Βασίλης Γεωργιάδης, ένας Πρωτοπόρος του Ελληνικού Σινεμά
Βασίλης Γεωργιάδης, ένας Πρωτοπόρος του Ελληνικού Σινεμά
Πρόκειται για ένα από τα τοτέμ του μεταπολεμικού ελληνικού κινηματογράφου, που ασφαλώς και φυσικά δεν συγκαταλέγεται στο κυρίαρχο ρεύμα του Νέου Έλληνικού Κινηματογράφύ, αλλά οι ταινίες του, κατά έναν περίεργο τρόπο, μπορούν να συγκριθούν σε ποιότητα μόνο με αυτόν, εξάλλου, θα μπορούσε να είναι και ένας προάγγελος του.
Μερικά από τα σπουδαιότερα κινηματογραφικά φιλμ των δεκαετιών του 1950 και του 1960, πέρασαν από τα χέρια του και την δική του κινηματογραφική σκοπιά κι αντίληψη.
Ο Βασίλης Γεωργιάδης γεννήθηκε στα Δαρδανέλια της Τουρκίας, μια μέρα σαν και σήμερα, στις 12 του Αυγούστου του 1921 κι έκλεισε τα μάτια από τον “μάταιο τούτο κόσμο” στην Αθήνα στις 30 του Απρίλη του 2000, όπου και εξέπνευσε, αφήνοντας πίσω του όμως, ένα τεράστιο κινηματογραφικό – πλούσιο έργο και μια παρακαταθήκη, από τις λίγες και τις πάρα πολύ σπουδαίες.
Ο Βασίλης Γεωργιάδης αποτέλεσε από εκείνους τους σκηνοθέτες που αναγνώρισε ακόμα και η δύσπεπτη, υπεροπτική και δυσεντερική Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, ενώ προτάθηκε για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας τόσο στο “Χώμα βάφτηκε κόκκινο” όσο και για την ανεπανάληπτη κινηματογραφική εποποιία “Τα κόκκινα φανάρια”.
Παρότι, η δεκαετία του 1950 τουλάχιστον μέχρι το 1955, αποτελούσε ένα προθάλαμο της κινηματογραφικής του καριέρας, ΄ηδη από τότε, ο μεγάλος Βασίλης Γεωργιάδης, κατέδειξε το ταλέντο του και μέσα σε μια τριετία, όπου εκεί έδωσε μάλλον τα μοναδικά του διαπιστευτήρια, τόσο σε αυτόν (μιας και ήταν ένας πολύ δύσκολος κριτής), όσο και στο κοινό που τότε δοκιμάζονταν σε άλλα κινηματογραφικά μονοπάτια.
Ως βοηθός σκηνοθέτη πέρασε από την σκηνοθετική καρέκλα, στις ταινίες “Το παιδί μου πρέπει να ζήσει” του 1951, “Νεκρή Πολιτεία”, επίσης του 1951 και το “Ποντικάκι του 1954”, ενώ δύο χρόνια μετά, ήρθαν και τα αποκαλυπτήρια του μοναδικού έργου του.
Αυτή η συμμετοχή του τον βοήθησε να αποταμιεύσει εκείναι ακριβώς τα ποσά που θα του επέτρεπαν στο εγγύς μέλλον, και μάλιστα ο ίδιος το 1956 να χρηματοδοτήσει και να σκηνοθετήσει την πρώτη ταινία “Οι Άσσοι του Γηπέδου”, με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους αστέρες της Εθνικής Ομάδας του Ποδοσφαίρου.
Δυστυχώς η ταινία αυτή, δεν έτυχε ιδιαίτερα μεγάλης αποδοχής, ούτε πήρε τις ευνοϊκότερες κριτικές ως ταινία, αλλά “ως ένα κινηματογραφικό κους-κους”(που ασφαλώς δεν ήταν τέτοιο), ωστόσο για τους κινηματογραφόφιλους της εποχής, καθώς και για το φιλοθεάμων κοινό, αποτελούσε, ένα σημείο αναφοράς, ωστόσο όμως και συμπληρωματικά, πρέπει να σημειώσουμε εδώ πέρα ότι, 41 χρόνια μετά το γύρισμα της ταινίας αυτής και τρία χρόνια μετά το θάνατό του, η ίδια ταινία ρετουσαρίστικε με τον τίτλο “Κυριακάτικοι Ήρωες”, ξαναδείχνοντας και κάνοντας γνωστόν τοις πάσι, την ματιά του, ως μια πρωτοπόρα κινηματογραφική ματιά.
Ο Βασίλης Γεωργιάδης, υπήρξε ένας από τους κολοσσούς της Ελληνικής κινηματογραφίας, ήταν βαθιά επηρεασμένος από τον Ιταλικό Νεορεαλισμό, εξάλλου η πρώτη του ταινία, για την οποία κάναμε αναφορά στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο – εμμέσως πλην σαφώς – είχε πυκνές αναφορές, σε αυτό το τεράστιο ευρωπαϊκό ρεύμα, που βεβαίως σήμερα δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια, παρότι οι συνθήκες λίγο ως πολύ προσιδιάζουν μεταξύ τους, παρότι εικονικά και χρονικά διαφέρουν στη μορφή, όχι όμως στο περιεχόμενο και στη δομή των κοινωνικοπολιτικών προεκτάσεων, που το Σινεμά, είναι μέρος του.
Για την εποχή του, απέδειξε πολλά πράγματα, και η κινηματογραφική αρτιότητα των ταινιών του, όχι μόνο δεν κινούνταν μόνο στο επίπεδο αποκλειστικά και μόνο της σκηνοθετικής του παρέμβασης, ή των δυνατοτήτων που είχε πάνω σε αυτήν, αλλά και στο κοινωνικό μήνυμα που ήθελε να αποτυπώσει.
Παρότι τελειομανής ο εν λόγω, ήταν και βαθύτατα σεμνός, στοχαστικός και εμβριθής. Ήταν από αυτούς τους πολύ μεγάλους σκηνοθέτες, που έβρισκε κοινό τόπο, κοινό σημείο επαφής, βλέμμα και σημείο αναφοράς εκεί που άλλοι κινηματογραφιστές της εποχής του και όχι μόνο, δεν μπορούσαν, η αδυνατούσαν.
Έκανε ένα συγκερασμό, ανάμεσα σε αυτό που ονομάζουμε εμπορικό κινηματογράφο, καθώς και στον ποιοτικό κινηματογράφο, που ήρθε στη χώρα μας ως κίνημα με το Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο, κάπου στα 1968, αυτή η εφαπτομένη συνάρτηση, ήταν που τον απογείωσε αντικειμενικά.
Υπήρξε τρόπον τινά, ένας από τους βασικούς του προαγγέλους του Ν.Ε.Κ(Νέου Ελληνικού Κινηματγράφου), εξάλλου ήταν από αυτούς που το φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης υποκλίθηκε στις δημιουργίες του, στην αντίληψη του, καθώς και στην πολύ μπροστά για την εποχή του Κινηματογραφική του ματιά.
Φυσικά ο μεγάλος αυτός κινηματογραφιστής, έδειξε το ταλέντο του και στη δεκαετία του 70, όχι μόνο στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι, στο πανί, αλλά και στην ιδιοσυγκρασία της μεγάλης οθόνης, σε δύο από τις σπουδαιότερες σειρές που παίχτηκαν ποτέ στην Ελληνική Τηλεόραση.
Ο “Χριστός ξανασταυρώνεται” του Νίκου Καζαντζάκη, που είχε την ευτυχία – τύχη, να έχει υπό την διεύθυνση του, την σκηνοθετική επιμέλεια, αντίληψη, τα πλάνα και το μοντάζ της, όλα αυτά, δια χειρός αυτού του μεγάλου κινηματογραφιστή.
Επίσης το “Γιούγκερμαν”, ένα χρόνο μετά, το 1978, όπου επίσης ενυπήρχε το δικό του κινηματογραφικό πρίσμα.
Φυσικά να θυμίσουμε εδώ πέρα, ότι μετά την μεταπολίτευση, οι περισσότερες σειρές στην τηλεόραση, πραγματοποιούνταν, αποκλειστικά και μόνο, από την τότε κρατική τηλεόραση, κι είχαν την σκηνοθετική προσέγγιση, γλώσσα και πρόταση, μεγάλων κινηματογραφικών σκηνοθετών όπως ο Βασίλης Γεωργιάδης.
Ο Βασίλης Γεωργιάδης, παρότι εμφανίστηκε στο ίσως πρώτο μεταπολεμικό κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ, που μιλούσε για τη ζωή των ποδοσφαιριστών της εποχής, έδειξε με τον τρόπο αυτό, ότι εκτός της αγάπης που είχε για τους ποδοσφαιρικούς αστέρες, ότι το ποδόσφαιρο είναι μία λαϊκή προϋπόθεση και υπόθεση, όπου οι ήρωες, είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, με αδυναμίες και κοινωνική παρουσία, παρόμοια με τους απλούς “κοινούς θνητούς”, ότι δεν διέφεραν στην τελική από τους τελευταίους.
Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου
Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου
Η πολιτική του ματιά και οπτική γωνία, φάνηκε σε πάρα πολλές από τις ταινίες του, οι οποίες κατέδειχναν, με τρόπο γλαφυρό, ότι διάλεγε το στρατόπεδο του φτωχού λαϊκού κόσμου και της εργατικής τάξης της εποχής και ότι δεν είχε σκοπό να τον εγκαταλείψει, πράγμα το οποίο τον καθόρισε και τον ακολουθούσε παντού και για πάντα, όπως ο παραστάτης καθορίζει άπαντα στο θέατρο σκιών.
Η άλλη του μεγάλη αγάπη ήταν το Καλοκαίρι, καθώς οι δύο διάφορες εκδοχές του, με διαφορετικούς τίτλους, μορφή και περιεχόμενο, από την πολύ σπουδαία του ταινία, “Ελληνικό Καλοκαίρι” , στην πρώτη έκδοση του 1971 ως ταινία μικρού μήκους, αλλά και η ταινία μεγάλου μήκους την ίδια χρονιά αλλά λίγο αργότερα, με τον τίτλο “Εκείνο το Καλοκαίρι”, καθώς και τα προγενέστερα “Κορίτσια στον ήλιο”, αντανακλούσαν μια άλλη, νεότερη εικόνα, στην ανερχόμενη τότε Τουριστική βιομηχανία και στην αλλοτρίωση που θα επέφερε στο Πανελλήνιο.
Αυτή η τότε αναγνωστική δύσκολα(εκ μέρους του κοινού), για την εικόνα της χώρας της εποχής του, δηλαδή, στο να γίνει κατανοητή η εικόνα της χώρας που ακροβατούσε στις απότομες μεταβάσεις, όπως αυτής της αγροτικής και τσιφλικάδικης εποχής της υπαίθρου, και τις τότε επαρχίας, όπου πνίγονταν στο αίμα για τη γη, που όμως έχανε έδαφος και υποχωρούσε βιαίως και μετακυλίονταν στις μεταβάσεις στο αστικό περιβάλλον, που τόσο ανάγλυφα κατέδειξε στα “Κόκκινα φανάρια” όσο και στο αριστουργηματικό “Χώμα βάφτηκε κόκκινο“, που σε πρώτη φάση, στη μορφή προσιδιάζει το Spaghetti Western, αλλά στο περιεχόμενο είναι βαθιά αντιθετικό, διότι δεν υπάρχει ούτε καλός, ούτε κακός, ούτε άσχημος, αλλά μια αντικειμενική κοινωνική πραγματικότητα, στα όρια της Αρχαιοελληνικής Τραγωδίας. Η ακόμα – ακόμα, οι εσωτερικές κοινωνικές αλλαγές στην νησιωτική ύπαιθρο, που μεταβάλλονταν επίσης βιαίως σε τουριστική, και ότι το φως ήταν διάχυτο παντού πλέον, όχι όμως πια ως δυνάστης, αλλά ως οικονομικός τροφός, τον κατέστησε και τον εδραίωσε πολύ πιο μπροστά από την εποχή τους.
Ο Βασίλης Γεωργιάδης, με την οπτική του γωνία και θέση, έδωσε ένα διαρκές ραντεβού για την κινηματογραφική ιστορία, μιας και η ματιά του, είχε και ιστορικές προεκτάσεις.
Ήταν τόσο μπροστά, που η ματιά του, θα μπορούσε να αποδειχθεί μπλόφα, αφού ήταν μία συνάντηση με ένα άγνωστο και αχαρτογράφητο μέλλον που το κοινό, μάλλον την υποδέχτηκε αμήχανα, αλλά και παθητικά, όπως το μέλλον της τότε ζωής του.
Ένα κοινό, που τελικά, όχι μόνον δεν το περίμενε με οργή στη γωνία, αλλά από εκεί βγήκαν και γεννήθηκαν οι μετέπειτα εκκολαπτόμενοι νέοι σκηνοθέτες, με την δική του συμβολή.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την κινηματογραφική κριτική, όπου τον αποθέωσε, τον τοποθέτησε και τον έβαλε στη θέση που του άξιζε μία για πάντα, στο πάνθεον των Ελλήνων Πρωτοπόρων σκηνοθετών, αλλά και στη θέση του ίσως σπουδαιότερου δημιουργού της έβδομης τέχνης λίγο πριν το Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο.
“Οι Άσσοι του Γηπέδου” (1956)
“Καραγκιόζης, ο Αδικημένος της Ζωής” (1959)
“Περιπλανώμενος Ιουδαίος” (1959)
“Διακοπές στην Κολοπετινίτσα” (1959)
“Κρύσταλλο” (1959)
“Φλογέρα και Αίμα” (1961)
“Μην Ερωτεύεσαι το Σάββατο” (1962)
“Οργή” (1962)
“Η Κατάρα της Μάνας” (1962)
“Γάμος αλά …ελληνικά” (1964)
“Τα κόκκινα φανάρια” (1963)
“Το χώμα βάφτηκε κόκκινο” (1965)
“Η 7η Ημέρα της Δημιουργίας” (1966)
“Κορίτσια στον Ήλιο” (1968)
“Ραντεβού με μια άγνωστη” (1968)
“Αγάπη για Πάντα” (1969)
“Ο μπλοφατζής” (1969)
“Στη Μάχη της Κρήτης” (1970)
“Ελληνικό Καλοκαίρι” (μικρού μήκους, 1971)
“Εκείνο το καλοκαίρι” (1971)
“Συνωμοσία στη Μεσόγειο” (1975)
Τηλεοπτικές σειρές
“Επικίνδυνα Βήματα” (1973)
“Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” (1975)
“Οι Πανθέοι” (1977)
“Γιούγκερμαν” (1978)
“Συνταγματάρχης Λιάπκιν” (1979)
“Κάθε Πράγμα στον Καιρό του” (1993)
English for life, business and travelling
Ιδανικό / απευθύνεται σε επαγγελματίες και σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να βελτιωθούν και να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και έξω από αυτό όπως στα ταξίδια αναψυχής ή κοινωνικές συζητήσεις.
Διάρκεια: 70 ώρες
Οκτώβριος – Μάιος
Πρόγραμμα: Δευτέρα 20:00 – 21:00 και Πέμπτη 20:00 – 21:00
Τμήμα: 6-8 ατόμων
Μέσο: online
Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να είναι στο επίπεδοΒ1.Περισσότερα εδώ….
English for life, business and travelling
Ιδανικό / απευθύνεται σε επαγγελματίες και σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να βελτιωθούν και να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και έξω από αυτό όπως στα ταξίδια αναψυχής ή κοινωνικές συζητήσεις.
Διάρκεια: 70 ώρες
Οκτώβριος – Μάιος
Πρόγραμμα: Δευτέρα 20:00 – 21:00 και Πέμπτη 20:00 – 21:00
Τμήμα: 6-8 ατόμων
Μέσο: online
Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να είναι στο επίπεδοΒ1.Περισσότερα εδώ….
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 1: Ορισμένα αναρτώμενα πολυμέσα από το διαδίκτυο στους ιστότοπους μας, όπως εικόνες & κυρίως video που αναρτούμε (με τη σχετική σημείωση της πηγής η οποία αναγράφεται πάνω και μέσα στην ίδια την προβολή τους), αναδημοσιεύονται θεωρώντας ότι είναι δημόσιας προβολής χρήσης και αναδημοσίευσης. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, καλλιτεχνών, μουσικών, τραγουδοποιών, συγκροτημάτων, δισκογραφικών εταιρειών, κινηματογραφιστών, φωτογράφων, η ιδιοκτητών καναλιών στα διαδικτυακά πολυμέσα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολoγίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα άρθρων συνεργατών και αυτό δε μας δεσμεύει ως επιχείρηση. Για άρθρα και διαφημιστικό υλικό που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς το πρώτο απηχεί την προώθηση και προβολή των διαφημιζόμενων και το δεύτερο αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο και τις ιστοσελίδες μας.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 2:Το portal istosch data &technologies lab χρησιμοποιεί μόνο πρωτογενή άρθρα των συντακτών και συνεργατών του. Κάνει αναδημοσιεύσεις μόνο από αυτούς και με την δική τους συναίνεση από τα δικά τους ηλεκτρονικά έντυπα και δίνει επίσης σε αυτούς το δικαίωμα της αναδημοσίευσης. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να αναδημοσιεύσει οτιδήποτε πρέπει να έχει την έγγραφη άδεια του portal, istosch data &technologies lab που εκπροσωπείται δια του αρχισυντάκτη του. Διαβάστε τους όρους παροχής και χρήσης του δικαιώματος η μη αναδημοσίευσης των κειμένων.
Ενισχύστε το portal “istosch data &technologies lab“
Στις δύσκολες εποχές, που το λαϊκό εισόδημα στενάζει και όλα τα οικονομικά αποθέματα εξαϋλώνονται κατά γεωμετρική πρόοδο, τα προς το ζειν μέσα από ένα ισχνό μισθό, δεν φτάνουν ούτε για “αέρα κοπανιστό”, και δεν μας οδηγούν στο “ευ ζειν”, άπαντα γίνονται δύσκολα για όλους.
Με ένα επερχόμενο σφόδρα εξοντωτικό φορολογικό νόμο, που αφανίζει τους αυτοαπασχολούμενους και μεγαλώνει την κερδοφορία των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, μετατρέποντας ουσιαστικά τη χώρα φορολογικό παράδεισο για τις πολυεθνικές, εμείς κρατάμε ζωντανό το όνειρο μας, σε ένα περιβάλλον που θέλει πολύ δύναμη και πολλές θυσίες για να επιβιώσεις.
Το Εναλλακτικό κι Ανεξάρτητο Κέντρο Τεχνολογίας - Διαδικτύου καθώς και το E - Funzine (portal) μας, συνεχίζουν να εργάζονται αδιάκοπα και με πάθος, βάζοντας ζητήματα πολιτισμού, τέχνης, ανθρωπιστικών, κοινωνικών επιστημών, αλλά και θετικών, καθώς και τεχνολογίας στο τελευταίο, με προτάσεις κι αναλύσεις που βοηθούν τον ελεύθερο μας χρόνο και να αναπτύξουμε μια άλλου είδους κοινωνική και κυρίως ταξική συνείδηση, που σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο.
Με πολύ κόπο και μεγάλη διάθεση προσφοράς, αλλά και με αίσθημα ευθύνης, ειδικά σε αυτή τη φάση, σε αυτές τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, κάθε μικρή ενίσχυση για την παραπέρα συνέχεια του portal είναι πολύ σημαντική.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη βοήθεια σας και σας ευχόμαστε καλές ηλεκτρονικές Περιηγήσεις, με μια υπόσχεση από μας, ότι κάνουμε το καλύτερο δυνατόν, πάνω και μέσα στα πλαίσια της εποχής.
