Το τελευταίο Αντίο του σπεσιαλίστα Τέρι Χολ
Ο Τέρι Χολ γεννήθηκε στις 19 του Μάρτη του 1959 στο Κόβεντρι μια θλιβερή γρκίζα και καταθλιπτική βιομηχανική πόλη Αγγλίας(όπως οι περισσότερες εξάλλου), όπου ζούσαν χιλιάδες μετανάστες και οι οποίοι δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί, και οι οποίοι βίωναν την εκμετάλευση και τον ρατσισμό σαν φυσικό επακόλουθο.
Ο Τέρι Χολ βρέθηκε από νωρίς στο μάτι του κυκλώνα, λόγω της Ιρλανδικής και Εβραϊκής του καταγωγής (να σημειώσουμε εδώ πέρα ότι πέραν του Λίβερπουλ δηλαδή της ειπείν Ιρλανδικής πόλης της χώρας μαζί το Μάντσεστερ, που κι αυτή τέτοιου είδους ανθρωπογεωγραφία έχει, η υπόλοιπη Αγγλία θεωρεί τους Ιρλανδούς κάτι σαν μιάσματα, από την εποχή του Δικτάτορα Τσώρτιλ), με αποτέλεσμα να έχει μια πολύ δύσκολη και ταραχώδη παιδική και εφηβική ζωή, καθώς και μια πολύ προβληματική ανάπτυξη με δεκάδες κουσούρια να αφήνουν τη σφραγίδα και το αποτύπωμα τους από τότε. Εξάλλου στην τρυφερή ηλικία των 12 ετών, κακοποιήθηκε βάναυσα από κάποιο δάσκαλο του, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει πρόωρα το σχολείο, να οδηγηθεί σε μακροχρόνια κατάθλιψη και να εθιστεί στο Valium δύο χρόνια αργότερα.
“Ενός κακού μύρια έπονται”, (που πολύ εύστοχα λέει και σοφός λαός) και ο Χολ σε ένα ταξίδι στη Γαλλία, επίσης σε ηλικία 12 ετών, απήχθη από ένα κύκλωμα παιδεραστών, από το οποίο κακοποιήθηκε βάναυσα και σεξουαλικά, ενώ πολλές από τις συνθέσεις που έγραψε εμπεριείχαν αυτού του είδους τον εφιάλτη και τραυματισμό, παράλληλα με όλους τους παραπάνω εφιάλτες που τον κυνηγούσαν επιθετικά παιδιόθεν.
Οι Τάχα μου δήθεν προοδευτικές και “δημοκρατικές”, η ανοιχτές κοινωνίες όπως αυτοαποκαλούνται στην βδελυρή Δύση και στην εποχή του Καπιταλισμού που σαπίζει πάνω στα πτώματα εκατομμυρίων ψυχών, (με τις τραγικού τύπου κοινωνικές σχέσεις που είναι συνέχεια των σχέσεων παραγωγής), δεν έχει σε τίποτα, να θεωρεί νόμιμες και απολύτως κανονικές, τέτοιου είδους φρικτές και κατ’ επέκτασιν αποκλίνουσες συμπεριφορές, από εκείνη την εποχή.