Συντάκτης: istosch

Πριν μερικές μέρες συμπληρώθηκαν τα 5 χρόνια από το θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου, ο οποίος δεν ήταν απλά ένας πολύ μεγάλος μουσικοσυνθέτης, με στρατευμένη ματιά, αλλά και ένα σπουδαίος θετικός επιστήμονας, ως γνωστόν ο Θάνος, υπήρξε και σπουδαίος μαθηματικός και η μορφολογική διάταξη των συνθέσεων του, αποτελούν σπουδαίες μαθηματικές εξισώσεις πολυωνυμικού βαθμού, κάτι που κάνουν το έργο του αριστουργηματικό, δηλαδή εμπεριέχει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που το τοποθετούν στην αισθητική πινελιά της τελειότητας.
Τα στοιχεία εκείνα που τοποθετούν ένα έργο στην κλίμακα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, είναι οι εξής:
Να αποτελούν έργα:
α)Διαχρονικής Αξίας, καθότι κάθε ακρόαση και μελέτη τους, κάθε φορά θα αναδείνει όλο και νεότερες πλευρές του έργου,
β)Εξέφραζε την σύγχρονη εποχή και την εποχή του,
γ)Καταργούσε τον Κοινωνικό Αυτοματισμό στην πράξη.

Σήμερα, ήρθε μια αναπάντεχα κακή – κάκιστη είδηση, σε τοπικό επίπεδο, από αυτές που θα έπρεπε να σε παγώνουν και να σε οδηγούν σε ερωτηματικά και δεν μιλάμε για το ηθικό μέρος, αλλά για τα αίτια που οδήγησαν σε αυτό το συμβάν. Όμως πρόκειται για πολύ νεαρές ηλικίες και ως γνωστόν τα παιδιά είναι παιδιά, ακόμα κι όταν καταλαβαίνουν τι κάνουν, στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουν, ειδικά αν είναι λούμπεν στοιχεία, ακόμα κι αν αυτό που κάνουν είναι αποτρόπαιο, η απαιχθές, όταν είναι εν δυνάμει, μέλη μιας παραβατικής ομάδας, όπως μια συμμορία, ωστόσο η προσέγγιση της όχθης, αυτής του «κοινού περί δικαίου αισθήματος», δεν μπορεί να γίνει με όρους οργής, η κοινωνικού αυτοματισμού, ούτε με αντανκλαστικα αγέλης, ακόμη κι αν πρόκειται για κάποιο ειδεχθές, αισχρό, αποκρουστικό και επονείδιστο συμβάν, όπως η σύσταση παιδικής – εφηβικής συμμορίας, η τα κίνητρα της, που μπορεί να καταλήξουν σε μια απόπειρα δολοφονίας, σε ΄΄ενα στυγερό, η ακόμα – ακόμα ένα φρικιαστικό, δλδ έγκλημα. Σαφέστατα κανείς δεν έχει ο δικαίωμα να προσπαθεί κατά κανένα τρόπο και όχι μόνο δόλιο, να αφαιρεί ζωές, η να προσπαθεί για κάτι τέτοιο, ωστόσο η κοινωνική μήνη δεν βοηθάει πουθενά, αποπροσανατολίζει αλλά κυρίως γιατί το αποτέλεσμα που θα επανατροφοδοτηθεί – αναδημιουργηθεί, θα λειτουργήσει μάλλον αντίστροφα κι εκθετικά σε βάθος χρόνου, μονάχα υπέρ της παραβατικότητας κι αυτό έχει δείξει η ιστορία, μην αφήνοντας χώρο τον σωφρονισμό και την κοινωνική επανένταξη να λειτουργήσει.

Στην περιοχή ανάμεσα στα Ολύμπια(που πήρε το όνομα της από τον πάλαι ποτέ Κινηματογράφο και κλειστό και ανοιχτό, με τον τελευταίο να μας έχει αποχαιρετήσει πάνω από τεσσερισήμιση δεκαετίες, έχοντας μετατραπεί σε πολυκατοικίες, ενώ στις αρχές του τρέχοντος Θέρους του 2024, έπεσε και η αρχιτεκτονικά πανέμορφη πρόσοψη του χειμερινού που εδώ και 3 δεκαετίες, είχε μετατραπεί σε πολυκατοικία το μεγαλύτερο σώμα του και σε σφαιριστήριο η είσοδος του) και στην περιοχή Δικαστήρια, κάποτε υπήρχαν δύο μεγάλοι ελεύθεροι χώροι, η λεγόμενη χωράφα και οι σχολές Παπαϊωάννου, το πρώην νηπιαγωγείο μας και οι πρώην σχολές Νηπιαγωγών.
Εδώ και χρόνια, από τότε που γκρεμίστηκε έγινε ένας κλειστός αλλά κατάφυτος χώρος με τρεις περήφανους ευκαλύπτους και μια στρογγυλή βρύση, να δεσπόζουν ακόμα μαζί με την δυτική πύλη επί της οδού Πλάτωνος.