Generation Z, η γενιά της πανδημίας, της εικονικής πραγματικότητας και της μοναξιάς (μια μεγάλη έρευνα του κολοσσού της Kaspersky)
Η εικονική πραγματικότητα αποτελει μέρος της ζωής μας πλέον, εφόσον περάσαμε από την εποχή της πληροφορίας. Για τις νεότερες γενίες και ειδικά για την Generation Z, είναι ένα αναντικατάστατο μέρος της ζωής της και της είναι δύσκολο να κατανοήσει τις προγενέστερες μορφές πραγματικών και όχι εικονικών κοινωνικών σχέσεων ακόμα και όταν τις αποζητά, η της λείπουν. Όσον αφορά τώρα στις πολύ μεγαλύτερες ηλικιακά γενιές, αυτή η συμπεριφορά, μπορεί να είναι από ακατανόητη, ως και αφύσικη, όμως για τους Gens Z τα πράγματα έχουν μια άλλη ανάγνωση.
Για το (45%) της Generation Z τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα διαδικτυακά φόρουμ, καθώς και τα ηλεκτρονικά δωμάτια συζήτησης είναι μια ντε γιούρε κανονικότητα, η οποία πλέον καθορίζει τις καθημερινές της συνήθειες, εφόσον καθορίζει και την μεγαλύτερη χρονική μερίδα απασχόλησης της, μιας και κατά μέσο όρο, αναλώνεται σε τουλάχιστον πέντε ώρες ημερησίως στο διαδίκτυο, ως κοινωνική συμπόρευση και αναγκαιότητα.
Στην περίοδο της πανδημίας το χρονικό ποσοστό αυξήθηκε λογαριθμικά, δηλαδή υπερπολλαπλασιάστηκε, με σκοπό την παραπέρα ανακούφιση του αισθήματος της μοναξιάς στο (79%) της Generation Z.
Σύμφωνα με ψυχοθεραπευτές, η μοναξιά μεταξύ των νέων σε πραγματικό χώρο και χρόνο και όχι σε αντίστοιχο εικονικό δεν έχει απλά επιδεινωθεί, αλλά έχει εκτοξευθεί στην καρδιά του πρώτου κύματος της πανδημίας και αποτέλεσε μορφή συνήθειας αντικαθιστώντας την επαφή πρόσωπο με πρόσωπο, που μπορεί να τους λείπει περισσότερο από ό, τι νόμιζαν, αλλά αντικαθίσταται με κάτι πιο εύκολο και μαζικό.
Εν κατακλείδι όσο κι αν αισθάνονται σε πραγματικό χώρο και χρόνο απομονωμένοι, στην πραγματικότητα έχουν αντικαταστήσει τις πραγματικές διαπροσωπικές σχέσεις, με τις εικονικές, τις οποίες δεν παράτησαν, ακόμα και με την λήξη τον Lockdowns, με αποτέλεσμα και μετά από αυτά, να εξακολουθούν να δημοσιεύουν τις εμπειρίες τους στο διαδίκτυο ακόμα και όταν βρίσκονται με τους φίλους τους σε ένα καφέ, η οπουδήποτε αλλού, περισσότερο εκεί, παρά στην πραγματική ομήγυρη, αφού αυτό πραγματοποιήθηκε μαζικά, όταν η «κανονική» ζωή τους είχε διακοπεί απότομα από τις καραντίνες και μπήκε ένας νέος τρόπος επικοινωνίας.