Το No wave, υπήρξε μια υπέροχη καλλιτεχνική Αντίδραση με αποκλειστικό και βασικο παρονομαστή το punk rock, εμπλουτισμένο όμως με αντιλήψεις καλλιτεχνικών ρευμάτων από τις υπόλοιπες τέχνες όπως ο Ρεαλισμός, ο Κυβισμός, ο Κονστρουκτιβισμός, ενίοτε ο Εξπρεσιονισμός, αλλά κυρίως το Avant Gard.Το No wave δεν είναι μόνο ο θόρυβος, η βιομηχανική και ηλεκτρική παραφωνία χωρίς τους κλασσικούς τονισμούς, δρόμους και τρόπους. Ήταν μια ακανόνιστη τονική απέχθεια στους συνήθεις μέχρι τότε τρόπους έκφρασης του κλασσικού ροκ και κυρίως μια μετωπική σύγκρουση ενάντια στο μισητό γι αυτό Southern Rock και το αντιπαθητικό Χεβομεταλλισμό, αντανακλώντας έτσι, όλα τα αδιέξοδα της βιομηχανικής και γκρίζας μεγαλούπολης. Το No wave, ερχόμενο σε πλήρη και ευθεία αντιπαράθεση με το παλαιό ροκ, εκπέμποντας ένα καθαρό ευθύγραμμο ήχο χωρίς κυκλικές μελωδικές γραμμές που εκμηδένιζε στην πράξη, όλη την οικονομίστικη κοσμοθεωρία για τον σύγχρονο καπιταλισμό, μπήκε στο στόχαστρο των παραγωγών που χρηματοδοτούσαν αδρά για να μην γίνεται η παραμικρή αναφορά σε αυτό.
Ο όρος “No Wave” ήταν μια ανακάλυψη του μεγάλου και πρωτοπόρου Γάλλου Μαρξιστή Κινηματογραφιστή της Nouvelle Vague Claude Chabrol, ο οποίος τόνισε ότι “Δεν υπάρχουν κύματα, μόνο ο ωκεανός” και βασίστηκε στην απόρριψη της εμπορικής new wave μουσικής τόσο των ΗΠΑ, όσο και της Βρετανίας, παρά το συγγενές συγκοινωνών δοχείο και κοινό παρονομαστή τους, το punk & post punk.