Πολιτική Οικονομία

Οι ιέρακες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποφάσισαν για μια ακόμη φορά, κατόπιν “άτυπων” εντολών των Διεθνών Μονοπωλιακών Ενώσεων, ότι πλέον η “πράσινη μετάβαση” δεν πολύ τσουλάει, δεν τραβάει βρε αδελφέ, ως προς το ικανό ποσοστό κερδοφορίας. Η λεγόμενη “πράσινη μετάβαση”, ήταν κενή περιεχομένου και άνευ καμίας αξίας για την Ε.Ε, όσον αφορά την κλοπή των καταθέσεων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Στην επόμενη φάση συρρίκνωσης του ποσοστού κερδοφορίας, πάμε απευθείας και άμεσα στην πολεμική μετάβαση, για να περιφρουρηθούν, με το μαστίγιο τα λιμνάζοντα κεφάλαια των μεγάλων επενδυτών, που σε αυτή τη φάση δεν λογίζουν τίποτα, ακόμα και τις ανθρώπινες ζωές, εξάλλου αυτή είναι νομοτελειακή κατάληξη κάθε εκμεταλλευτικού συστήματος, όταν βρίσκεται σε παρακμή.

Εν όψει Ευρωεκλογών, μπήκαμε στον πειρασμό να αναλύσουμε ορισμένα πράγματα για το τι είναι τα Κόμματα, στο βαθμό που μας δίνεται ως δυνατότητα για ένα τέτοιο κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο, θυμίζοντας ότι τα εν λόγω, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ανθρώπινη Ιστορία στην Αστική Γαλλική Επανάσταση το 1789 με τον τρόπο που κοινωνιολογικά τα ερμηνεύουμε, αλλά στην πραγματικότητα ενυπήρχαν και στην Κλασική περίοδο της Αρχαίας Αθήνας κι όχι μόνο εκεί, όμως με άλλους όρους που εξυπηρετούσαν την δουλοκτητική κοινωνία, ωστόσο ο Λένιν με την μπροσούρα “Κόμμα Νέου Τύπου” καθόρισε την πιο ολοκληρωμένη και σύγχρονη μορφή τους.
Πράγματα τα οποία αντανακλούν και αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό, το ρόλο της ύπαρξης των κοινωνικών και πολιτικών φορέων που εμπλέκονται στην Ευρώ-εκλογική διαμάχη, τουλάχιστον στο γεωγραφικό μήκος και πλάτος της χώρας μας, αλλά αντικειμενικά δεν θα προεκτείνουμε σε αυτό, αλλά τι ακριβώς σημαίνουν εκλογές, με ένα σύστημα που προφανώς δεν είναι διόλου αντιπροσωπευτικό(δλδ Ρεπουμπλικανικό, κυρίως από τους χώρους δουλειάς, αλλά πλήρως αστικοδημοκρατικό, με εδαφικά κριτήρια, εδώ, σε αυτές τις εκλογές πραγματοποιείται ως τέτοιο με ολόκληρη την Περιφέρεια ως χώρος), αλλά και τι ορίζει τα Κόμματα και τις Παρατάξεις.

Τα κοινωνικά πρότυπα και τα κοινωνικά στερεότυπα, αποτελούν, (είτε είναι) μέρος των κοινωνικών προκαταλήψεων (θετικών η αρνητικών), είτε είναι προεκτάσεις ισχυρών προβολών κάποιων βασικών κι “αντικατάστατων” αρχών – κανόνων ηθικής λειτουργικότητας, αλλά και συνηθειών, ως ένα προϊόν μιας χρόνιας διεργασίας, η οποία πραγματοποιείται κάτω από δύο άξονες.
Ο πρώτος άξονας, είναι οι ιστορικές και κοινωνικές καταβολές, που αναπτύσσονται και προϋπάρχουν στις μικρές κοινωνικές ομάδες, οι οποίες ονομάζονται κοινότητες και ο δεύτερος αναπτύσσεται και πραγματοποιείται σε πολύ μεγενθυμένες κοινωνικές κλίμακες, περιφερειακές, εθνικής επικράτειας και υπερεθνικές.