Με αφορμή ένα βιβλίο του Κορδάτου
Είναι δύσκολο σε μια εκμεταλλευτική κοινωνία να αποτιναχθεί ο ρόλος τους, γιατί αυτές συγκρότησαν τις κοινωνίες, πριν την ύπαρξη της φιλοσοφίας, των εποικοδομημάτων και των ανθρωπιστικών επιστημών στην εξέλιξη της κοινωνίας, αυτές ήταν ο βασικός νομοθέτης, δεν είναι τυχαίο ότι στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός είναι ο Τιμωρός και στην Καινή ο εκπρόσωπος της “αγάπης”.
Οι Θρησκείες από την εποχή του ανιμισμού και του τοτεμισμού, εκφράζουν τα πρώτα ψήγματα πίστης σε φαινόμενα που δεν ερμηνεύονταν, ήταν κύρια πολυθεϊστικά δίνοντας την σκυτάλη στην ανθρώπινη μορφή των Θεών και πάλι πολυθεϊστικά, μέχρι που ήρθε ο Ζωροαστρισμός, ο πρόγονος όλων των “μονοθεϊστικών” θρησκειών βάζοντας την ΝΕΜΕΣΙΣ ως τιμωρό και εξαναγκαστικό ελατήριο της τάχα μου δήθεν μεταθανάτιας ζωής, που θα απέδιδε δικαιοσύνη για το πέρασμα στην υλική ζωή.
Οι Θρησκείες σε κάθε φάση αντανακλούν και εκφράζουν το επίπεδο ανάπτυξης μιας κοινωνίας, τον καταμερισμό της εργασίας της και φυσικά το ποσοστό της κυριαρχίας μιας τάξης απέναντι σε άλλες, ανάλογα την γεωγραφική περιοχή.