Η “Ερημη Χώρα” του Αχμάντ Μπαχραμί
Η “Ερημη Χώρα” του Αχμάντ Μπαχραμί
Το Ιρανικό Σινεμά είναι ο κοινωνός και η συνέχεια των καλύτερων παραδόσεων του Ανατολικοευρωπαϊκού και Σοβιετικού Σινεμά. Μεγάλα τοτέμ του Ιρανικού Κινηματογράφου, έχουν κάνει τους κατά τόπους κινηματογραφικούς κριτικούς και κονδυλοφόρους να αναφωνήσουν πολλάκις την έκφραση “Ωσαννά” και να υποκλιθούν μπροστά τους εκστατικά και με περισσό δέος.
Μερικά από αυτά τα ονόματα, σε όλο το σινεφίλ κοινό, δημιουργούν ρίγη συγκινήσεων και όχι μόνο σε αυτό, γιατί το Ιράν, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι η συνέχεια της Περσικής Αυτοκρατορίας, αλλά και η χώρα στην οποία πάτησαν όλες οι νεότερες μονοθεϊστικές Θρησκίες της Δύσης, στον Ζωροαστρισμό δηλαδή. Μιας Αυτοκρατορίας, που μετράει μερικές χιλιάδες χρόνια Ιστορία, που καμία ανοησία τύπου “Οι 300”, όπως και κάθε σαχλεπίσαχλο Blockbuster ωμέγα διαλογής, κάθε τύπου και κοπής, που θέλησε να υποβαθμίσει την αξία της έδρας του Ιρανικού Σινεμά, (όχι με τη Μαρξιστική έννοια), σαρκάζοντας την, δεν τα κατάφερε στο ελάχιστο και πως να το Καταφέρει εξάλλου, όταν ολόκληρος Θεμιστοκλής, ζήτησε πολιτικό άσυλο στον Βασιλιά των Περσών, Αρταξέρξη, γιο του αντιπάλου του στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Για την ιστορία, την δομή και τις αξίες του Ιρανικού Σινεμά, καλό θα ήταν οι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι σινεφίλ, να την (και τις) μελετήσουν δεόντως, καθώς και τα παρακάτω ονόματα. Να μην παρασύρονται με τη λογική του μετανεοτερισμού από την “ανίερη” αντί-ιρανική υστερία – προπαγάνδα που στο βάθος του κήπου, η οπία προσπαθεί να μετεξελιχθεί σε πολιτιστική επίρρωση ενός διεφθαρμένου δυτικού κόσμου που θέλει να εξαφανίσει την ιστορία και κάθε ιστορία πριν από αυτό. Αυτοί οι επαΐοντες της νεοπαγούς τους τάξης, διαμορφώνουν ήδη από την δεκαετία του 1935 – 1945, με πρώτο μαέστρο τον Αδόλφο Χίτλερ και τους μαθητές του, το Βατικανό, το Ισραήλ και μερίδα του Δημοκρατικού Κόμματος των Η.Π.Α, την παραχάραξη του χτες για να δημιουργήσουν ένα άνικητο μέλλον.
Μια παρέλαση από τόσο πολλά Κινηματογραφικά Τοτέμ(και μάλιστα σε συμπυκνωμένα χρονικά διαστήματα, από μία μόνο χώρα), όπως οι Αμπάς Κιαροστάμι, Βαχίντ Τζαλιλβάντ, Τζαφάρ Παναχί, Χουσεΐν Σαχάμπι, Ασγκάρ Φαραντί, δεν την βλέπει κανείς τόσο συχνά, με δημιουργήματα τα οποία στο εσωτερικό τους κρύβουν μεγάλα αποθέματα καλλιτεχνικής εκφραστικής δημιουργίας σε πλήρη σύμπλευση με την αρμονία που αποπνέουν από την εποχή τους και φυσικά του χώρου που τους δίδαξε Κινηματογράφο, αλλά και τους έδωσε τη δυνατότητα καθώς και την έμπνευση για να ξεδιπλώσουν τα ποιητικά κι αριστουργηματικά επιτεύγματα τους.
Δευτερεύων Πρόλογος
Πριν ακριβώς δύο χρόνια, ένας πρωτοεμφανιζόμενος και σπουδαίος μαθητής του μεγάλου Κιαροστάμι, ο Αχμάντ Μπαχραμί αποφάσισε και φρόντισε να κάνει το παραπάνω μεγάλο, καθώς και πρώτο βήμα του.
Απ’ ότι φαίνεται για το παραπάνω γεγονός προετοιμάστηκε κατάλληλα, ούτως ώστε να πάρει το βάπτισμα του πυρός την ω΄ρα που έπρεπε και γυρίσει ένα αριστούργημα που σε καθηλώνει την πιο ευοίωνη στιγμή. Προσπάθησε και πρόταξε με ένα “υποδόριο” και βαθύτατο προβληματισμό και με μια μάλλον στενάχωρη και βαθιά μελαγχολική υπόθεση, να γυρίσει το φιλμ με τα ερωτηματικά του σήμερα, που αφορούν την ταξική δομή της κάθε λογής και πάσης φύσης Καπιταλιστική κοινωνία και το Ιράν είναι τέτοια.
Με τον τρόπο αυτό ο φέρελπις Αχμάντ Μπαχραμί, όχι μόνο γυρίζει μια εξαιρετική δραματική ταινία, αλλά πραγματοποιεί ένα σύγχρονο δραματικό κινηματογραφικό ποίημα. Γυρίζει μια από τις σπουδαιότερες ταινίες της δεκαετίας του 2020, στα τέλη εκείνης της χρονιάς και έμμεσο SARS-COV2, για την εργατική τάξη της χώρας του που ακόμα και τώρα που μιλάμε πάσχει από άμβλυνση της ταξικής συνείδησης της, αλλά και στην σταδιακή μετατροπή των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας του, σε μια χώρα υπηρεσιών, παραγωγής, εμπορίας και εξαγωγής κεφαλαίων που θα παράγουν το ικανό ποσοστό κέρδους μέσα από παρασιτικές διαδικασίες, οδηγώντας την Ιρανική ασθμαινόμενη ατμομηχανή και αστική τάξη της χώρας, στο μονοπωλιακό στάδιο, σε μια θέση μάλλον πάνω από την ενδιάμεση, αλλά μάλλον εξαρτημένη, τόσο από την Δύση, όσο και από την Ανατολή.
Να υπενθυμίσουμε ξανά εδώ πέρα, ότι οι διαδικασίες αυτές, είναι το βίαιο κι επιθετικό αποτέλεσμα του Αγγλοσαξονικού κεφαλαιοκρατικό συστήματος απορρόφησης πόρων και πρώτων υλών από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, και που δίδαξε βιαίως παντού σε ολόκληρη την υφήλιο, με πρώτη την Ολλανδία για να την καταληστέψει προς όφελος του.
Παρότι μαθητής του μεγάλου Κιαροστάμι, υπεισέρχεται αντικειμενικά σε ξένα για το Ιράν κινηματογραφικά μονοπάτια και καρέ, που παραπέμπουν στον μεγάλο Ούγγρο ποιητή του Σινεμά Μπέλα Ταρ, αν όχι στον δικό μας Αγγελόπουλο και πιο επακρώς στον μεγάλο Ταρκόφσκι και τον μαθητή του Σουκούροφ.
Ανάλυση Ταινίας, Μήνυμα
Εδώ πέρα ο Αχμέντ Μπαχραμί ανατροφοδοτείται από την αρχαία τραγωδία επιστρατεύοντας την με παθητικό και αργόσυρτο τρόπο, αλλά αργά και πέρα από κάτι “ψιλές” που πέφτουν ανάμεσα σε δυο εργάτες, αλλά και το ρόλο του, στο γεγονός εκείνο, που βρίσκει τα δύο δίκαια να συγκρούονται υπολυσσαλέα, με αποτέλεσμα να χύνεται και να διαρρέει πολύ “αίμα” στο πλατό, χωρίς αυτό να φαίνεται πουθενά.
Ο Αχμέντ Μπαχραμί εμπίπτει διαρκώς στην Μπρεχτική σχολή της κίνησης του σεναρίου(ποτέ και πουθενά δεν υπήρχε ύλη χωρίς κίνηση και κίνηση χωρίς ύλη σύμφωνα με την Λενινιστική Αρχή, από το εκπληχτικό έργο του Ουλιάνοφ “Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός), όπου η αφετηρία και ο τερματισμός δεν συνδέονται μεταξύ τους, ούτε αλληλοδιαπερνώνται μεταξύ τους, αλλά ο κινηματογραφιστής το δένει με την υψηλή του κινηματογραφική τεχνική και τακτική. Η ανάγκη για εργασία, όχι μόνο βρίσκονται παντού, αλλά αλληλοδιαπλέκονται μέσα από ένα βασανιστικό παθητικό μπαράζ, από ασπρόμαυρα καρέ, για να διαφανεί ο σκοτεινός κι απαισιόδοξος κόσμος της αγοραίας και ανταγωνιστικής Οικονομίας.
Εδώ πέρα, ο Αχμέντ Μπαχραμί, ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο, για την ταξική ανισότητα των σύγχρονων σκλάβων (που δεν ενδιαφέρονται να μάθουν για τον κοινωνικό ιμάντα της παραγωγής και την αντίθεση τους με τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, που στο τέλος αλλάζουν σαν τα πουκάμισα οι εργοδότες, η κλείνουν τις παραγωγικές δυνάμεις, όταν το κέρδος δεν μπορεί να αναπαράξει ούτε καν τη μισθωτή σκλαβιά), αλλά και των βαθιά ταξικών κοινωνιών, όπου το δίκιο του εργάτη, έρχεται σε αντιδιαστολή με την εκμετάλλευση των πάσης φύσης, λογής και κοπής εργοδοτών.
Υλοποιώντας το όνειρο του κι εκφράζοντας τους σοβαρούς προβληματισμούς του για την μεγάλη του αγάπη, για την εργατική τάξη της χώρας του δηλαδή και για την έλλειψη ταξικής συνείδησης, ταξικής αλληλεγγύης και προοπτικής για ρήξη και ανατροπή να την διέπει (πρόκειται για ένα αντικειμενικό φαινόμενο που συμβαίνει ταυτόχρονα σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, πλην της Λατινικής Αμερικής και σε αυτόν τον κόσμο ανήκει το Ιράν, ως ο γεννήτορας των μονοθεϊστικών Θρησκειών, καθώς και του θησαυρισμού), ο Αχμέντ Μπαχραμί δημιουργεί ερωτηματικά για την αλλοτρίωση που την διέπει. Που μπορεί φυσικά να ξεκινάει από την μισθωτή σκλαβιά, αλλά με εξωτερικούς παράγοντες ο Καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, φτιάχνει τις αμυντικές του γραμμές και δομές, ξεκινώντας από την δημιουργία σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, της κοινωνικής συνείδησης, σε κάθε δευτερεύων και ασήμαντο, που την αλλοιώνει συστηματικά, με όπλο την υποτιθέμενη προοπτική πλουτισμού, μέσα από την αύξηση της παραγωγικότητας, δηλαδή το ξεζούμισμα της εργατικής δύναμης και του δυαδικού τρόπου σκέψης που καλλιεργεί συνειδητά το κατεστημένο, μέσω του υποκειμενικού βολονταρισμού, του μετανεοτερισμού και του χυδαίου πραγματισμού.
Με τη φόρμα της αφήγησης να βαδίζει αργόσυρτα και σαδιστικά “υπνωτικά” επαναλαμβάνει και αποτυπώνει όλες τις συνήθειες των χειρονακτικών ενός τουβλάδικου που είναι έτοιμο να κλείσει και να πουληθεί, αλλά το μόνο που ενδιαφέρει τους εν λόγω, είναι να πληρωθούν για να πάνε χρήματα στο σπίτι, ούτως ώστε να ταΐσουν τις οικογένειες τους. Ωστόσο η εκ παραδρομής στο παραπάνω γεγονός τους βάζει παρωπίδες. Όλα λειτουργούν ρολόι για την εργοδοσία, όσον αφορά το μεταβλητό κεφάλαιο που έχει καθυποτάξει τόσο στην μιζέρια, όσο και στην ανταγωνιστική σχέση του ως εργατικό δυναμικό με τη λογική του διαίρει και βασίλευε, μέχρι που έρχεται την ανακοίνωση του κλεισίματος του εργοστασίου.
Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου
Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου
Μια ταινία αντανάκλασης της ζοφερής πραγματικότητας
Εδώ πέρα ο Αχμέντ Μπαχραμί, αργά σταθερά και καρέ – καρέ, ξεκινάει να χτίζει το κινηματογραφικό του οικοδόμημα της, μέσα από την αργή και λεπτομερειακή απεικόνιση της κατασκευής ενός τούβλου, από την εξόρυξη της πρώτης ύλης, μέχρι την ολοκλήρωση της συλλογικής εργασίας που μετατρέπει την πρώτη ύλη σε εμπόρευμα και σε κυκλοφοριακό κεφάλαιο.
Η κάμερα ακολουθεί βήμα – βήμα και απεικονίζει τον κάθε εργάτη ξεχωριστά, τόσο στον ιμάντα της κοινωνικής παραγωγικής διαδικασία, όσο και στο γραφείο του εργοδότη, για να λογοδοτήσει, ακόμα και “δόσει” το συνάδελφο του, με΄σα σε ένα μείγμα εργοδοτικής ασυδοσίας, απροθυμίας στην εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων, όπως των πληρωμών, το κοινωνικό ρουσφέτι για τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει ο κάθε χειρονάκτης, όπως για παράδειγμα της απόκτησης “πράσινης κάρτας” για αυτούς που είναι μετανάστες από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και το Τουρκμεντιστάν.
Η συνειδητή μονοτονία και ο βρόγχος πανομοιότυπων πλάνων του Αχμέντ Μπαχραμί, σε μια κατά συρροή, κατ’ ΄εξακολούθηση, κατ’ ΄επανάληψη, κατά κύματα, κατʼ επέκταση και κατ’ ΄εμβάθυνση, αργόσυρτη και μελαγχολική, στα όρια του τραγικού φόρμα, δεν μας εγκλωβίσει απλά και μόνο, μέσα σε μία αποπνικτική ατμόσφαιρα αδιέξοδης εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μέσα σε μια πρακτικά αδιέξοδη και ανώφελη ρουτίνα εργασίας που στο τέλος θα οδηγήσει τους χειρονάκτες προλετάριους στην ανεργία, δημιουργεί ένα ιδιότυπο βίωμα στον θεατή της με σκοπό να δει τον εαυτό του και να τον ααφυπνίσει. Αυτό το ιδιότυπο βίωμα με τη σειρά του μετατρέπεται σε ένα ιδιοπαθές άγχος, το οποίο αντανακλά στα μάτια και στη συνείδηση του θεατή, «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» σε αυτόν, αφού βλέπει τον ευατό του ως μισθωτός και ως μεταβλητο Κεφάλαιο, όπως είχε αποδείξει ο μεγαλύτερος φιλόσοφος όλων των εποχών, ο Καρλ Μαρξ στο μεγαλειώδες του έργο το Κεφάλαιο.
Η Σκληρή δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί με΄σα στην υπόθεση και στο σενα΄ριο του φιλμ, δεν είναι παρά η αντανάκλαση της σκληρής πραγματικότητας, που δεν φτάνει για να πραγματοποιηθούν στο ακαίρεο οι υποχρεώσεις των εργατών. Ο λίγος ύπνος, που δεν ξεκουράζει σώμα και πνεύμα, ο ραγιαδισμός της ευγνωμοσύνης, στον εργοδότη, σήμερα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, όπως και η ταινία καταγράφει ως μια σκληρή αλήθεια και “απόκοσμη” ταξική πραγματικότητα.
Η μονότονη κίνηση της κάμερας και το στήσιμο των κάδρων απογυμώνουν και αποκωδικοποιούν την πραγματικότητα στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, τον “βγάζουν στον τάκο”(που ΄λέγαμε και στην εποχή της στρατιωτικής μας θητείας, εννοώντας την αναφορά και το επερχόμενο ποινολόγιο), τη λογική της απαξίωσης της συνδικαλιστικής και σωματειακής δράσης, την οποία ο εργοδότης μετατρέπει σε ατομική συντεχνία, που το συλλογικό και το ταξικό μετατρέπονται, ως δια μαγείας, μέσα από το διαίρει και βασίλευει σε ατομικιστικό. Μπορεί στην ταινία οι ντόπιοι Ιρανοί και Κούρδοι μετανάστες να είναι αντίπαλοι, αλλά αυτή η διαίρεση τονίζεται εσκεμμένα και με πρόθεση, όπως και η διαίρεση ανάμεσα σε γυναίκες και σε άντρες, που όλοι τους ανεξαιρέτως, είναι ισότιμα θύματα των αφεντικών, παρά την όποια αυταπάτη, αλλά βαθιά πίστη τους, ότι είναι οι προστατευόμενοι από αυτά τα αφεντικά δηλαδή, φαγώνονται ακατάπαυστα μεταξύ τους, «για ψύλλου πήδημα» και για να δείξουν το μέγεθος του επιτεύγματος της δουλειάς τους, χωρίς να μπορούν να δουν αντικειμενικά τον πραγματικό τους εχθρό.
Το περιεχόμενο της ταινίας σύμφωνα με τη διανομή:
“Ο Λατφολά φέτος κλείνει τα 40 του χρόνια. Γεννήθηκε στη μέση του πουθενά, σε μία από τις οικογένειες που μετοίκησαν από τις πόλεις στην έρημο του Ιράν, για να δουλέψουν στα εργοστάσια τούβλων. Στα προαύλια των εργοστασίων, οι χωμάτινες παράγκες των εργατών, μικροί φτωχικοί καταυλισμοί – κοινότητες ανθρώπων που ζουν κι εργάζονται μαζί. Αυτή τη ζωή ξέρει μόνο ο Λατφολά και την υπηρετεί υπάκουα ως επιστάτης – δεξί χέρι και αυτί του αφεντικού μέσα κι έξω από τα καμίνια. Το αφεντικό τον κρατά στο πλευρό του γιατί του τάζει ότι θα τον βοηθήσει να παντρευτεί τη Σαρβάρ, την εργάτρια που είναι κρυφά ερωτευμένος. Αρκεί να παραμείνει πιστός, να κάνει λίγη υπομονή, να συνεχίσει να τον στηρίζει, να μεσολαβεί και να καθησυχάζει τους εργάτες για τα χρωστούμενα. Μόνο που σήμερα το αφεντικό τους φωνάζει όλους στο προαύλιο του εργοστασίου και τους ανακοινώνει ότι το εργοστάσιο κλείνει. Πρέπει να τα μαζέψουν και να φύγουν. Και που θα πάνε; Που θα πάει ο Λατφολά που αυτή τη δουλειά, αυτή τη ζωή μόνο ξέρει. Αυτή τη γυναίκα μόνο αγαπά”.
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
“Ο πατέρας μου δούλευε σαν εργάτης για 30 χρόνια. Έχω μεγαλώσει με εργάτες και ήθελα πάντα να κάνω μια ταινία για αυτούς. Έκανα μεγάλη έρευνα για αυτά τα εργοστάσια τούβλων, διάβασα και επισκέφθηκα 100 από αυτά μέσα σε ένα χρόνο, μιλώντας με τους ανθρώπους εκεί.
Αχμέντ Μπαχραμί
Είναι δύσκολο να είσαι ευθύς στο Ιράν, οπότε επιλέξαμε μία μεταφορά για να δείξουμε όσα θέλαμε. Ειδικά επειδή θέλαμε να βρούμε μία μεταφορά για την καθημερινότητα, οδηγηθήκαμε σε αυτό το συγκεκριμένο τοπίο και την επαναληπτική εργασία της κατασκευής τούβλων.
Πρόκειται για το τέλος της αθωότητας. Αυτό που κάνει ο ήρωας στην ταινία είναι να σπάσει τον φαύλο κύκλο μη πηγαίνοντας με τους άλλους εργάτες και επιλέγοντας έναν άλλο τρόπο ύπαρξης. Ελπίζω ότι βλέποντας την ταινία, περισσότεροι άνθρωποι θα σκεφτούν να αλλάξουν τη ρουτίνα τους. Θα τολμήσουν να επιλέξουν έναν άλλο τρόπο να συνεχίσουν. Σε έναν πιο ιδανικό κόσμο, οι εργάτες που φεύγουν από αυτό το εργοστάσιο για να βρουν δουλειά σε ένα άλλο, θα διαμαρτύρονταν στο αφεντικό που τους καταπίεζε και τους κορόιδευε τόσο καιρό.
Η σκηνοθεσία και οι διάλογοι εκφράζουν πράγματα που έχω ζήσει, όταν βρισκόμουν σε μια κατάσταση που συνεχώς επαναλαμβανόταν. Πιστεύω ότι η ζωή των εργατών είναι έτσι, ασπρόμαυρη. Όσον αφορά το κάδρο, οι χαρακτήρες φαίνονται πιο στριμωγμένοι σε αυτό το πλαίσιο, ένας άλλος τρόπος για να εκφράσω την καταπίεση που αισθάνονται. Παρ’ όλα αυτά, για να κάνω μια αναφορά στον αγαπημένο μου σκηνοθέτη, τον Μπέλα Ταρ, αν δεν είχα μεγάλη ελπίδα (για το μέλλον του κόσμου) δεν θα έκανα ταινίες”.
Ιράν, 2020-2021 - Ταινία του 2022 Παραγωγή: Σεέντ Μπασιρί Σκηνοθεσία: Αχμάντ Μπαχραμί Σενάριο: Αχμάντ Μπαχραμί Φωτογραφία: Μασούντ Αμινί Τιρανί Μοντάζ: Σαρά Γιαβαρί Μουσική: Φοάντ Γκαχρεμανί Πρωταγωνιστούν: Τουράζ Αλβάντ, Αλί Μπαγκερί, Ματζίντ Φαρχάνγκ Διάρκεια: 102 λεπτά Διανομή: One from the Heart
English for life, business and travelling
Ιδανικό / απευθύνεται σε επαγγελματίες και σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να βελτιωθούν και να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και έξω από αυτό όπως στα ταξίδια αναψυχής ή κοινωνικές συζητήσεις.
Διάρκεια: 70 ώρες
Οκτώβριος – Μάιος
Πρόγραμμα: Δευτέρα 20:00 – 21:00 και Πέμπτη 20:00 – 21:00
Τμήμα: 6-8 ατόμων
Μέσο: online
Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να είναι στο επίπεδοΒ1.Περισσότερα εδώ….
English for life, business and travelling
Ιδανικό / απευθύνεται σε επαγγελματίες και σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να βελτιωθούν και να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και έξω από αυτό όπως στα ταξίδια αναψυχής ή κοινωνικές συζητήσεις.
Διάρκεια: 70 ώρες
Οκτώβριος – Μάιος
Πρόγραμμα: Δευτέρα 20:00 – 21:00 και Πέμπτη 20:00 – 21:00
Τμήμα: 6-8 ατόμων
Μέσο: online
Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να είναι στο επίπεδοΒ1.Περισσότερα εδώ….
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 1: Ορισμένα αναρτώμενα πολυμέσα από το διαδίκτυο στους ιστότοπους μας, όπως εικόνες & κυρίως video που αναρτούμε (με τη σχετική σημείωση της πηγής η οποία αναγράφεται πάνω και μέσα στην ίδια την προβολή τους), αναδημοσιεύονται θεωρώντας ότι είναι δημόσιας προβολής χρήσης και αναδημοσίευσης. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, καλλιτεχνών, μουσικών, τραγουδοποιών, συγκροτημάτων, δισκογραφικών εταιρειών, κινηματογραφιστών, φωτογράφων, η ιδιοκτητών καναλιών στα διαδικτυακά πολυμέσα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολoγίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα άρθρων συνεργατών και αυτό δε μας δεσμεύει ως επιχείρηση. Για άρθρα και διαφημιστικό υλικό που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς το πρώτο απηχεί την προώθηση και προβολή των διαφημιζόμενων και το δεύτερο αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο και τις ιστοσελίδες μας.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 2:Το portal istosch data &technologies lab χρησιμοποιεί μόνο πρωτογενή άρθρα των συντακτών και συνεργατών του. Κάνει αναδημοσιεύσεις μόνο από αυτούς και με την δική τους συναίνεση από τα δικά τους ηλεκτρονικά έντυπα και δίνει επίσης σε αυτούς το δικαίωμα της αναδημοσίευσης. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να αναδημοσιεύσει οτιδήποτε πρέπει να έχει την έγγραφη άδεια του portal, istosch data &technologies lab που εκπροσωπείται δια του αρχισυντάκτη του. Διαβάστε τους όρους παροχής και χρήσης του δικαιώματος η μη αναδημοσίευσης των κειμένων.
Ενισχύστε οικονομικά την επιβίωση του portal “istosch data &technologies lab“ Ενισχύστε την επιστημονική και καλλιτεχνική παρέμβαση στο διαδίκτυο
Στις δύσκολες εποχές, που το λαϊκό εισόδημα στενάζει και όλα τα οικονομικά αποθέματα εξαϋλώνονται κατά γεωμετρική πρόοδο, τα προς το ζειν μέσα από ένα ισχνό μισθό, δεν φτάνουν ούτε για “αέρα κοπανιστό”, και δεν μας οδηγούν στο “ευ ζειν”, άπαντα γίνονται δύσκολα για όλους.
Με ένα εξοντωτικό φορολογικό νόμο, που αφανίζει τους αυτοαπασχολούμενους και μεγαλώνει την κερδοφορία των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, μετατρέποντας ουσιαστικά τη χώρα φορολογικό παράδεισο για τις πολυεθνικές, εμείς κρατάμε ζωντανό το όνειρο μας, σε ένα περιβάλλον που θέλει πολύ δύναμη και πολλές θυσίες για να επιβιώσεις.
Το Εναλλακτικό κι Ανεξάρτητο Κέντρο Τεχνολογίας - Διαδικτύου καθώς και το E - Funzine (portal) μας, συνεχίζουν να εργάζονται αδιάκοπα και με πάθος, βάζοντας ζητήματα πολιτισμού, τέχνης, ανθρωπιστικών, κοινωνικών επιστημών, αλλά και θετικών, καθώς και τεχνολογίας στο τελευταίο, με προτάσεις κι αναλύσεις που βοηθούν τον ελεύθερο μας χρόνο και να αναπτύξουμε μια άλλου είδους κοινωνική και κυρίως ταξική συνείδηση, που σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο.
Με πολύ κόπο και μεγάλη διάθεση προσφοράς, αλλά και με αίσθημα ευθύνης, ειδικά σε αυτή τη φάση, σε αυτές τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, κάθε μικρή ενίσχυση για την παραπέρα συνέχεια του portal είναι πολύ σημαντική.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη βοήθεια σας και σας ευχόμαστε καλές ηλεκτρονικές Περιηγήσεις, με μια υπόσχεση από μας, ότι κάνουμε το καλύτερο δυνατόν, πάνω και μέσα στα πλαίσια της εποχής.
