Τα υπέροχα τοπία των σιωπηλών χρωμάτων

Πέρασαν έντεκα Χρόνια από το Θάνατο του Μέγιστου Θεόδωρου Αγγελόπουλου και μας φαίνεται σαν χτες. Έβρεχε καταρρακτωδώς και καθόμασταν στο εσωτερικό του παλιού μας αυτοκινήτου ενός xsara του 1998 και κλαίγαμε πάνω στο τιμόνι, λες και έφυγε ένας δικός μας άνθρωπος με λυγμούς και με ένα γιατί τώρα;;;
Η αλήθεια ήταν ότι έφυγε ένας δικός μας άνθρωπος, από αυτούς που πήγε τις σκέψεις, τους συλλογισμούς, τους προβληματισμούς και τους πόθους της καλύτερης ποιότητας αυτής της χώρας από μια άλλη γενιά ως χαμένη ευκαιρία, για να την πάει σε ένα άλλο επίπεδο και σε μια βαθιά μελαγχολία που ήταν γκρίζα όπως τα τοπία του, επειδή κόλλησε στα λασπόνερα και στους βάλτους της σωστής πλευράς της ιστορίας.
Που θα μπορούσε να είναι καλύτερη σε όλα τα επίπεδα, αλλά κατάληξε να είναι χώρος και μια αποικία σε ενδιάμεση εξαρτημένη θέση που πουλάει το τομάρι της με όρους αρχαιολατρείας, αλλά πλέον είναι μια ξεχασμένη και χωρίς καμία προοπτική. Είναι ένας χώρος που άγεται και φέρεται στις ορέξεις των βιαστών της, μια περιοχή που μοιάζει με ένα σώμα που είναι διαρκώς στην εντατική περιμένοντας το επόμενο ανέλπιστο αδιέξοδο.
Αυτά κατέγραφε ο μεγάλος Τεό και γι αυτό το λόγο δεν είναι κοντά μας εδώ και έντεκα χρόνια, ο Τεό που λείπει και θα λείπει για πολλά χρόνια, ο στοχαστής, ο ποιητής, ο αναλυτής της εικόνας, μέσα από τις ιστορικές του πινελιές και μέσα από τις τριλογίες του.
Αυτές που μέσα από το Σεφερικό τους τοπίο, το γκρίζο και ταυτόχρονα αμυδρά χρωματιστό, αποθέωσε την Ελλάδα που αγαπήσαμε, την Ελλάδα που αποτυπώθηκε στο αντάρτικο τραγούδι, “στα άρματα”, με τον στίχο “Θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά”.
Πέρασαν 11 χρόνια και μοιάζει σα να ήταν μόλις πριν λίγο, ούτε καν χτες, 11 χρόνια χωρίς τον Τεό, όμως τότε ήταν μια άλλη χώρα που την προετοίμαζαν για χώρο και ο Τεό προειδοποιούσε με τη μηχανή του, τραβώντας σιωπηλά τα πάθη της, σαν άλλος στωικός Φιλόσοφος.

Αν ζούσε το θαύμα της Ελληνικής Κινηματογραφικής Τέχνης στις 27 του Απρίλη του τρέχοντος έτους, ο τεράστιος Θόδωρος Αγγελόπουλος, ως ο μεγαλύτερος Έλληνας κινηματογραφιστής Όλων Των Εποχών, όπου και θα γίνονταν 89 ετών.
Στην φαρέτρα του θα είχε σίγουρα άλλη μια ταινία(αυτή που δεν ολοκλήρωσε ποτέ), που σίγουρα θα ήταν μέσα στις 10 καλύτερες της δεκαετίας(εξαιτίας της οποίας έφυγε στις 24 Ιανουαρίου 2012, ύστερα από ένα “ύποπτο” αυτοκινητιστικό ατύχημα, όπου έχασε την ζωή του), που δεν τελείωσε και δεν προβλήθηκε ποτέ.
Ένα ατύχημα που σε πολύ κόσμο μεταξύ άλλων και ημών, θύμιζε κάτι από Σαράφη και Θανάση Παπαρήγα, αν και όπως ο τελευταίος, έτσι και η οικογένεια του μεγάλου σκηνοθέτη, δεν μπήκαν ποτέ σε αυτήν τη διαδικασία μιας τέτοιας έρευνας, που σήμαινε και το τέλος μιας εποχής.
Είναι όμως κοινό μυστικό ότι τέτοια “Κεφάλαιά” για την αστική τάξη της χώρας μας και για τον ιστορικό ανασχηματισμό της Ευρωπαϊκής Ηπείρου σε μια Ουκρανία τύπου Ποροσένκο και Ζελένσκι, όπου βασιλεύει η αγραμματοσύνη, το ιστορικό κενό, ως μέρος της λοβοτομημένης κοινωνικής συνείδησης και ο ναζισμός, ως εργαλείο προώθησης των Ευρωατλαντικών συμφερόντων, ήταν βαρίδια και έπρεπε κατά κάποιο τρόπο να τεθούν στο περιθώριο.
Αλήθεια ποιος ξέρει πόσες άλλες ταινίες, η και τριλογίες θα είχε δημιουργήσει και τι προβληματισμούς θα είχε αποτυπώσει στο χαρτί, ενόψει και της επικείμενης και προετοιμαζόμενης συνδιαχείρισης του Αιγαίου και της Θράκης που από την εποχή της επταετίας του γύψου και των συνταγματαρχών προαλοιφεται!

Ταινίες και τριλογίες γεμάτες από ιστορικά στοιχεία και από τεχνικές που σε οδηγούν σε σκέψη μέσα από την αισθητική της έκφρασης μέσα από το χρόνο, που σκοπό έχουν να αποκαλύψουν μέσα από τη συναισθηματική φόρτιση σε λανθάνουσα φορά και μορφή, στην αποκάλυψη τους, πότε μέσα από την ίδια τη διαλεκτική του ιστορικού γεγονότος, πότε από την παθητική φόρτιση της σιωπής, πότε από τις αναδιανομές και ανακατανομές των συνόρων και πότε από την σύγχρονη Ελλάδα.
Αν ζούσε(η ιστορία όμως δεν γράφεται όμως με αν), οι ταινίες και οι τριλογίες του, μάλλον θα πήγαιναν παραπέρα και φυσικά στο Ευρωπαϊκό Τρόπο σκέψης και το συνολικό γίγνεσθαι της καλλιτεχνικής διανόησης, που έχει πάρει φόρα και φορά δυναμικής φασιστικοποίησης, δηλώνοντας πίστη στα Μουσολινικά “ιδεώδη” των ΣΔΙΤ του Κορπορατισμού και της γενικευμένης ανοησίας στο επίπεδο του φανατισμού των λούμπεν και των νοικοκυραίων μικροαστών.
Ταινίες και τριλογίες γεμάτες από φυσική και καλλιτεχνική κίνηση, όχι όμως αυτή που μας έχει συνηθίσει ο εμπορικός κινηματογράφος, από αυτές που χρωματίζουν τα όνειρα μας με καρέ από υπέροχα τοπία και σιωπηλά χρώματα γεμάτα από ουσιώδη σενάρια γραμμένα με διαλεκτικά ερωτηματικά που απαγγέλουν σιωπηλά και ποιητικά την ιστορία, την αγωνία για το μέλλον της χώρας και της Βαλκανικής, εμποτισμένα από έναν βαθύτατο Ανθρωπισμό.
Ο Μεγαλέξανδρος του Ελληνικού Κινηματογράφου δεν υπήρξε ουδέποτε ελιτιστής, όσο κι αν ορισμένοι κύκλοι παλαιού ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού(που ετοιμάζεται να βρεθεί ξανά στις οθόνες μας) και το πολιτικό προσωπικό του λεγόμενου “εκσυγχρονισμού” της εποχής τον πολέμησε όσο κανέναν άλλο καλλιτέχνη.

Ο Τεό ήταν μια πρωτοπορία μεγατόνων, που με καταγωγή και ρίζες λαϊκές( ειδικά από την πλευρά της μητέρας του, μιας χωριατοπούλας από το Γαβαλοχώρι Αποκορώνου του νομού Χανίων), που ανέδειξε απ’ την πλευρά των μονίμως ηττημένων το ήθος, την ποιότητα και την μελαγχολία τους και φυσικά τις πανανθρώπινες αξίες που κουβαλούσαν, βγαλμένες από την ίδια την ταξική μπότα της “μετεμφυλιακής” Ελλάδας.
Τα γκρίζα τοπία στην ομίχλη και η σιωπή του θιασάρχη της απόλυτης και απέραντης αισθητικής είναι εμποτισμένα μέσα όλες τις τριλογίες του, της ιστορίας, της σιωπής, των συνόρων και της μοντέρνας Ελλάδας που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού η άλλη θάλασσα του, τον πήρε στο βυθό της, άφησε το απέραντο κενό και ρίχνοντας τη σκόνη του χρόνου στα μάτια του νεοελληνικού κινηματογραφικού πολιτισμού, κάνοντας τα λιβάδια της Βόρειας Ελλάδας να δακρύζουν και να λυγίζουν με το χαμό του. Όταν τον έθαβαν και πάλι σημειολογικά όλα τα τοπία στη χώρα ήταν βροχερά και θλιμμένα.
Ο Τεό ήταν το βλέμμα και απάντηση του σύγχρονου και μοναχικού Οδυσσέα που με το ένα πόδι σκέφτονταν σαν άνθρωπος της ανατολής(κυρίως της Βαλκανικής) και με το άλλο πόδι να είναι μετέωρο και παγωμένο στο χρόνο, να αναζητά ζωτικό χώρο στα ιδανικά της Δύσης, που και η ίδια έχει εδώ και δεκαετίες βίαια είχε απεμπολήσει.
Ήταν ο σημειολογικός ταξιδιώτης στον μετεμφυλιακό χρόνο της “μεταπολίτευσης” που προσπαθούσε να φτιάξει ένα σύγχρονο αστικό κράτος χωρίς τραύματα. Στο χώρο δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός η επιλογή του νησιού των Κυθήρων που έχουν ξεχάσει οι ακτοπλοϊκές ακόμα και σήμερα.
Ήταν ο μελισσοκόμος που αργά αλλά σταθερά μέσα από το πρόσωπο του μεγάλου Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, μετά την αποκατάσταση των παιδιών του γυρίζει στις ιδεολογικές του ρίζες, αφού πριν ήταν αδύνατο μιας και στη χώρα από τις μέρες του 36 μέχρι και το 1975 τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων έδιναν και έπαιρναν αφήνοντας τα κοινωνικά κενά να καλύπτονται με νέες τρύπες.
Κλείνοντας θα θέλαμε να παραθέσουμε ένα άρθρο μας από το 2009 που αφορούσε το Θίασο του, που τόσο αγάπησαν μέχρι και λάτρεψαν τα τοτέμ του παγκόσμιου σινεμά. Όλοι ο μεγάλοι κινηματογραφιστές, από τον πατριάρχη του παγκόσμιου σινεμά Πουντόβικιν, μέχρι τον Κουροσάβα και τον Σκορτσέζε, όλοι τους υποκλίθηκαν μπροστά του. Αλήθεια πόσους σαν τον Τεό έχουμε ακόμα, ένα Μίκη Θεοδωράκη, ένα Χρήστο Λεοντή, ένα Γιάννη Μαρκόπουλο, ένα Δήμο Μούτση και φυσικά πόσες σαν τη μούσα του την Ελένη Καραϊνδρου!!!

Ο Αγγελόπουλος για μας είναι δεν ένα απλά ένα τοτέμ του εγχώριου, του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου κινηματογράφου.
Είναι ένας ποιητής της εικόνας, είναι ο μαθητής του πατριάρχη Πουντόβκιν και δίδυμος σκηνοθετικά αδελφός του Ταρκόφσκι, Θείος του Σουκούροφ και συνεχιστής της αρχαιοελληνικής ποίησης, με όρους, στα μέτρα και τα σταθμά της έντονης πολιτικοποιημένης εποχής του….
Για μας ήταν η αφορμή μαζί τους Ταρκόφσκι, Γκοντάρ, Παζολίνι, Μπουνιουέλ, Βέντερς, Κουρουσάβα, να δούμε το Σινεμά ως μια βαθιά τεχνική, επιστημονική και καθαρά ανθρωπολογική τέχνη, με την πραγματική του οπτική γωνία. Ήταν το σημείο αναφοράς του να κατανοήσουμε ότι σε κάθε ταινία ότι πρέπει να κρατάμε σημειώσεις τόσο για τη μορφή όσο και για το περιεχόμενο της.
Να παρατηρούμε τις τεχνικές της καινοτομίες, τη φωτογραφία της, καθώς και το ιστορικό μήνυμα της εποχής της, εξάλλου είναι ένα κοινωνικό και ιστορικό ντοκουμέντο κι αυτό.
Ήταν η αφορμή να εμβαθύνουμε στο σινεμά, που είναι η νεότερη μορφή στοχασμού και αναστοχασμού στις ανθρωπιστικές επιστήμες μέσα στον 20ο αιώνα, να κατανοήσουμε ότι η συνθηματολογία(τέχνη και θέαμα), μόνο όταν συγχωνευθούν με την επιστήμη μπορούν να προσεγγίσουν το Αριστούργημα, που όσες φορές και να το μελετήσεις, όχι μόνο δεν το βαριέσαι, αλλά ανακαλύπτεις διαρκώς νέα πράγματα που θα σε βοηθήσουν να κάνεις τη ζωή σου περισσότερο ποιοτική.
Παρότι η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει και να ανατρέψει το σύστημα, μπορεί όμως να βοηθήσει στην αναβάθμιση της κοινωνικής μας συνείδησης και να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Αν ο Μίκης και ο Μάνος παρέδωσαν τους ποιητές στο λαό μας, ο Τεό παρέδωσε τον Αϊζενστάιν, τον Τσάπλιν, τον Γουέλς, τον Τρυφώ, τον Βισκόντι, τον Όζου, τον Αντονιόνι, τον Φελίνι και τον Ρενουάρ μαζί, έβαλε σε νέες ράγες την αρχαία τραγωδία και με όρους εποχής και Μπρεχτικής Αφήγησης μας την έβαλε σε ένα ομιχλώδες Χειμερινό τοπίο που ζούμε από το 1944 και μετά!!!
Η αλήθεια είναι ότι για μας τους κινηματογραφόφιλους, δεν λείπει απλά(όσο κι αν είναι δίπλα μας με το υλικό της παρακαταθήκης του), είναι αυτός που μας έδωσε την αφορμή να κατανοούμε ότι το όνειρο επεξηγείται και υπάρχει μέσα στην φαντασία που αντανακλά την πραγματική μας ζωή.

Φιλμογραφία

1968 Η Εκπομπή – Σκηνοθέτης – Μικρού Μήκους
1970 Αναπαράσταση – Σκηνοθέτης
1980 Μεγαλέξαντρος – Σκηνοθέτης
1983 Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη Σκηνοθέτης Τηλεταινία

Τριλογίες
Τριλογία της Ιστορίας

1972 Μέρες του ’36 – Σκηνοθέτης – Τριλογία της Ιστορίας (Μέρος 1)
1975 Ο θίασος – Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία της Ιστορίας (Μέρος 2)
1977 Οι κυνηγοί – Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία της Ιστορίας (Μέρος 3)

Τριλογία της Σιωπής

1984 Ταξίδι στα Κύθηρα – Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία της Σιωπής (Μέρος 1)
1986 Ο Μελισσοκόμος -Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία της Σιωπής (Μέρος 2)
1988 Τοπίο στην ομίχλη -Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία της Σιωπής (Μέρος 3)

Τριλογία των Συνόρων

Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου

Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου

Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου

Ενισχύστε Οικονομικά Την Αρθρογραφία του istosch

1991 Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού – Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία των Συνόρων (Μέρος 1)
1995 Το βλέμμα του Οδυσσέα – Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία των Συνόρων (Μέρος 2)
1998 Μία αιωνιότητα και μία μέρα – Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία των Συνόρων (Μέρος 3)

Τριλογία της Μοντέρνας Ελλάδας

2004 Τριλογία 1: Το λιβάδι που δακρύζει – Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία της Μοντέρνας Ελλάδας (Μέρος 1)
2008 Τριλογία 2: Η σκόνη του χρόνου – Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία της Μοντέρνας Ελλάδας (Μέρος 2)
2012 Τριλογία 3: Η άλλη θάλασσα – Σκηνοθέτης/Συγγραφέας – Τριλογία της Μοντέρνας Ελλάδας (Μέρος 3)(ανολοκλήρωτη)

Ο Θίασος του Θ. Αγγελόπουλου.

Άρθρο(post) στο ιστολόγιο cine collectiva για το “Θίασο” του μεγαλύτερου Έλληνα κινηματογραφιστή Όλων Των Εποχών στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 από το RCTeam

Έχουν περάσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια από την τελευταία φορά παρακολουθήσαμε το “Θίασο” του Θ. Αγγελόπουλου
Αφορμή ήταν η προσφορά γνωστής εφημερίδας που θα προσφέρει και τις επόμενες δυο εβδομάδες άλλα δυο αριστουργήματα του Τεό, την “Αναπαράσταση” και “Τις μέρες του ’36”. Φυσικά η εφημερίδα έμεινε στον “κάδο ανακύκλωσης” του εφημεριδοπώλη ύστερα από παράκληση μας. Ωστόσο έχει αξία πως ενόψει εκλογών και παρότι το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη στερείται πόντων, η φίλα προσκείμενη στο κόμμα του εφημερίδα, προσπαθεί να του δώσει ένα αριστερό άλλοθι, ομολογουμένως πολύ καλή προσπάθεια, οφείλουμε όμως να την ευχαριστήσουμε δημοσίως για το δώρο που μας έκανε όπως και για τα άλλα δυο που περιμένουμε με ιδιαίτερη λαχτάρα να τα παρακολουθήσουμε.
Έχουν περάσει επίσης πάνω από δεκαπέντε χρόνια από τότε που κρατήσαμε τις τελευταίες σημειώσεις μας για την αγαπημένη μας ταινία. Φάγαμε τόσο χρόνο στην έρευνα του προσωπικόυ μας αρχείου για να βρούμε τις σημειώσεις που είχαμε κρατήσει για το εν λόγω φιλμ, τόσο όσος είναι η διάρκεια της ταινίας, δηλαδή τρεις ώρες και σαράντα περίπου λεπτά, χαλάλι όμως.
Μπορεί να έχουν περάσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια απ’ την τελευταία φορά που παρακολουθήσαμε το “Θίασο”, ωστόσο ήταν σαν να τον βλέπαμε για πρώτη φορά.
Να σημειώσουμε εδώ πέρα πως την εν λόγω ταινία την έχουμε δει άλλες 4-5 φορές στα λυκειακά μας χρόνια, τότε που ο μεγαλύτερος ντόπιος κινηματογραφιστής ήταν και ολίγον της “μόδας” .
Κοιτάζοντας όλες τις σημειώσεις που είχαμε κρατήσει και κρατούσαμε κάθε φορά για το “Θίασο”, παρατηρήσαμε πως κάθε φορά και με αντικειμενικούς κινηματογραφικούς, ιστορικούς και φιλοσοφικούς όρους, ανακαλύπταμε όλο και πιο νέα στοιχεία, τέτοια που αποδείχνουν πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κινηματογραφικό αριστούργημα.
Ο Θίασος είναι μια ταινία που αναδείχνει ένα μεγάλο μέρος, (το κυρίαρχο και πιο κρίσιμο θα λέγαμε ) το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, αλλά και του σήμερα θα λέγαμε αλλά σε μικρότερο βαθμό(υπό τη μορφή επηρεασμού).
Ο Θίασος είναι όντως ένας περιπλανώμενος θεατρικός Θίασος που αποτελείται από μια οικογένεια ηθοποιών που περιφέρονται σε ολόκληρη την Ελλάδα (καθόλου τυχαία, στην ταινία τον θίασο τον βλέπουμε να περιφέρεται κυρίως στην δυτική Ελλάδα, Αίγιο, Μεσολόγγι, Λευκάδα και σε χωριά του Ν. Ιωαννίνων) από το 1939 έως το 1952, ένας Θίασος που πραγματοποιεί μία και μόνο παράσταση αυτή του έργου του Σπυρίδωνα Περεσιάδη «Γκόλφω, η βοσκοπούλα».
Η ταινία είναι σπονδυλωτή και το τέλος της είναι η αρχή και η αρχή ο επίλογος. Ό χρόνος εδώ πέρα, είναι κάτι σαν ανακατεμένος ο ερχόμενος, (που όμως στην πραγματικότητα δεν είναι ποτέ έτσι), παρουσιάζοντας το δράμα ενός λαού που υποφέρει από μόνιμες κατοχές, την Μεταξική δικτατορία, την Ιταλική και Γερμανική κατοχή και τέλος την Αγγλοαμερικανική. Παράλληλα όμως με τις κατοχές υπάρχουν και οι αντιστασιακές αναλαμπές αξιοπρέπειας καθώς και οι προσκυνημένοι που ζουν μόνιμα μέσα στο σώμα του από ίδρυσης Νεοελληνικού κράτους .
Το φιλμ ξεκινώντας ανάποδα στην προεκλογική περίοδο του Νοέμβρη του 1952 και τους παιάνες υπέρ του “στρατάρχη” Παπάγου, επιστρέφει συνειρμικά μέσα από τα ίδια σκηνικά στις τελευταίες ημέρες της δικτατορίας του Μεταξά, στην ιταλική εισβολή και στην γερμανική κατοχή, στην ηρωική Εθνική Αντίσταση, στην Απελευθέρωση, στην εμπλοκή των Άγγλων και των Αμερικανών συμμάχων αλλά και στο παρακρατικό χαφιεδολόι του “μπασκιναριού” και της “εθνικοφροσύνης” της εποχής, στον εμφύλιο και στην επικράτηση του “ανήκωμεν στη Δύση”, η του άλλου “Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σου”.
Έχοντας ως βάση τις εκλογές του 1952, το φιλμ εναλλάσσεται σε όλα τα παραπάνω διαστήματα κατά περιόδους, πάντα με την αδιάκοπη περιπλάνηση των καλλιτεχνών του θιάσου ο οποίος τελικά δια της αλληγορίας είναι ο ελληνικός λαός στο σύνολο του.
Το μήνυμα ιστορικό και ξεκάθαρο, θα το βρείτε εδώ με τη φωνή της Εύας Κοταμανίδου και όχι μόνο και όπως εδώ για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Όσον αφορά το ίδιο το φιλμ σε τεχνικό επίπεδο είναι τουλάχιστον αριστουργηματικό και με τον ιδιέτερα μικρό προϋπολογισμό που είχε ήταν αδύνατο κάτι λεπτομέρειες όπως οι ανύπαρκτοι στύλοι της ΔΕΗ (για τις εποχές που αναφέρεται η ταινία) να αφαιρεθούν, αποδείχνει και κάτι άλλο, πως ο μεγάλος Τεό έκανε μοντάζ και μάλιστα αριστουργηματικό, μιας και κάποιοι υποστηρίζουν το αντίθετο και μάλιστα με πείσμα που αγγίζει τα όρια της βλακείας…

Cine Collectiva.

Έτος	Τίτλος	Θεματική Ενότητα
1968	Η Εκπομπή	μικρού μήκους
1970	Αναπαράσταση	–
1972	Μέρες του ’36	“Τριλογία της ιστορίας” 1
1975		“Τριλογία της ιστορίας” 2
1977	Οι κυνηγοί	“Τριλογία της ιστορίας” 3
1980	Μεγαλέξαντρος	–
1983	Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη	Τηλεταινία
1984	Ταξίδι στα Κύθηρα	“Τριλογία της σιωπής” 1
1986	Ο Μελισσοκόμος	“Τριλογία της σιωπής” 2
1988	Τοπίο στην ομίχλη	“Τριλογία της σιωπής” 3
1991	Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού	“Τριλογία των συνόρων” 1
1995	Το Βλέμμα του Οδυσσέα	“Τριλογία των συνόρων” 2
1998	Μία αιωνιότητα και μία μέρα	”Τριλογία των συνόρων” 3  Χρυσός Φοίνικας 1998
2004	Τριλογία 1: Το λιβάδι που δακρύζει	”Τριλογία της Μοντέρνας Ελλάδας” 1
2008	Τριλογία 2: Η σκόνη του χρόνου	”Τριλογία της Μοντέρνας Ελλάδας” 2
2012	Τριλογία 3: Η άλλη θάλασσα	Ανολοκλήρωτη ”Τριλογία της Μοντέρνας Ελλάδας” 3

23/12/2020 Το 12ο podcasting των Ηλεκτρικών Κολλεκτίβων
24/12/2020 Οι 20 σπουδαιότερες ταινίες του Σινεμά για το 2020, σύμφωνα με τα κριτήρια του istos-ch.com
26/12/2020, Οι 30 σπουδαιότερες μουσικές κυκλοφορίες του ηλεκτρικού ήχου και της Jazz για το 2020, σύμφωνα με τα κριτήρια του istos-ch.com
28/12/2020 Μεγάλο Αφιέρωμα στο No Wave
30/12/2020 Οι 100 σπουδαιότερους δίσκοι του ηλεκτρικού ήχου, σύμφωνα με τα κριτήρια του istos-ch.com
Πρωτοχρονιά 31/12/2020 23:59 & 1/1/20210 00:01, Οι 100 καλύτερες ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου μέχρι σήμερα με τα κριτήρια του istos-ch.com
Παραμονή των φώτων 5/1/2021 θα καταγράψουμε τις 100 σπουδαιότερες ταινίες του Παγκόσμιου Κινηματογράφου με τα κριτήρια του istos-ch.com
7/1/2021, Τα 50 Σπουδαιότερα αποκλειστικά λογοτεχνικά βιβλία, σύμφωνα με τα κριτήρια του istos-ch.com

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Ορισμένα αναρτώμενα πολυμέσα από το διαδίκτυο στους ιστότοπους μας, όπως εικόνες & κυρίως video που αναρτούμε (με τη σχετική σημείωση της πηγής η οποία αναγράφεται πάνω και μέσα στην ίδια την προβολή τους), αναδημοσιεύονται θεωρώντας ότι είναι δημόσιας προβολής χρήσης και αναδημοσίευσης. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, καλλιτεχνών, μουσικών, τραγουδοποιών, συγκροτημάτων, δισκογραφικών εταιρειών, κινηματογραφιστών, φωτογράφων, η ιδιοκτητών καναλιών στα διαδικτυακά πολυμέσα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολoγίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα άρθρων συνεργατών και αυτό δε μας δεσμεύει ως επιχείρηση. Για άρθρα και διαφημιστικό υλικό που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς το πρώτο απηχεί την προώθηση και προβολή των διαφημιζόμενων και το δεύτερο αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο και τις ιστοσελίδες μας.  

Το portal istosch data &technologies lab χρησιμοποιεί μόνο πρωτογενή άρθρα των συντακτών και συνεργατών του. Κάνει αναδημοσιεύσεις μόνο από αυτούς και με την δική τους συναίνεση από τα δικά τους ηλεκτρονικά έντυπα και δίνει επίσης σε αυτούς το δικαίωμα της αναδημοσίευσης. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να αναδημοσιεύσει οτιδήποτε πρέπει να έχει την έγγραφη άδεια του portal, istosch data &technologies lab που εκπροσωπείται δια του αρχισυντάκτη του. Διαβάστε τους όρους  παροχής και χρήσης του δικαιώματος η μη αναδημοσίευσης των κειμένων. 

Ενισχύστε το portal “istosch data &technologies lab“

Στις δύσκολες εποχές, που το λαϊκό εισόδημα στενάζει και όλα τα οικονομικά αποθέματα εξαϋλώνονται κατά γεωμετρική πρόοδο, τα προς το ζειν μέσα από ένα ισχνό μισθό, δεν φτάνουν ούτε για “αέρα κοπανιστό”, και δεν μας οδηγούν στο “ευ ζειν”, άπαντα γίνονται δύσκολα για όλους.
Με ένα επερχόμενο σφόδρα εξοντωτικό φορολογικό νόμο, που αφανίζει τους αυτοαπασχολούμενους και μεγαλώνει την κερδοφορία των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, μετατρέποντας ουσιαστικά τη χώρα φορολογικό παράδεισο για τις πολυεθνικές, εμείς κρατάμε ζωντανό το όνειρο μας, σε ένα περιβάλλον που θέλει πολύ δύναμη και πολλές θυσίες για να επιβιώσεις. 

Το Εναλλακτικό κι Ανεξάρτητο Κέντρο Τεχνολογίας - Διαδικτύου καθώς και το E - Funzine (portal) μας, συνεχίζουν να εργάζονται αδιάκοπα και με πάθος, βάζοντας ζητήματα πολιτισμού, τέχνης, ανθρωπιστικών, κοινωνικών επιστημών, αλλά και θετικών, καθώς και τεχνολογίας στο τελευταίο, με προτάσεις κι αναλύσεις που βοηθούν τον ελεύθερο μας χρόνο και να αναπτύξουμε μια άλλου είδους κοινωνική και κυρίως ταξική συνείδηση, που σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο.

Με πολύ κόπο και μεγάλη διάθεση προσφοράς, αλλά και με αίσθημα ευθύνης, ειδικά σε αυτή τη φάση, σε αυτές τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, κάθε μικρή ενίσχυση για την παραπέρα συνέχεια του portal είναι πολύ σημαντική.

 

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη βοήθεια σας και σας ευχόμαστε καλές ηλεκτρονικές Περιηγήσεις, με μια υπόσχεση από μας, ότι κάνουμε το καλύτερο δυνατόν, πάνω και μέσα στα πλαίσια της εποχής.

 

Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου