Cinema

Σχεδόν έξι χρόνια μακριά από τον αγαπημένο του αδελφό, κάτι αδιανόητο με βάση την εικόνα και τα αποτελέσματα της δουλειάς τους.
Με αυτόν που έγραψαν ιστορία στο Ιταλικό Σινεμά, που μοιράστηκαν 22 ταινίες σε σκηνοθεσία, 18 κινηματογραφικά σενάρια (πολλά από αυτά μεταφορές από κολοσσιαίους συγγραφείς παγκόσμιας εμβέλειας, τους οποίους μετέφεραν και των οποίων μετασκεύασαν και διασκεύασαν το συγγραφικό έργο τους, στα μέτρα και στα σταθμά της εποχής τους), αλλά και 15 βραβεία, για τον Πάολο Ταβιάνι, ήταν μάλλον υπέρ του δέοντος αρκετά, και οι αντοχές μάλλον πολύ ελάχιστες για να αντέξει μια βραχύβια ασθένεια πού είχε ως αποτέλεσμα να ταξιδέψει στους Ουρανούς κατά τους Θρησκευόμενους, η να ταξιδέψει στον άχρονο κόσμο, σύμφωνα με τους πάσης φύσης και κάθε λογής υλιστές, όσον αφορά την κοσμοθεώρηση τους.
Χτες την τελευταία ημέρα του Δίσεκτου Κουτσοφλέβαρου, του 2024, ο Πάολο Ταβιάνι εξέπνευσε και μας άφησε χρόνους, σε ηλικία 92 ετών, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη όχι μόνο για την Ιταλία, αλλά και για τον Ιταλικό Νεορεαλισμό, αλλά για την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά που σύντομα το Ιταλικό Σινεμά θα μπορεί να χορηγεί άλλο.
Με τη φυγή του εκλιπόντα Πάολο, μάλλον κλείνει οριστικά και αμετάκλητα, η ανθρώπινη κινηματογραφική παρέμβαση στο Ιταλικό και μάλλον σε ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Σινεμά της Δύσης, που ακολουθεί μάλλον τις τακτικές της IT και του ξεπεσμένου και ξεπερασμένου Χόλιγουντ.

Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Γιώργος Μιχαλακόπουλος, έφυγε σήμερα στα 85 του χρόνια, στην αγαπημένη του Αθήνα, όπου είχε γεννηθεί στις 28 Φεβρουαρίου 1938, αφήνοντας ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό και τώρα δεν υπάρχει η ομπρέλα στο δέντρο που βρέχεται από τοξικά νερά.
Οι σπουδές του υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, τον έκαναν σύντομα από ένα σπουδαίο ταλέντο, σε μια από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες την υποκριτική, με έναν φιλοσοφικό αέρα που από χιλιόμετρα κατάδειχνε την ιδεολογική του ταυτότητα, και την συστράτευση του με τα σύμμαχα στρώματα της εργατικής τάξης.
Στο θέατρο βρέθηκε από πολύ νωρίς, μετά το πέρας των σπουδών του, με αποτέλεσμα να πραγματοποιήσει εμφανίσεις σε διάφορες παραστάσεις όπως Έγκλημα και Τιμωρία, μεταφέροντας την δυναμική του, ήταν από αυτούς που καθιέρωσαν τον προφητικό(κυριολεκτικά) θάνατο του εμποράκου, όπως στο “Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν” και Το “τίμημα”, αφήνοντας μεγαλειώδες αποτύπωμα του.