Μπορεί ο αρχηγός της εταιρείας, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ηγείται θεωρητικά, μέχρι την Ελληνική Επανάσταση, ωστόσο στο παιχνίδι δεν ήταν μόνο οι επιτελικοί παίκτες και παράγοντες, αλλά και οι εκτελεστικοί (οι λεγόμενοι Κλέφτες, Έλληνες Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι), όπου δίχως αυτούς, τα πράγματα να μην είχαν την ίδια κατεύθυνση, ωστόσο και ο ρόλος των δύο, είναι τουλάχιστον αμφοτεροβαρής και ως εκ τούτου καθοριστικός, όσο για τους Αρματολούς οι οποίοι ήταν οι απόλυτοι συνεργάτες της Πύλης, όπου οι “Εθνικοί” ιστορικοί τους βάζουν ίσα και όμοια με τους “Κλέφτες”, αυτό είναι μια παραχάραξη της ιστορίας.
Μπορεί οι Προύχοντες, στην περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821 και των δύο Εμφυλίων Πολέμων που προέκυψαν, να είχαν την ισχύ που είχανε σε κάθε περιοχή ξεχωριστά, ή στην περιοχή τους, η ισχύς τους όμως αυτή, από ότι φαίνεται ακόμα και σήμερα σε ένα ορισμένο βαθμό, αποκαλύπτεται ανάγλυφα και αναδύεται πυκνά συχνά, όλο και περισσότερο και πιο ξεκάθαρα, με αποτέλεσμα η ιστορία να κρύβει πολλούς άσσους στο μανίκι της, για το παρόν και το μέλλον της χώρας, αν αυτή(η Χώρα δηλαδή), δεν προκύψει σε κάτι άλλο, δηλαδή σε χώρο.
Η“σωστή πλευρά της Ιστορίας”, κατά τον σημερινό Έλληνα Πρωθυπουργό, δεν έρχεται από το τώρα δηλαδή από το σήμερα, έρχεται από το βάθος της ιστορίας, πράγμα που σημαίνει, ότι ο Κωλέττης και το σινάφι του, έπαιξαν τόσο καθοριστικό, όσο και ευεργετικό ρόλο, για τη διαιώνιση της ταξικής τους κυριαρχίας, μέσω της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας, αλλά και της Γαλλίας ως το βασικό συστατικό στοιχείο της βασικής μεγάλης δύναμης – εγγυητής για το νέο Ελληνικό Κράτος, μέχρι την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου, που και Γαλλόφιλος ήταν και Βρετανόφιλος, ελέω της Συζύγους του Έλενας.
Το παρελθόν του νέου Ελληνικού Κράτους, δεν είναι και τόσο λαμπρό, τουλάχιστον όσο θέλουν να καταγράφουν οι ιστορικοί τύπου Παπαρρηγόπουλου, έχει πολλές σκοτεινές πλευρές και κηλίδες, στους αρμούς της Ιστορίας.
