Ο Αποχαιρετισμός στη Μητέρα μου Χαρίκλεια Κοτσώνη Σπαντιδάκη
“Αντίο, μητέρα. Αντίο, σύντροφε και καθοδηγητή μου, συγχώρεσε με, που πολλές φορές σε πίκρανα, σου φώναξα, σε έκανα να αισθανθείς αμήχανα και να ενοχληθείς, με τις μάλλον αδαείς εξάρσεις μου, ήσουν, είσαι και θα είσαι το σχολείο μου και σε υπερευχαριστώ γι αυτό.
Η μάχη σου έχει τελειώσει, αλλά ο πόλεμός μας συνεχίζεται.
Θα σε κρατάω στο πλευρό μου σε κάθε μάχη που θα δώσω, σε κάθε στιγμή που θα επιμένω, σε κάθε φορά που θα θυμάμαι ότι η αγάπη μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα.
Έχασες τη ζωή σου, αλλά κέρδισες την αθανασία στη μνήμη και στην καρδιά μας και μετασχηματίστηκες, ναι είσαι κάπου εδώ και χαμογελάς γιατί έγινες η φωνή αυτών που δεν μπορούν να εκφραστούν.”