Θέατρο

Μόλις στην νεαρή – εφηβική ηλικία των 16 ετών και συγκεκριμένα στο τέλος του 19ου Αιώνα και στις Αρχές του 20ου, συγκεκριμένα το1900, γράφτηε στην στη Βασιλική Δραματική Σχολή, παρά τις έντονες αντιδράσεις των επίκτητων κηδεμόνων του.
Ο Αιμίλιος Βεάκης, ήταν τόσο δραστήριος και πολυσχιδής χαρακτήρας, που αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές στο Βασιλικό Θέατρο κι μετεγγράφηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, με σκοπό να γίνει ζωγράφος.
Αυτό το τεράστιο και πηγαίο ταλέντο, το 1901, διακόπτει και πάλι τις σπουδές του, ξεκινώντας από το μηδέν ως ηθοποιός, με πρώτο σταθμό στον Βόλο με τα “μπουλούκια” και πιο συγκεκριμένα με θίασο της Ευαγγελίας Νίκα, όπου μέχρι την επιστράτευση, για του στους Βαλκανικούς πολέμους την περίοδο 1912-1913, θα ξεδιπλώνει με ταχύτατους ρυθμούς τις ικανότητες του.
Το 1915 τον βρίσκει να συνεργάζεται με τους πλέον αναγνωρίσιμους και μεγαλύτερους θιάσους της εποχής, όπως αυτών του Τηλεμάχου Λεπενιώτη, της Χριστίνας Καλογερίκου, της εμβληματικής Μαρίκας Κοτοπούλη, της Κυβέλης και της Θωμά Οικονόμου, όπου και στάθηκε επάξιος, αν όχι ανώτερος, όλων των παραπάνω προγενέστερα διακριμένων συναδέλφων του, σε κάθε είδος θεατρικής κατηγορίας.

Επιλέξαμε να μην πούμε πολλά βαρύγδουπα και κατά βάση ανούσια λόγια, εξάλλου αυτές τις ώρες έχουν γραφτεί τόσα πολλά και για τους δύο, που εμείς πραγματικά δεν έχουμε ιδέα τι παραπάνω να πούμε, πέραν του ότι θα θέλαμε να εκφράσουμε τα συλλυπητήρια στους οικείους τους, να σημειώσουμε το εξής:
“Όταν αναχωρούν μαζί δυο μεγάλοι ηθοποιοί σιωπούν τα-φουαγιέ και οι σκηνές των θεάτρων αδειάζουν και θρηνούν ευλαβικά το χαμό τους και το κοινό νοερά μακρυά από τις θέσεις του πια υποκλίνεται στην αυλαία τους”, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο και την δική μας θλίψη που σαφώς και είναι κι εθνική, γιατί η όποια συμβολή στον πολιτισμό είναι παραγωγή και δημιουργία και μάλιστα ανώτερων ιδανικών, που δύσκολα θα αντικατασταθούν στην εποχή μας από κάτι νεότερο.

Για τον Ιάκωβο Καμπανέλη δεν θα γράψουμε κάτι το βιογραφικό, εξάλλου δεν έχουμε να προσθέσουμε και δεν θα προσθέσουμε ούτε κάτι παραπάνω, ούτε κάτι καινούργιο για το ιερό τέρας της γραφής και κυρίως της δραματουργίας που εκφράστηκε σε κάθε τι που πριν απ΄όλα απαιτούσε αυτήν την γραφή δηλαδή.
Ο θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, σεναριογράφος τόσο του θεάτρου όσο και του κινηματογράφου, δημοσιογράφος, στιχουργός, ποιητής, συνθέτης, τραγουδοποιός και ακαδημαϊκός Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε σαν σήμερα στο υπέροχο Κυκλαδονήσι της Νάξου στις 2 του Δεκέμβρη του 1921 και αποτέλεσε τον πατέρα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας και ο οποίος έφυγε στις 29 του Μάρτη του 2011 σε ηλικία 89 ετών, παραμένοντας για πάντα νέος και πρωτοπόρος, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του.
Γι αυτήν την πολυσχιδή προσωπικότητα, μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στην ιστοσελίδα του, καθώς και το μεγάλο του έργο το οποίου υπήρξαμε θαυμαστές από τότε που ακούσαμε για πρώτη φορά την μελοποίηση του Mαουτχάουζεν (The Balad of Mauthausen) από τον ομώνυμο κύκλο τραγουδιών και το μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, τραγούδια που περιγράφουν τον έρωτα δύο κρατουμένων στο ομώνυμο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου και ο ίδιος ήταν έγκλειστος μέχρι την 5η του Μάη του 1945, όταν τον απελευθέρωσε μαζί με όλους τους κρατούμενους του, ο Κόκκινος Στρατός μέσω του Στρατάρχη Κόνιεφ.