Εικαστικά

Ο Μοντιλιάνι ήταν ο λάτρης των γαλάζιων ματιών, της Jeanne Hébuterne και της όποιας κατατρεγμένης από τον Ευρωπαϊκό αποκλεισμό Εβραιοπούλας που με τον καλλιτεχνικό της μπερέ, πόζαρε ζωηρά και με όρους ανώτερης κοινωνικής ηθικής, αποθεώνοντας το αγέρωχο και αειθαλές πνεύμα. Ο Μοντιλιάνι με το Γυμνό καθιστικό και το Πορτρέτο της Lunia Czechowska με η χωρίς την Βεντάλια να χτυπάει πάνω στο καχεκτικό και γερασμένο σώμα της, αλλά και με το Μετωπικό πορτρέτο της Jeanne Hébuterne δεν είναι απλά κάποια έργα, αλλά τα έργα μιας παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που κάθε μέρα αποκτούν ιδιαίτερη αξία. Τα χωριατόπαιδα και οι μαθητευόμενοι επαγγελματίες, οι παθιασμένες κορασίδες με τα πληθωρικά στήθη, τις ερωτογενής τους λεκάνες, αλλά και τον χαμένο τους οίστρο, ξεπροβάλλουν μαζί με τις Ρομά μητέρες ολοζώντανες μέσα από τα κάδρα του Ευρωπαϊκού Αντισημιτισμού, Βαρβαρισμού, Μισανθρωπισμού και πουριτανισμού, ως αήττητες Μποέμισσες που φτύνουν τον ρομαντισμό της “γηραιάς Ηπείρου” και των ιθαγενών της πάνω στη μούρη του εν λόγω. Αυτή η Μοντέρνα εκδοχή και ηθική ενός άλλου κόσμου, αυτού του “περιθωρίου”(που όμως επ’ ουδενί δεν είναι λούμπεν), απέσπασαν τις πιο εντυπωσιακές κριτικές από τους φιλότεχνους, αλλά και τον απλό λαϊκό κόσμο που είδε τις χαμένες του εμμονές και την αλλοτρίωση της μετακυλιόμενης από την παραγωγή κοινωνικές σχέσεις, όχι ως ένα έργο του Μέγιστου Μοντιλιάνι, αλλά ως μια αντανάκλαση της ίδιας του της ζωής, που ο μεγάλος μοντερνιστής καλλιτέχνης αποτύπωσε στον καμβά του.