϊκής Δουλοκτησίας σαν ανώτατο στάδιο της αρχαίο Ελληνικής ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την Ελληνιστική περίοδο όπου ήταν και η τελευταία της Ελληνικής δουλοκτησίας και η οποία, όπως σε κάθε ταξικό σύστημα που εμφανίστηκε μετά τον καταμερισμό της εργασίας στην ανθρωπότητα και στην ανθρώπινη ιστορία, αρχικά επέβαλε βία στο εσωτερικό της δηλαδή επιβλήθηκε στις στις Ελληνικές Πόλεις κράτη και μετά εξήχθει προς ανατολάς.