Διεθνείς Σχέσεις – Πολιτική & Οικονομική Γεωγραφία

Οι ιέρακες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποφάσισαν για μια ακόμη φορά, κατόπιν “άτυπων” εντολών των Διεθνών Μονοπωλιακών Ενώσεων, ότι πλέον η “πράσινη μετάβαση” δεν πολύ τσουλάει, δεν τραβάει βρε αδελφέ, ως προς το ικανό ποσοστό κερδοφορίας. Η λεγόμενη “πράσινη μετάβαση”, ήταν κενή περιεχομένου και άνευ καμίας αξίας για την Ε.Ε, όσον αφορά την κλοπή των καταθέσεων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Στην επόμενη φάση συρρίκνωσης του ποσοστού κερδοφορίας, πάμε απευθείας και άμεσα στην πολεμική μετάβαση, για να περιφρουρηθούν, με το μαστίγιο τα λιμνάζοντα κεφάλαια των μεγάλων επενδυτών, που σε αυτή τη φάση δεν λογίζουν τίποτα, ακόμα και τις ανθρώπινες ζωές, εξάλλου αυτή είναι νομοτελειακή κατάληξη κάθε εκμεταλλευτικού συστήματος, όταν βρίσκεται σε παρακμή.

Εν όψει Ευρωεκλογών, μπήκαμε στον πειρασμό να αναλύσουμε ορισμένα πράγματα για το τι είναι τα Κόμματα, στο βαθμό που μας δίνεται ως δυνατότητα για ένα τέτοιο κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο, θυμίζοντας ότι τα εν λόγω, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Ανθρώπινη Ιστορία στην Αστική Γαλλική Επανάσταση το 1789 με τον τρόπο που κοινωνιολογικά τα ερμηνεύουμε, αλλά στην πραγματικότητα ενυπήρχαν και στην Κλασική περίοδο της Αρχαίας Αθήνας κι όχι μόνο εκεί, όμως με άλλους όρους που εξυπηρετούσαν την δουλοκτητική κοινωνία, ωστόσο ο Λένιν με την μπροσούρα “Κόμμα Νέου Τύπου” καθόρισε την πιο ολοκληρωμένη και σύγχρονη μορφή τους.
Πράγματα τα οποία αντανακλούν και αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό, το ρόλο της ύπαρξης των κοινωνικών και πολιτικών φορέων που εμπλέκονται στην Ευρώ-εκλογική διαμάχη, τουλάχιστον στο γεωγραφικό μήκος και πλάτος της χώρας μας, αλλά αντικειμενικά δεν θα προεκτείνουμε σε αυτό, αλλά τι ακριβώς σημαίνουν εκλογές, με ένα σύστημα που προφανώς δεν είναι διόλου αντιπροσωπευτικό(δλδ Ρεπουμπλικανικό, κυρίως από τους χώρους δουλειάς, αλλά πλήρως αστικοδημοκρατικό, με εδαφικά κριτήρια, εδώ, σε αυτές τις εκλογές πραγματοποιείται ως τέτοιο με ολόκληρη την Περιφέρεια ως χώρος), αλλά και τι ορίζει τα Κόμματα και τις Παρατάξεις.

Η Ελληνική Ακτοπλοϊα, που δεν ανήκει στην ΕΕΕ, ούτε είναι αποκλειστικά Εφοπλιστικών Επιχειρηματικών Δραστηριοτήτων, αλλά Ξενοδοχειακών και μεταφορικών, ανήκει επίσημα πλέον στον Mubashir Mukadam, ο οποίος κατέχει έμμεσα 203.957.260 μετοχές και δικαιώματα ψήφου στην Attica.
Οι MUBASHIR MUKADAM από τη STRIX HOLDINGS (GP) LIMITED, την 02/08/2023 η «STRIX HOLDINGS L.P, με έδρα τα νησιά Καϋμάν, είναι ο νέος ιδιοκτήτης των Επιχειρήσεων Αττικής, ο οποίος δια της Τράπεζας Πειραιώς παρέδωσε τυπικά(μένουν οι γενικές συνελεύσεις, αλλά δεν παίζει κάτι άλλο στον ορίζοντα), την μεγαλύτερη ναυτιλιακή εταιρεία της χώρας και την ΑΝΕΚ LINES, εκτός φυσικά κάποιου συγκλονιστικού απρροόπτου, που αντικειμενικά και προς το παρόν, δεν διαφαίνεται επίσης πουθενά.
Εκτός από το ναυτιλιακό κομμάτι οι ΕΠ.ΑΤ. εντάσσουν στο ενεργητικό τους μια πλειάδα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και αντικειμενικά είναι η μεγαλύτερη Ελληνική Εταιρεία Παροχής Υπηρεσιών αυτή τη στιγμή στη χώρα.
Hellenic Sea Ways, Blue Star Ferries, Super Fast Ferries και οσονούπω και η ΑΝΕΚ LINES., που θα κατέχει περίπου το 12% των μετοχών των ΕΠ.ΑΤ, παρότι θα απορροφηθεί.

Αν κοιτάξει κανείς το χάρτη και το ακριβές σημείο που βρίσκεται το Αφγανιστάν, θα κατανοήσει τη μισή αλήθεια(αν όχι το 1/4 της), αλλά το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο σύνθετο, κατά το οποίο αναπτύσσονται και αναδείχνονται ζητήματα που αφορούν την μέχρι σήμερα κοινωνική, οικονομική και πολιτική τάξη πραγμάτων.
Στην γεωγραφική και στενά γεωστρατηγική ανάλυση, το Αφγανιστάν θα μπορούσε να εξομοιωθεί με την παλιά Τσεχοσλοβακία, ακόμα και με την Ουκρανία, αλλά με αντίστροφη φορά προς την κατεύθυνση της χώρας προς τα ανατολικά, αλλά και πάλι θα έπεφτε σε λάθος εκτιμήσεις και θα έβγαζε μάλλον εκτός τόπου και χρόνου συμπεράσματα και για να βγουν σωστά, η πάνω κάτω προς τα εκεί συμπεράσματα, πρέπει να εκλάβουμε πολύ σοβαρά τους νόμους της διαλεκτικής και πως εκφράζονται μέσα από την σύγχρονή και διεθνή πολιτική οικονομία, δηλαδή τους παρακάτω: (Νόμος της ενότητας και πάλης των αντιθέτων, του περάσματος των ποσοτικών σε ποιοτικές, της άρνησης της άρνησης, της συνάφειας της ουσίας και του φαινομένου).
Ανεξάρτητα αν και οι τρεις χώρες της Ευρασίας, είναι μονοπάτια, οι δύο στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και η άλλη στην κεντρική Ασία(εξάλλου μέρος της μέσης Ανατολής είναι από την εποχή της Βακτριανής το Αφγανιστάν).
Ωστόσο τα πράγματα είναι τόσο πολυσύνθετα και τόσο περίπλοκα, που δεν θα κατανοήσει κάποιος με υπεραπλουστεύσεις του τι πραγματοποιείται εκεί και τι μπορεί να πραγματοποιηθεί σε αυτές τις περιοχές, ανά πάσα στιγμή.
Μπορεί οι παραπάνω χώρες αποτελούν περάσματα, η και γέφυρες ανάμεσα στην ανατολή και στη δύση, της κάθε Ηπείρου ξεχωριστά, όμως καλό θα ήταν να γνωρίζουμε, ότι ο αρχαιότερος δρόμος του Μεταξιού(σήμερα είναι όλοι κι όλοι δύο, μέσω της ξηράς και δεν συμπεριλαμβάνονται ο υπερσιβηρικός, ούτε η θαλάσσια δίοδος του που είναι νομοτελειακά η διώρυγα του Σουέζ), ήταν ένας και περνούσε μέσα από εκεί, δεν θα μας κάνει εντύπωση όμως καθόλου, να δούμε κι έναν άλλο που θα ξεκινάει από τον Ινδικό, να μεταβαίνει χερσαία μέχρι την Κασπία και από εκεί, ξανά χερσαία στη Βόρεια θάλασσα.