Μεγάλοι Στιχουργοί

Ο Κώστας Βίρβος σε όλο το διάστημα κατά το οποίο ενασχολήθηκε επαγγελματικά με το χώρο της στιχουργικής ένδυσης του περιεχομένου των υπέροχων μουσικών θεμάτων που του είχαν ανατεθεί, τα μετέτρεψε σε μεγαλειώδη και αθάνατα αστικά λαϊκά τραγούδια, τα οποία απογείωναν τα πάθη και τις αγωνίες ενός βασανισμένου λαού, ενώ πέρασαν ανεπιστρεπτί ως ένα δομικό ιστορικό ντοκουμέντο της εποχής του, δηλαδή εκείνης της πολύ δύσκολης και σκληρής εποχής.
Τα τραγούδια που είχαν τη στιχουργική του σφραγίδα, τα σιγοψιθύριζαν ακόμα και αυτοί που φιλοσοφικά, ταξικά και ιδεολογικά άνηκαν στην αντίπερα όχθη, ενώ σε πολλές περιπτώσεις χορεύονταν υπό τη μορφή του ζεϊμπέκικου, ακόμη και από τους απογόνους των βασανιστών του, που μονίμως, σταθερά και χωρίς καμία αιδώ, ακροθιγώς, ανεπιτήδευτα κι επιφανειακά, γεμάτοι από έπαρση, αυθάδεια κι αλαζονεία, να προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να διαστρεβλώσουν τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα και να τα παρουσιάσουν ως δικά τους κατασκευάσματα.
Ακόμα και οι εκπρόσωποι του μεγάλου εγχώριου επιχειρηματικού γίγνεσθαι παρότι ιδεολογικοί του αντίπαλοι, τον θεωρούσαν πολύ μεγάλο, εφόσον είχε κερδίσει δικαιωματικά με την δουλειά του το σεβασμό απάντων.