Μεγάλοι Κινηματοργαφιστές

Ο Δρόμος για το Βερολίνο είναι ακόμα μακρύς και προσιδιάζει τον αγώνα δρόμου που δίνουν σήμερα οι λαοί ενάντια στην πανδημία και ελέω αυτής προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή σας ποιοτικότερη με προτάσεις για τις πιο σπουδαίες αντιπολεμικές ταινίες της Σοβιετικής Ένωσης, άρα και του πλανήτη.
Στο νησί δεν έρχονται πλέον τόσο συχνά πλοία, ούτε αεροπλάνα και αποκλεισμένοι περιμένουμε την πρώτη αχτίδα της Άνοιξης την 9η Μάη για τα 75 χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ ΠΠ και του μεγάλου Πατριωτικού πολέμου, που έφερε τον Κόκκινο Στρατό νικητή μέσα στο σπίτι του κτήνους και τέλος να δώσει μια αχτίδα φωτός για τη νίκη μας στον ιό.
Το 2015 η Moshfilm με σκηνοθέτη το μεγάλο Popov γύρισε αυτό το υπέροχο αντιπολεμικό Film ως συνέχεια της μεγαλύτερης κινηματογραφικής σχολής και παράδοσης του πλανήτη αλλά και της Σοβιετικής.
Να ξέρετε πως όταν μιλάμε για Κινηματογράφο, ότι κι αν βλέπετε οφείλεται στους έξι πατέρες του σινεμά σε όλη την υφήλιο, Κουλέχοφ, Βερτώφ, Πουντόβκιν, Αϊζενστάιν, Ντοβζένκο, Γιούτκεβιτς κι αυτό υπηρετούν οι νεότεροι όπως ο Σεργκέι Ποπόφ που το 2015 γύρισε αυτό το υπέροχο φιλμ με τον τίτλο “Дорога на Берлин” που σημαίνει ο “Δρόμος για το Βερολίνο”, αλλά και άλλες που θα σας αναδείξουμε στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος.

Η πρώτη του ταινία ήταν αυτή και η ένατη, η τελευταία του δηλαδή το 2012 με τον τίτλο “Me and You”(Εγώ και εσύ), με 15 κινηματογραφικά βραβεία στα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης και της Υφηλίου. Το 2011 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, του έδωσε τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα ως αναγνώριση του έργου του, ενώ το 1988 κέρδισε για την ταινία του “Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας” το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και το Όσκαρ Καλύτερα Προσαρμοσμένου Σεναρίου.
Για τους υποφαινόμενους κονδυλοφόρους, οι δυο πιο σπουδαίες ταινίες του ήταν, ο Κομφορμιστής του 1970, όπου ασκούσε λυσσαλέα και επιθετική κριτική στον κοινωνικό και ιδεολογικό φασισμό, στη σχέση που είχε αυτός με τους μικροαστούς, την “λατρεία” στους “αλάθητους” προγόνους και τη μεταλαμπάδευση των ιδανικών της εποχής τους σε μια άλλη, στην εθνότητα και στον εθνικισμό(που καμία σχέση δεν έχουν με τον πατριωτισμό), καθώς και η ταινία με τον τίτλο 1900(του 1976), όπου ανέλυε την διαμάχη της ιδιοσυγκρασίας ανάμεσα στην Ιταλική αριστερά με την δεξιά.