Ανάμεσα σε Ιστορία και Παραϊστορία
Ανάμεσα σε Ιστορία και Παραϊστορία
Τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα από το 2001 και μετά παρατηρούμε μία αναπαταχλί(αθόρυβη), ιδιαίτερη και συντονισμένη προσπάθεια για το ξαναγράψιμο της ιστορίας, από τους έχοντες και κατέχοντες την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια οικονομία έως ούτου τη χάσουν δηλαδή, μέχρι την οριστική και αμετάκλητη απ’ ότι φαίνεται έλευση της Λ.Δ. της Κίνας.
Και αν το ξανά γράψιμο γίνονταν με όρους επιστήμης, δεν θα υπήρχε κανένα θέμα κανένα ζήτημα και κανένα πρόβλημα, ωστόσο τόσο η ΕΕ, όσο και οι ΗΠΑ σε κάθε βαθμό και σε κάθε περίπτωση, δεν έχουν και τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τις ανθρωπιστικές επιστήμες, τις οποίες “μισούν” αμφότεροι.
Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό που παρατηρούμε, είναι μία γενικευμένη προσπάθεια του καπιταλιστικού συστήματος και του πολιτικού του προσωπικού με αντιθέσεις, θέσεις και συνθέσεις, να προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία, στα μέτρα και τα σταθμά του παρόντος κοινωνικού πολιτικού συστήματος και των μέχρι σήμερα καπεταναίων, καθώς και κάθε άλλου προγενέστερου εκμεταλλευτικής φύσης συστήματος, αλλά και των απογόνων Αριστοκρατών, που του έδωσαν τη σκυτάλη, με σκοπό και στόχο, να παραμείνει αναλλοίωτο εις τους αιώνες των αιώνων αμήν.
Για να καταφέρει και να κατορθώσει τη συγκεκριμένη παραχάραξη της ιστορίας ως διαδικασία, δεν βάζει τα εξελικτικά χαρακτηριστικά η επιστημονικά κριτήρια, που θα την εξελίξουν, αλλά βάζει, όλες εκείνες τις παγίδες, που θα την μεταλλάξουν σε μία ψεύτικη και καθόλου αντικειμενικοί εικόνα.
Για να ξεκινήσουμε και να αποδείξουμε, ότι αυτό που πραγματοποιούν τα πάσης φύσης history channel (πίσω από τα οποία κρύβονται μυστικές υπηρεσίες όπως η MI-6, θα ξεδιαλύνουμε δύο διαφορετικά πράγματα και θα αναδείξουμε τη διαφορά, ανάμεσα στην ιστορία και την παράιστορία, που είναι τόσο ουσιώδεις, όσο και αντικειμενικά ευδιάκριτες και επιστημονικά απαραίτητες.
Ωστόσο, πριν και πάνω από όλα, πρέπει να αναδείξουμε το τι είναι ιστορία και το τι δηλώνουμε όταν λέμε η ιστορία η ιστορική επιστήμη.
Τι είναι Ιστορία
Η Ιστορία, σύμφωνα με τους ιστορικούς, με τον επιστημονικό κλάδο της ιστορίας, δηλώνουμε δύο έννοιες που αφορούν:
α) Τη ζωή των ανθρώπων στο παρελθόν και κάθε τι που επηρεάζει φυσικό περιβάλλον, την τεχνική, τις κοινωνικές σχέσεις, τους πολιτικούς θεσμούς, τις κατευθύνσεις της εκάστοτε ιδεολογίας, της εποχής που αναφερόμαστε, τους πολέμους, η τις φυσικές καταστροφές που οι πηγές ανέδειξαν, και
β) Τη διαδικασία, η την εξίσωση – συνάρτηση και ακολουθία μιας μεθοδολογικής έρευνας που αναπτύσσεται σε κάποιο συγκεκριμένο παρελθόν, με σκοπό και απώτερο στόχο, να μας δώσει τα φώτα και να μας οδηγήσει κατά προσέγγιση στα μονοπάτια, που θα μας αποκαλύψουν, με την όσο πιο ακριβή γνώση αυτού του παρελθόντος, που ασφαλώς δεν ζήσαμε, αλλά η ιστορία καλείται να μελετήσει, μέσα από τις πηγές και τα ιστορικά ντοκουμέντα.
Η ιστορία γεννήθηκε από τη στιγμή που ο άνθρωπος αισθάνθηκε σε πρώτη φάση, την ανάγκη να ανακαλύψει τι ήταν πριν απ’ αυτόν, πως και ποιες ήταν οι συνθήκες που οδήγησαν στην ίδια του τη βιολογική γέννεση, ανάπτυξη κι αυτάρκεια, με στόχο σε δεύτερη φάση, να ανακοινώσει στους σύγχρονους του, ενώ στο τέλος να κληροδοτήσει στις μεταγενέστερες γενιές, ότι θεωρούσε αξιομνημόνευτο και καλλιεργήθηκε λίγο πολύ από όλους τους λαούς που ανάπτυξαν αξιόλογο πολιτισμό, πριν από αυτόν και δεν μιλάμε για άτομα, αλλά για τον άνθρωπο, που αναδείχνει την κοινωνική του φύση και ρίζα, αν μιλάμε για κοινωνίες.
Η διαφοροποίηση ανάμεσα στο Ιστορικό και στο παρά ιστορικό γεγονός, είναι ευδιάκριτη από ένα εξειδικευμένο παρατηρητή, δηλαδή τον ιστορικό και πάρα πολύ εύκολη για κάποιον που έχει σχέση με τη μεθοδολογία της ιστορικής έρευνας, ενώ για το σύνολο των ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τα εργαλειακά ελατήρια των πηγών και των ντοκουμέντων ως προς το χαρακτήρα και τις ιδιότητες του ιστορικού γεγονότος σε σχέση με το ιστορικό και όχι μόνο συμβάν, είναι μια απροσδιόριστη διεργασία, όπου ο καθείς επιτήδειος, θα κάνει τη δουλειά του θολώνοντας τα νερά.
Να συμπληρώσουμε εδώ πέρα, ότι η ιστορική έρευνα και Μελέτη, πριν και πρώτα από όλα, μελετάει και αναδείχνει τα ιστορικά γεγονότα, γιατί αυτά είναι τα οποία καθορίζουν, την μετέπειτα εξέλιξη των πραγμάτων, τόσο στο ανθρώπινο κοινωνικό περιβάλλον, όσο και στο φυσικό περιβάλλον, το τεχνικό περιβάλλον και ούτω καθεξής.
Διάκριση Ιστορικού Γεγονότος και Ιστορικού συμβάντος
Τι είναι όμως το ιστορικό γεγονός και τι ιστορικό συμβάν, ποιές οι ομοιότητες και ποιές οι διαφορές;
Πως γεννιέται το Ιστορικό Γεγονός
Είναι η κάθε ανθρώπινη πράξη, κάθε φυσικό φαινόμενο, τεχνική εφεύρεση, η ανακάλυψη, στην οικονομική, κοινωνική, δραστηριότητα, πολιτική ενέργεια, πολιτιστική έκφραση, που σε ορισμένο χρόνο και σε έναν μεγάλο βαθμό, θα έχει επίπτωση, θετική ή αρνητική στη ζωή και στην εξέλιξη μιας κοινωνίας ή πολλών κοινωνιών στο μέλλον.
Για να δούμε όμως στη διάκριση του ιστορικού γεγονότος από το όποιο ιστορικά συμβάν, το οποίο δεν καθορίζει σχεδόν καθόλου την ιστορία και σε πολλές περιπτώσεις οι οπαδοί της Παράιστορίας, ως τάχα μου δήθεν μελετητές και εξαγγέλλοντες της όποιας εναλλακτικής και μη συμβατικής ιστορίας το προβάλλουν ως γεγονός πρώτης γραμμής, χωρίς την παραμικρή επιστημονική προσέγγιση.
Για παράδειγμα, από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο Νότιο Καζακστάν, καθημερινά γίνονται εκτοξεύσεις πυραύλων για το διάστημα, με η χωρίς δορυφόρους, εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αυτό αποτελεί ένα σχεδόν καθημερινό καταγεγραμμένο όμως συμβάν, ωστόσο δεν επηρεάζει την εξέλιξη της Ιστορίας.
Σε αντίθεση με εκείνο το συμβάν που μετατράπηκε αυτόματα, μέσω της διαλεκτικής, σε ιστορικό γεγονός, το οποίο καθόρισε επαναστατικά την ίδια την ανθρώπινη ιστορία και την φυγή της για πρώτη φορά στο διάστημα, τόσο ως ιστορικό όσο και τεχνολογικό γεγονός, αναδείχνοντας τη διαφορά του συμβάντος από το γεγονός έγκειται στο παρακάτω εξής.
Όταν ο Γιούρι Γκαγκάριν πέταξε για πρώτη φορά στο διάστημα και έστειλε την ανθρωπότητα σε αυτό, τότε είχαμε ιστορικό γεγονός το οποίο καταγράφτηκε όπως καταγράφηκε και τις επόμενες φορές που ο άνθρωπος, ως βάση και βατήρα γιατί πήγε στην πρώτη φορά σε ένα άγνωστο χώρο στο διάστημα.
Το ιστορικό συμβάν λοιπόν, είναι απλό συμβάν, το οποίο παραμένει να αποτελεί ένα απλό συμβάν που δεν καθόρισε τίποτα, όσον αφορά την ανθρώπινη δραστηριότητα, δεν ενδιαφέρει, σχεδόν κανέναν(πέραν από ένα πολύ κλειστό κύκλο ανθρώπων), πόσο μάλλον την ιστορία, γιατί συμβαίνει καθημερινά και προφανώς δεν την επηρεάζει σε κανένα σημείο, αντίθετα το ιστορικό γεγονός είναι το πέρασμα μιας ποιοτικής φάσης της ανθρωπότητας, (η, μερικού και ειδικού τμήματος της), σε μία νεώτερη, άλλη και εντελώς νέα ποιότητα.
Κάθε ανθρώπινη πράξη, είναι λοιπόν μια ενέργεια χωρίς κάποια ιστορική σημασία, η οποία μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον και γίγνεσθαι, αποτελεί απλά και μόνο, ένα συμβάν.
Ακόμη καλύτερα θα λέγαμε, ότι κάθε πράξη, είναι ένα και από ένα συμβάν, αλλά για να μετατραπεί και να βαπτιστεί σε ιστορικό γεγονός, πρέπει να ήταν τόσο σημαντική, όσο και η εκκίνηση μιας νεότερης κίνησης, αλλαγής και μετατροπής της έως τότε ιστορικής ποιότητας, σε μια νεότερη, δηλαδή να αποτελέσει νέο ιστορικό μέγεθος.
Ωστόσο σύμφωνα με διάφορες καινοφανείς ιστορικές σχολές, το εκάστοτε συμβάν, είτε επηρεάζει, είτε όχι το ιστορικό φαινόμενο, είτε δημιουργεί συνθήκες νέου ιστορικού φαινομένου, επιλέγεται πριν καν κριθεί, ως ιστορικό γεγονός και φαινόμενο, ύψιστης σημασίας, κατά τους ίδιους.
Γι αυτούς είναι κάτι σαν αξίωμα δεδομένο και αδιαμφισβήτητο, ότι κάθε συμβάν που πραγματοποιείται, είναι εξίσου καθοριστικό και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα.
Παραϊστορία και Ιστορικό Συμβάν
Ο υποκειμενισμός, είναι μία από τις στρεβλώσεις της σύγχρονης φιλοσοφίας, η οποία υποκειμενικόποιει τα πάντα και στην ουσία των πραγμάτων δεν καταλήγει σε κανένα αντικειμενικό συμπέρασμα, δηλαδή πρόκειται για μία αντί διαλεκτική πράξη, η οποία θυμίζει παρά μαθηματικές εξισώσεις χωρίς να ακολουθηθεί κάποιο θεώρημα, χωρίς να ακολουθηθούν αντικειμενικούς κανόνες, χωρίς μετρήσιμα μεγέθη, και χωρίς ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Αυτή η θεώρηση δεν οδηγεί σε κανένα αποτέλεσμα και μάλλον μπερδεύει τα πάντα, και στην ουσία των πραγμάτων λειτουργεί υποβοηθητικά στον τρόπο παραγωγής. Στην πραγματικότητα, βοηθάει, όπως ακριβώς υποβοηθάει τα μαλάκια της θάλασσας το μελάνι που χύνουν για να παραπλανήσουν το θηρευτή τους.
Ανάμεσα στο ιστορικό συμβάν και στο ιστορικό γεγονός υπάρχει ένα ακατέργαστο υλικό πηγών, από έναν αριθμό των συμβάντων, όπου καλείται ο ιστορικός, η ομάδα ιστορικών, όχι απλώς να το φέρει στην επιφάνεια(αυτή είναι και η άποψη του θετικισμού), αλλά είναι επιλέξει αυτό που σύμφωνα με τα κριτήρια του αξίζει να γίνει ιστορικό φαινόμενο, αυτή η επιλογή είναι το αποτέλεσμα μιας γνωστικής διαδικασίας που καταλήγει στην παραγωγή από το ιστορικό του απλού συμβάντος σε ιστορικό γεγονός.
Υπάρχει όμως δικαιολογία και αιτιολογία στο να αποθεώνεται το ιστορικό συμβάν έναντι του ιστορικού γεγονότος;
Δεν είναι λίγοι οι ιστορικοί και λίγοι οι μελετητές, οι οποίοι προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν την ιστορία με όρους υποκειμενισμού μετανεωτερικότητας βολονταρισμού και λανθάνουσας μορφής πραγματισμού, οδηγώντας στην ιστορική έρευνα και Μελέτη στη μεταφυσική δηλαδή στην αντί διαλεκτική.
Αν δεν είναι οι παραπάνω θεωρητικές θέσεις, αγκυλώσεις μιας μερίδας της διανόησης στη σύγχρονη φιλοσοφία τότε τι ακριβώς είναι;
Αυτές που έχει αποθεώσει ο σύγχρονος μονοπωλιακός καπιταλισμός και είναι κατά βάση ιδεαλιστικές.
Τις αναφέραμε, με πρώτο τον υποκειμενισμό, μιας και είναι εκείνος ο αγωγός, που δημιουργεί επαμφοτερίζουσες συγχύσεις, οι οποίες αυτόματα διαχέονται στις λαϊκές μάζες, με σκοπό την α)λάθος στόχευση από τις τελευταίες και β)διαιώνιση του καπιταλισμού και της εκμεταλλευτικής του φύσης. τότε τι άλλο θα μπορούσε να ήταν πέραν από ένα ακόμα βαστάζο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, γιατί συνήθως τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τα μεσαία στρώματα, αλλά και η εργατική τάξη της πόλης του χωριού, καθώς και τα τμήματα της υπαίθρου που ασχολούνται με τη Γεωργία ή την κτηνοτροφία, δεν είναι σε θέση από μόνα τους και λόγω της ειδίκευσης που έχουν να κατανοήσουν τη διαφοροποίηση αυτή.
Μόνο σε ένα κράτος που υπήρξε από το 1922 μέχρι το 1991, ακόμα και σε αυτές τις πλατιές λαϊκές μάζες η διαφοροποίηση είχε γίνει γνωστή μη κατανοητή και αντικειμενικά εύκολη στη διαχείριση της και αυτή ήταν η σοβιετική Ένωση που είχε τους περισσότερους επιστήμονες στον πλανήτη εκείνη την περίοδο και το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο στον κόσμο ειδικά από τη δεκαετία του 1930 και μετά όπου πραγματοποιήθηκε μία πραγματική κοσμογονική επανάσταση ναι εκεί ακριβώς θα είχαν μερίδιο ευθύνης και οι μάζες που όταν δεν θα το κατανοούσαν.
Ωστόσο Η διάκριση γεγονότος και συμβάντος υπέρ του δεύτερου από μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως για παράδειγμα και δεν είναι το μόνο το “History Channel”, όχι μόνο δημιουργούν συγχύσεις, όχι μόνο αντικειμενικά λειτουργούν αποπροσανατολιστικά, αλλά βάζουν και τη Λυδία λίθο στην γενικευμένη κατεύθυνση αμορφωσιάς και μη κατανόησης του ιστορικού γεγονότος και τη διάκρισή του από το συμβάν, με αποτέλεσμα το συμβάν, ειδικά μια πανσπερμία από ατομικά συμβάντα και με όρους ατομικής ευθύνης, ρεβανσισμού και συσχετισμού άσχετων μεταξύ τους πραγμάτων, ομογενοποιούνται στην ιστορία με όλα τα παραπάνω εργαλεία, μετατρέπονται από κοινωνικά σε ατομικά πάνω στη συνταγή της μη κατανόησης της.
Η διάκριση και η επιλογή, ανάμεσα στο σημαντικό και αξιομνημόνευτο και στο “ασήμαντο” και μεταφυσικά αδιάφορο;
Φυσικά, άλλο ένα προτεσταντικό χαρακτηριστικό, προσθέτουν όλοι αυτοί οι μέντορες της παρά ιστορικής μεθοδολογίας με ερωτηματικά άσχετα από το ιστορικό γεγονός, για τα οποία θα μιλήσουμε παρακάτω και την θρησκόληπτη κι αντίληψη του συγκεκριμένου δόγματος και του αγγλικού δικαίου κατά το γράμμα και όχι κατά το πνεύμα του νόμου στην προκειμένη περίπτωση των πηγών ιστορίας.
Ο πραγματικός ιστορικός, επιλέγει τα γεγονότα μέσα από τις μαρτυρίες του παρελθόντος τις ιστορικές πηγές που έχουν σωθεί η διασωθεί.
Η διάσωση ή μη των πηγών, πολλές φορές μπορεί να οφείλεται σε συνειδητή ενέργεια σε επιλογή σύμφωνα με μία συγκεκριμένη αντίληψη που κάποτε επικρατούσε, λόγου χάρη είχε σωθεί το έργο του Πλάτωνα, όχι όμως και του Δασκάλου του Σωκράτη που δεν είχε γράψει τίποτα, αλλά και πολλών προσωκρατικών Ιωνικών φιλοσόφων που πολεμήθηκαν λυσσαλέα τόσο από τους Πλατωνικούς, όσο και από τους νέο-Πλατωνικούς, με αποτέλεσμα να μην έχουμε την πηγή των λεχθέντων τους, μέσα από τα γραπτά τους αυτούσια, αφού τα τα κατέστρεψαν οι οπαδοί των φιλοσόφων του αντικειμενικού ιδεαλισμού του Πλάτωνα, κατά συνέπεια να μην υπάρχει καν αυτούσια εικόνα για το έργο τους, αλλά κάποιοι να εικάζουν κριτικά το ίδιο έργο τους, μέσα από την οπτική και την κριτική που έκαναν οι μεταγενέστεροι Σωκρατικοί.
Η διάκριση και η επιλογή, ανάμεσα στο σημαντικό και αξιομνημόνευτο και στο “ασήμαντο” και μεταφυσικά αδιάφορα, την έχουν κάνει οι σύγχρονοι ιστορικοί της ιδεογραφικής ιστορίας, με το να θεωρούν όλα τα συμβάντα σημαντικά για τη συγγραφή της ιστορίας και ότι πηγή υπάρχει αποδεκτή. Αυτοί οι χρονογράφοι δίνουν σημασία ιστορική ακόμα και προσχέδια που δεν ήταν επίσημα έγγραφα, αλλά βρέθηκαν σε κάποια τσέπη, κάποιου αξιωματούχου, χωρίς να λαμβάνουν σε πολλές περιπτώσεις ούτε τα αποφασισμένα ντοκουμέντα.
Σε αυτό το όριο, ο ιστορικός έχει τη δυνατότητα να αντιτάξει την κριτική ικανότητα του και τη θεωρία του, μέσα από την οποία πλησιάζει το υλικό του, με τη θεωρητική προσέγγιση που έχει, πάνω στις υπαρκτές πηγές και μέσα από αυτές, αρχίζει ουσιαστικά και ανακαλύπτει και επιλέγει τελικά τα ιστορικά γεγονότα.
Ποσοτική και Δημογραφική προσέγγιση
Ανάλογα με την φιλοσοφική προσέγγιση των ιστορικών, ή τη φιλοσοφική σχολή που έχουν αυτοί επιλέξει να μελετήσουν τις πηγές και δεν μιλάμε για την σύγχρονη ιστοριογραφία, αυτή η οποία λειτουργεί με τους όρους της μεταφυσικής, όπως προαναφέραμε λίγο παραπάνω και που στην πραγματικότητα, η υποκειμενικοποιεί τα πάντα (χωρίς να βγαίνει κάποιο συμπέρασμα), για την ίδια την ιστορία, χωρίς την ποσοτική προσέγγιση μέσα από τη λεγόμενη δημογραφική;
Τι είναι αυτές οι δύο κατηγορίες; Δηλαδή α) η ποσοτική ιστορία, η οποία χρησιμοποιεί ποσοτικά δηλαδή αριθμητικά δεδομένα βγαλμένα μέσα από τις πηγές για να φωτίσει την οικονομία την κοινωνία τον πολιτισμό και ονομάζεται ποσοτική όπως προαναφέραμε, και η ανάπτυξη της συνδέεται με την ανάπτυξη της στατιστικής, που όπως προδίδει και η ετυμολογία του όρου “στατιστική” (του στάτους δηλαδή, η του κραταιού) κι αποβλέπει στην συναγωγή μεθόδων και συμπερασμάτων στην βελτίωση μιας κοινωνικής δομής, όπως το Κράτος, η Περιφέρεια, ο Δήμος κοκ. Που αναδείχνουν το ρόλο που παίζουν επί παραδείγματι, οι απογραφές που γίνονται από τα σύγχρονα κράτη και σε τι ακριβώς αποβλέπουν, αναλύοντας τα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία και χαρακτηριστικά, σε μια απογραφή, μέσα από την οποία, μπορούμε να μελετήσουμε την οικονομία, την κοινωνική διαστρωμάτωση την κίνηση του πληθυσμού, τις γεννήσεις, τους γάμους, το κόστος ζωής στις πόλεις και στην ύπαιθρο σε κάθε ιστορική φάση όπου έχουμε βέβαια και τις ανάλογες πήγες.
Τι είναι όμως και η δημογραφική ιστορία;
Γιατί σε αυτήν και γιατί πρέπει να γίνει κάποιος ιδιαίτερος λόγος γι αυτήν, αφού τα συμπεράσματα και τα δεδομένα εξετάζονται από τα σύνολα των πληθυσμών της πυκνότητες του πληθυσμού, σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο, στον αριθμό των μελών μιας οικογένειας, στο ποσοστό του πληθυσμού κατά ηλικία και κατά φύλο, οι επιθυμίες οι καταστροφές και οι πόλεμοι οι οποίοι έχουν ξεσπάσει, οι σεισμοί, οι λοιμοί και οι καταποντισμοί, που λέει και ο σοφός λαός μας; Από αυτούς, που κατά περιόδους έχουν περιέλθει σε ένα ιστορικό γεωγραφικό χώρο και τα κενά που δημιουργήθηκαν, ανάμεσα σε αυτές τις ιστορικές περιόδους, επειδή για κάποιο λόγο, ίσως και για τους παραπάνω παραπάνω προαναφερθέντες να χάθηκαν και να είναι ένα ιστορικό κενό.
Πάνω σε αυτό το ιστορικό κενό, έρχονται λοιπόν και πάλι οι οπαδοί της παράιστορίας, που αποθεώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την εξαίρεση, από τον κανόνα. Το ίδιο το γεγονός παραμερίζεται προκλητικά και ομιλούν με στεντόρεια φωνή, αποκλειστικά και μόνο για αυτήν, για την εξαίρεση δηλαδή. Από αυτήν συνάδουν τα οποία συμπεράσματα τους τα οποία τα διασπείρουν στις λαϊκές μάζες, με σκοπό να τους δημιουργήσουν τη σύγχυση, αυτό είναι μία άλλη πλευρά της παραϊστορίας σε σχέση με την ιστορία.
Μία άλλη σημαντική πλευρά της κατανόησης της ιστορικής μελέτης σε σχέση με την παραϊστορία, είναι η αποθέωση στο ατομικό και στο ιστορικό συμβάν που κάνει η δεύτερη, στα ερωτηματικά που βάζει και θα μπορούσαν να μοιάζουν και με το ιστορικό γεγονός, ωστόσο το ιστορικό γεγονός είναι το κύριο είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, γιατί αποτελεί τον πρόγονο του κοινωνικού προϊόντος, που αντικειμενικά και ιστορικά άλλαξε μία ποσοτική πλευρά της ιστορίας, σε μία νεότερη ποιοτική πλευρά της ιστορίας.
Στην πραγματικότητα και διαλεκτικά, αυτό σημαίνει επαναστατικό γεγονός, καταγράφοντας με τον τρόπο αυτό τις δυνατότητες εξέλιξης μιας περιοχής στην οποία αναφερόμαστε, ή της τέχνης, η του φυσικού περιβάλλοντος για το οποίο αναφερόμαστε.
Τα πέντε χαρακτηριστικά της Βιολογικής εξήγησης
Στη γενετική και βιολογική εξήγηση μπαίνουν τα εξής 5 χαρακτηριστικά:
α) Τι έγινε, β) Που έγινε, γ) Ποτέ έγινε, δ) Με ποιο τρόπο, η πώς έγινε, περιγράφοντας τα γεγονότα στην αλληλουχία τους και ε) γιατί έγινε.
Στο παράιστορικό συμβάν, προστίθεται άλλο ένα ερώτημα, το οποίο έρχεται εκ του πονηρού, για να θολώσει πάλι τα νερά, τι είναι αυτό το συμβάν που είδαμε για πρώτη φορά εκεί και δεν το εξετάσαμε; Αυτή η μικρή λεπτομέρεια, όχι μόνο θολώνει τα νερά, αλλά τα βαλτώνει κιόλας και η γενετική και δομική εξήγηση της ιστορίας, μετακυλίεται, στο πεδίο ορισμού της παράιστορίας.
Η ιστορία σε γενικές γραμμές έχει τη δομή της, πού είναι το σύνολο των στοιχείων μιας ιστορικής πραγματικότητας, στις αμοιβαίες επιδράσεις και εξαρτήσεις τους και αυτές έχουν να κάνουν με τη δομή της ιστορικής κοινωνίας και τα βασικά τρία στοιχεία τους, το οικονομικό, το κοινωνικό και το πολιτισμικό.
Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου
Διαφήμιση Εξωτερικού συνδέσμου
Τα στοιχεία της Δομής της Ιστορίας
Φυσικά η δομή κάθε ιστορικής κοινωνίας περιέχει και ένα πλήθος από άλλα στοιχεία, που συνθέτουν τη ζωή τη δράση των ανθρώπων στο σύνολό τους. Η επισήμανση όμως των βασικών στοιχείων, με τρόπο αφαιρετικό, επιτρέπει να χρησιμοποιούμε τη δομή, ως ένα θεωρητικό σχήμα ή μοντέλο της έρευνας και της ιστορικής εξήγησης. Με άλλα λόγια όταν αρχίσουμε την εξέταση μιας ιστορικής περιόδου, πρέπει να έχουμε στο νου μας, αυτό το θεωρητικό σχήμα και με βάση τις πηγές που διαθέτουμε, το βασικό φυσικό περιβάλλον, την οικονομία, τις κοινωνικές τάξεις, τους θεσμούς, την οργάνωση του κράτους, αλλά και του κράτους και του δικαίου, καθώς και την ιδεολογία.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία της δομής της ιστορίας, αποτελούν παράγοντες της ιστορικής πραγματικότητας και μέσα στις αμοιβαίες εξαρτήσεις τους ανακαλύπτονται οι βασικοί ιστορικοί νόμοι.
Οι κοινωνικές επαναστάσεις, οι επιστημονικές επαναστάσεις, οι καλλιτεχνικές επαναστάσεις στην ιστορία, ήταν αυτά τα στοιχεία που αναφέραμε, ως τα δομικά στοιχεία που προέκυψαν, πριν από όλα τα παραπάνω στοιχεία.
Στην παραϊστορία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη
Ο πάρα ιστορικός σε σχέση με τον ιστορικό και με βάση τα ερωτήματα που θέσαμε παραπάνω, όσον αφορά την λεγόμενη γενετική και δομική εξήγηση, δεν θα σταθεί στα εξής ερωτήματα με αυτό τον τρόπο που αναφέραμε, αλλά από πού προέκυψε και με ποιά χρηματοδότηση προέκυψε αυτή η επανάσταση.
Κάθε επαναστατική αλλαγή για τους παραϊστορικούς και ιστοριοδίφες, είναι προϊόν συναλλαγής και κατ’ επέκτασιν, προϊόν συνωμοσίας, μιας και κατά τους ίδιους, αυτό το ιστορικό ούτε καν συμβάν, διολίσθησε την ανθρωπότητα η σε γεωγραφικό μήκος και πλάτος την περιοχή σε κάτι πολύ κατώτερο.
Η διαλεκτική εξήγηση του ιστορικού γεγονότος (Βαθιές και Ορατές Αιτίες)
Το ιστορικό γεγονός, με τα εργαλεία της ιστορικής επιστήμης, μπορεί να εξηγηθεί, ως το αποτέλεσμα της διαλεκτικής σχέσης, δράσης, επίδρασης κι αλληλεπίδρασης, θέσης, αντίθεσης κι αντίφασης, που υπάρχει ανάμεσα:
α) Στις βαθιές αιτίες(δηλαδή στη διάρκεια μιας κανονικότητας σε μια γεωγραφική περιοχή και κοινότητα, τις αναγκαιότητες, τα στοιχεία της δομής, τους ιστορικούς νόμους, τις ευνοϊκές – οι δυσμενείς φάσεις μιας συγκυρίας που μπορεί να προκύψει ανά πάσα στιγμή.
β) Στις ορατές αιτίες, δηλαδή στις συγκεκριμένες ενέργειες των δρώντων προσώπων, που αν τις πληροφορηθούμε, εύκολα τις δεχόμαστε(η παραδεχόμαστε) ως αιτίες, στην πραγματικότητα μου παίζει και να μην είναι πάντα ούτε οι ίδιες, ούτε να έχουν τα ίδια κίνητρα στην αφετηρία της εκκινησης τους.
Βαθιές Αιτίες
Οι Βαθιές Αιτίες στην ιστορία, προσομοιάζουν την Αναγκαιότητα στην στη διαλεκτική και στη Φιλοσοφία. Για να δούμε όμως πιο αναλυτικά, τις βαθιές αιτίες και αναγκαιότητες στη διαλεκτική εξήγηση του ιστορικού γεγονότος, για να κατανοηθεί σε βάθος, η διαλεκτική σχέση βαθιών και των ορατών αιτιών, αλλά και σε κάποιος φάσεις με τις ομοιότητες που μπορεί, να συνυπάρχουν στη μεταξύ τους σχέση, θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα, την κήρυξη της απεργίας σε ένα εργοστάσιο της Αγγλίας το 19ο αιώνα, κι αρχικά πρέπει να αναζητήσουμε τις αναγκαιότητες της αγγλικής κοινωνίας, που προσδιορίζουν και συνθέτουν τη δομή τους.
Στην προκειμένη συγκρούονται , δυο διαφορετικά συμφέροντα τα συμφέροντα των βιομηχάνων και τα συμφέροντα των εργατών, των πρώτων που θέλουν την κερδοφορία και των δεύτερων, που θέλουν να βελτιώσουν την οικονομική τους δυνατότητα και κατ’ επέκταση την ποιότητα της ζωής τους, που στην διαλεκτική της Πολιτικής Οικονομίας, αποτελεί και μια από τις βασικές αντιφάσεις – αντιθέσεις του Καπιταλιστικού Τρόπου παραγωγής.
Αυτό μπορεί να οριστεί ιστορικά ως μια Βαθιά Αιτία στο ιστορικό προτσές, που σημαίνει, ότι δεν είναι απαραίτητο ότι θα είναι και Ορατή Αιτία, στην εκκίνηση και στη διαμόρφωση ενός Ιστορικού γεγονότος τουλάχιστον στην πλειοψηφία της κοινότητας που εξετάζουμε ιστορικά και θα εξηγήσουμε παρακάτω γιατί δεν είναι απαραίτητο να είναι και Ορατή Αιτία, η τι ακριβώς, τέλος πάντων είναι η τελευταία.
Ορατές Αιτίες
Όσο κι αν οι άνθρωποι είναι βαθιά καθηλωμνένοι και σφηνωμένοι στους προκαθορισμένους τους ρόλους μέσα από τις μικρές, η και μεγαλύτερες κοινότητες που διαβιώνουν, αλλά και από τις αναγκαιότητες που μέχρι και τους Θεούς πείθουν(κατά το Αρχαίοελληνικό ρητό), ανέκαθεν θα βρίσκεται και θα έχουν ένα στενό περιθώριο και πλαίσιο, ούτως ώστε, να πραγματώνουν τις δικές τους αξιολογήσεις επιλογές κι αποφάσεις, που θα αποτελούν και θα χαράζουν τους δρόμους που θα έχουν πάρει, τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά.
Αυτό ακριβώς, συνιστά τις ορατές αιτίες και ως ένα σημείο, το απρόβλεπτο και το τυχαίο, μέσα στην ιστορία, που οι βαθιές αιτίες δεν τις υπολογίζουν, η προσμετρούν.
Οι Ορατές Αιτίες, δεν αποτελούν τις πρωταρχικές, τις πραγματικές και τις καθοριστικές αιτίες του γεγονότος, ωστόσο όπως και στη διαλεκτική, έτσι και στη Φιλοσοφία υπάρχει η κατηγορία του Τυχαίου και της Αναγκαιότητας. Το λοιπόν στην Ιστορία, το Τυχαίο, είναι οι Ορατές Αιτίες, που χωρίς όμως αυτές, τις δευτερεύουσες, δεν μπορεί να υπάρξει ιστορικό γεγονός, με όρους διαλεκτικής, η αντιμεταφυσικής δηλαδή.
Οι Ορατές Αιτίες αποτελούν τις δυετερεύουσες, γι αυτό το λόγο και δεν επέρχονται στην ιστορία με βάση τη θέση οδηγού, δηλαδή του αναγκαίου, εξαιτίας της παρέμβασης τους ως τυχαίο και πιθανό γεγονός, που οι παραϊστορικοί το αποθεώνουν.
Το αναγκαίο και το τυχαίο είναι δύο διαφορετικές κατηγορίες στη φιλοσοφία της διαλεκτικής, που λειτουργούν όμως μαζί και συνθετικά με΄σα στο αποτέλεσμα, που όταν ακριβώς θα δοθεί θα είναι διαλεκτικό, ενώ όταν αποθεωθεί πότε το αναγκαίο και πότε το τυχαίο και στις δύο περιπτώσεις, θα έχουμε μία μεταφυσική εξέλιξη και εξέλιξη των πραγμάτων.
Στη φάση αυτή ο πάρα ιστορικός είτε βγαίνει από τα δεξιά είτε από τα αριστερά, καταλήγει σε ιδεαλιστικές και μη αληθινές ιστορικές αλήθειες.
Πνίγεται στη μεταφυσική, εναντιώνεται στη διαλεκτική και οδηγεί τους παραλήπτες της λεγόμενης ιστορικής μελέτης του, στη σύγχυση και στον αποπροσανατολισμό.
Επιστημονική μεθοδολογία και Αρχαιολογική Σκαπάνη
Στις πηγές της ιστορίας, υπάρχουν κάποια μεθοδολογικά προβλήματα, που ο πραγματικός ιστορικός τα κατανοήσει, όχι με βάση την λογική της ατομικής ευθύνης, αλλά με βάση τα αντικειμενικά κριτήρια των πηγών και όχι με βάση το φαντασιακό αλλά με βάση το πραγματικό.
Η επιστημολογική μεθοδολογία του, όσο πλησιάζει προς το δεύτερο, γίνεται ολοένα και πιο σύνθετη, ολοένα και πιο δύσκολη, γιατί σε πολλές περιπτώσεις, η αρχαιολογική σκαπάνη, έχει ανακαλύψει και έχει αποκαλύψει και νεότερα υλικά που αποτελούν τις λεγόμενες πήγες.
Φυσικά, κάθε μία ανακάλυψη δεν αναιρεί πάντα την προηγούμενη, τουναντίον, σε πολλές περιπτώσεις την ισχυροποιεί την εμπλουτίζει και της δίνει τη δυνατότητα να είναι περισσότερο αντικειμενική σε σχέση με την προηγούμενη φάση των πηγών που είχαμε.
Τι ορίζουμε ως ιστορικές πηγές
Ποιες είναι όμως οι πηγές και τι είναι οι πηγές για τον ιστορικό;
Καταρχάς όταν μιλάμε για ιστορικές πηγές, εννοούμε κάθε είδους υλικό από το οποίο πηγάζουν οι όποιες γνώσεις μας για το παρελθόν, ωστόσο από αυτές που θα καθορίσουμε ως καθοριτικές πηγές, θα είναι όλες αντικειμενικές, αδιάβλητες και επιστημονικά προκαθορισμένες.
α) Πήγες όμως και φυσικά, θεωρούνται όλα τα γραπτά μνημεία, δηλαδή, όλες σχεδόν οι επιγραφές, όλες πινακίδες, κάποια από τα γραπτά διατηρητέα κείμενα, ανευρεθούν σε παπύρους, η σε περγαμηνές, στα χαρτιά των βιβλίων, σε επιτύμβια επιγράμματα, σε κάποια έργα της λογοτεχνίας, σε εφημερίδες και ημερολόγια.
β) Η προφορική παράδοση, οι θρύλοι, οι μύθοι, τα ήθη και τα έθιμα. η γλώσσα και ούτω καθεξής.
γ) Τα μνημεία, τα κτίσματα που έχουν σωθεί, αν πρόκειται για την Αρχαία Ιστορία, τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, τα έργα τέχνης
δ) Για τις τελευταίες τρεις, με τέσσερις δεκαετίες, το οπτικό και ακουστικό υλικό της εποχής, όπως η φωτογραφία, ο κινηματογράφος, η τα δελτία Ειδήσεων αλλά όχι πάντα και πάντα συγκριτικά, τα οπτικοακουστικά μέσα της πληροφορικής και ούτω καθεξής.
Ο ιστορικός σε σχέση με τον παρά-ιστορικό όμως, θα μελετήσει εις βάθος και συγκρτικά όλα τα παραπάνω και φυσικά στο βαθμό που μπορεί να το κάνει, δηλαδή με αυθυπαρκτά ικανά και απαραίτητα εργαλεία στην βεντάλια των δυνατοτήτων του, αλλά όπως προείπαμε, πάντα και μόνο συγκριτικά. Σε όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία των πηγών, όσον αφορά το ιστορικό γεγονός, η το ιστορικό συμβάν και με πρακτικά από την γεωγραφική και την στατιστική ιστορία, καθώς και τις αντικειμενικές σε σχέση με τις υποκειμενικές πήγες.
Υποκειμενικές και Αντικειμενικές πηγές
Οι σύγχρονες ιστορικές μεταφυσικές και ιδεαλιστικές σχολές ιστορίας, δηλαδή αυτοί που ουσιαστικά οδηγούνται στην ιστορία, με τις υποκειμενικές πηγές, βλέπουν τα πόδια τους στο βούρκο και πνίγονται συνήθως σε μία κουταλιά νερό.
Για παράδειγμα στα γραπτά μνημεία, όπως προείπαμε εμπεριέχεται και η γραφή, δηλαδή η λογοτεχνία, όσο τα ημερολόγια, οι καζαμίες, οι εφημερίδες, ο περιοδικός τύπος και σήμερα το ίντερνετ.
Από τα παραπάνω στοιχεί, μπορεί να αντλήσει ένας ιστορικός, πάρα πολλά πράγματα, ωστόσο όλα δεν είναι χρήσιμα και η έρευνα του, θα χωρίσει την ήρα από το σιτάρι.
Η πληροφορία ειδικά σήμερα και από μόνη της, είναι αμέτρητη η γνώση όμως και τα φίλτρα της επιστημονικής επεξεργασίας, έχουν συγκεκριμένη μεθοδολογία και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Η ιστορική έρευνα, είναι μία πολυσύνθετη εξίσωση, η οποία έχει τα δικά της επιστημονικά εξακριβωμένα και αποδεδειγμένα αξιώματα, τα θεωρήματα της και τους κανόνες της, που επίσης είναι επιστημονικά καθορισμένοι.
Τόσο η λογοτεχνία όσο και τα οπτικοακουστικά μέσα μπορούν να χειραγωγηθούν από τον παράιστορικό, ανά πάσα στιγμή και ο ίδιος να ξαναγράψει την ιστορία με όρους μυθοπλασίας, ανάγωντας μια αλήθεια στα όρια του φαντασιακού, ούτε καν του φανταστικού, για το πραγματικό δε μιλάμε καν.
Η μυθοπλασία τόσο στη λογοτεχνία, όσο και στην τέχνη συνολικά, στον κινηματογράφο και στο θέατρο, είναι απαραίτητα υλικά για να μπορέσουμε να φτιάξουμε μία τέχνη η οποία έχει να κάνει με την έκφραση του καλλιτέχνη, η και τα παραβολικά μηνύματα που θέλει αυτός να περάσει και να μας προσδώσει, καθορίζοντας το περιβάλλον και την εποχή του μέσα από τις επιδράσεις της και όχι για την αποκάλυψη της.
Η αλληγορία όμως στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι, δεν αποτελεί αντικειμενική ιστορική πηγή ακόμα και αν αναφέρεται στην εποχή της, δηλαδή στα ελατήρια της. Αυτά που οδήγησαν τον καλλιτέχνη να δημιουργήσει σε αυτού του είδους την έκφραση, η οποία μέσα του μπορεί να εκδηλώνονταν ως αγανάκτηση και η περιγραφή του να είναι αυτή και απολύτως αληθή, τόσο ως χαρά, όσο και ως λύπη, ωστόσο αφορούσε την εξαγωγή της έκφρασης του, ως κάποιου ατομικό του χαρακτηριστικού που τον επηρέαζε.
Από αυτή την άποψη ο πραγματικός ιστορικός θα δει το φαντασιακό μέρος του λογοτεχνικού ή του κινηματογραφικού ή του θεατρικού λόγου με τέτοιο τρόπο που είτε αποκαλύπτει είτε δεν αποκαλύπτει την εποχή του εμπεριέχει μέσα και το στοιχείο της μυθοπλασίας το οποίο έχει αυστηρά υποκειμενικά χαρακτηριστικά από αυτή την άποψη είναι πηγή για τα ελατήρια της εποχής και τίποτα περισσότερο.
Αν ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τα ιστορικά χαρακτηριστικά αντανακλαστικά υποκειμενικά και κάπως αυτούσια, χωρίς να βάλει το στοιχείο της μυθοπλασίας και το φαντασιακό χαρακτηριστικό, ποτέ, τόσο το λογοτεχνικό κείμενο όσο και το κινηματογραφικό, η θεατρικό σενάριο, ή ακόμα – ακόμα και οι στίχοι ενός τραγουδιού, ή το ποίημα ενός ποιητή, μπορούν να αποτελέσουν μια μορφή ιστορικής πηγής, πάντα όμως συγκριτικά όμως με τις άλλες πηγές.
Όταν ο ιστορικός δεν μπαίνει καν σε αυτή τη διαδικασία, δηλαδή να ξεχωρίσει την Ήρα από το στάρι και να αναδείξει τη διάκριση των ποιοτικώ από τα ποσοτικά χαρακτηριστικά, πώς αυτά συνδέονται, ποια είναι τελικά είναι ιστορική πηγή 100% και όχι το ελατήριο και αντανακλαστικό της ιστορικής περιόδου(που δεν είναι αδιάφορο) και που αναπτύχθηκε, λόγου χάρη σε κάποιο λογοτεχνικό δημιούργημα ως μέρος της εποχής του, αυτή θα ετεροκαθοριστεί συμπληρωματικά και παραπληρωματικά και όχι πρωτογενώς, θα είναι το αιτιατό και όχι η Αιτία, γιατί είναι έκφραση συναισθήματος.
Τόσο η εποχή του όσο και η εισερχόμενη και επερχόμενη μυθοπλασία, που ενυπάρχει στο έργο τέχνης, όπως προείπαμε συμπληρωματικά και με όρους παραβολής και μεταφοράς, ενός ιστορικού συμβάντος, μέσα στο σύνολο του ιστορικού γεγονότος, ως υποσύνολο και επαναλαμβάνουμε παραδειγματικά.
Αυτή η καλά συγκροτημένη συναισθηματική έκφραση, που αποτελεί παράδειγμα και καταγραφή ενός συμβάντος με τα φίλτρα του καλλιτέχνη, για τον παρά ιστορικό γίνεται αχταρμάς και αυτός ο αχταρμάς και μάλιστα ως υποκειμενική ιστορική πηγή, παίρνει αναποδογυρισμένα αντικειμενικά χαρακτηριστικά, όταν οδηγηθεί στις μελλοντικές γενιές, ως ποιοτικό ιστορικό χαρακτηριστικό και ως πηγή δηλαδή τότε χάσαμε την μπάλα.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον “Πόλεμο των Κόσμων”, μία ραδιοφωνική εκπομπή που είχε πραγματοποιήσει ο Όρσον Γουέλς, η οποία δημιούργησε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής τόσο μεγάλο κοινωνικό πανικό, που έφτασε σχεδόν στα όρια της κοινωνικής παράκρουσης, να μεταβληθεί σε κοινωνικό φαινομένο παροξυσμού, που βασίστηκε σε μια φανταστική λογοτεχνική δημιουργία, μιλούσε για την έφοδο των αρειανών στη γη, που ακόμα και σήμερα, για κάποιους αποτελεί εφαλήτριο και ελατήριο εξαγωγής “ιστορικών” συμπερασμάτων.
Επίλογος
Το αν υπήρξε στον Άρη κάτι το ζωντανό, στο πολύ μακρινό παρελθόν, η εξελιγμένη ζωή στα πρώτα της βήματα, είσαι πιο εξελιγμένα στάδια αυτό δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε ακόμα, επειδή ακριβώς η σημερινή επιστημονική γνώση και στο ιστορικό της κομμάτι δεν γνωρίζει.
Ότι δεν έχει αποδείξεις στο ερώτημα που θέσαμε πολύ παραπάνω, γιατί δεν έχουμε δηλαδή αποδείξεις, εκεί έρχεται ο προϊστορικός και βάζει τις δικές τους ψηφίδες ως ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία και σε αυτά χρησιμοποιεί οτιδήποτε βρει μπροστά του, ακόμα και το λεγόμενο μοντάζ, η το κολάζ των φαντασιώσεων και των ονειρώξεων του.
Στο μέλλον, η ιστορία προφανώς και όχι μόνο αυτή, θα αναδείξει όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία θα την επαληθεύουν, ως θέση αντίθεση και σύνθεση, με βάση τα ιστορικά γεγονότα και όχι με βάση τα ιστορικά συμβάντα. Πάντα με βάση το αντικειμενικό και όχι το υποκειμενικό περιβάλλον και τα αντίστοιχα εργαλεία δηλαδή τις πηγές.
Αυτά τα επιστημονικά κριτήρια και φίλτρα, θα αποκαλύψουν τις δομές που θα αποφέρουν τη λεγόμενη ιστορική αλήθεια και δεν θα επιφέρουν σύγχυση και παραλογισμό, όπως κάνουν οι διάφοροι παραιστορικοί που όχι τυχαία είναι όλοι τους Αγγλοσάξονες με πολύ δυνατά μερίσματα.
Το 1991 στον πόλεμο του κόλπου, εμφανίστηκε ένας κορμοράνος πνιγμένος στο μαζούτ και τα Μ.Μ.Ε όπως το CNN, καθώς και οι παρά ιστορικοί εκείνης εποχής, “κατέγραψαν” ως ιστορικό συμβάν, στα όρια του ιστορικού γεγονότος, ως το αποτέλεσμα της καταστροφής του Περσικού Κόλπου από το Σαντάμ Χουσεΐν.
Στην πραγματικότητα η εικόνα αυτή, είχε έρθει από τη βόρεια θάλασσα μετά από ένα ναυάγιο ποντοπόρου πετρελαιοφόρου και καταχωρήθηκε ως έγκλημα του Σαντάμ Χουσεΐν και χρησιμοποιήθηκε ανάλογα.
Άλλο χαρακτηριστικό σήμερα στην Ουκρανία, όπου ο ουκρανικός στρατός έχει πάνω από 800.000 απώλειες, για να δούμε τι λένε τα δυτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι ιστορικοί που βρίσκονται στη λεγόμενη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”, για την ιστορία της Χ΄΄ώρας αυτής στον 20ο Αιώνα, όπως το λεγόμενο “μεγάλο λιμό”, παρουσιάζοντας μία φωτογραφία, που ήρθε από τις Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής και το Κραχ του 1929 – 1933.
Την φωτογραφία αυτή την παρουσίασαν, ως μέρος του ουκρανικού λιμού, που πραγματοποιήθηκε λίγο νωρίτερα, με ευθύνη των Κουλάκων και των πρώην Γαιοκτημόνων, δηλαδή εκείνων που τον προξένησαν τον “μεγάλο λιμό” και δεν ήτνα άλλοι από τους Κουλάκους και τους προγόνους, των Λεγόμενων Ουκρανών Εθνικιστών, οι οποίοι τότε συνεργάζονταν με τους λεγόμενος λευκούς.
English for life, business and travelling
Ιδανικό / απευθύνεται σε επαγγελματίες και σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να βελτιωθούν και να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και έξω από αυτό όπως στα ταξίδια αναψυχής ή κοινωνικές συζητήσεις.
Διάρκεια: 70 ώρες
Οκτώβριος – Μάιος
Πρόγραμμα: Δευτέρα 20:00 – 21:00 και Πέμπτη 20:00 – 21:00
Τμήμα: 6-8 ατόμων
Μέσο: online
Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να είναι στο επίπεδοΒ1.Περισσότερα εδώ….
English for life, business and travelling
Ιδανικό / απευθύνεται σε επαγγελματίες και σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να βελτιωθούν και να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε επιχειρηματικό περιβάλλον αλλά και έξω από αυτό όπως στα ταξίδια αναψυχής ή κοινωνικές συζητήσεις.
Διάρκεια: 70 ώρες
Οκτώβριος – Μάιος
Πρόγραμμα: Δευτέρα 20:00 – 21:00 και Πέμπτη 20:00 – 21:00
Τμήμα: 6-8 ατόμων
Μέσο: online
Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να είναι στο επίπεδοΒ1.Περισσότερα εδώ….
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Ορισμένα αναρτώμενα πολυμέσα από το διαδίκτυο στους ιστότοπους μας, όπως εικόνες & κυρίως video που αναρτούμε (με τη σχετική σημείωση της πηγής η οποία αναγράφεται πάνω και μέσα στην ίδια την προβολή τους), αναδημοσιεύονται θεωρώντας ότι είναι δημόσιας προβολής χρήσης και αναδημοσίευσης. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, καλλιτεχνών, μουσικών, τραγουδοποιών, συγκροτημάτων, δισκογραφικών εταιρειών, κινηματογραφιστών, φωτογράφων, η ιδιοκτητών καναλιών στα διαδικτυακά πολυμέσα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολoγίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα άρθρων συνεργατών και αυτό δε μας δεσμεύει ως επιχείρηση. Για άρθρα και διαφημιστικό υλικό που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς το πρώτο απηχεί την προώθηση και προβολή των διαφημιζόμενων και το δεύτερο αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο και τις ιστοσελίδες μας.
Το portal istosch data &technologies lab χρησιμοποιεί μόνο πρωτογενή άρθρα των συντακτών και συνεργατών του. Κάνει αναδημοσιεύσεις μόνο από αυτούς και με την δική τους συναίνεση από τα δικά τους ηλεκτρονικά έντυπα και δίνει επίσης σε αυτούς το δικαίωμα της αναδημοσίευσης. Οποιοσδήποτε άλλος θέλει να αναδημοσιεύσει οτιδήποτε πρέπει να έχει την έγγραφη άδεια του portal, istosch data &technologies lab που εκπροσωπείται δια του αρχισυντάκτη του. Διαβάστε τους όρους παροχής και χρήσης του δικαιώματος η μη αναδημοσίευσης των κειμένων.
Ενισχύστε το portal “istosch data &technologies lab“
Στις δύσκολες εποχές, που το λαϊκό εισόδημα στενάζει και όλα τα οικονομικά αποθέματα εξαϋλώνονται κατά γεωμετρική πρόοδο, τα προς το ζειν μέσα από ένα ισχνό μισθό, δεν φτάνουν ούτε για “αέρα κοπανιστό”, και δεν μας οδηγούν στο “ευ ζειν”, άπαντα γίνονται δύσκολα για όλους.
Με ένα επερχόμενο σφόδρα εξοντωτικό φορολογικό νόμο, που αφανίζει τους αυτοαπασχολούμενους και μεγαλώνει την κερδοφορία των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, μετατρέποντας ουσιαστικά τη χώρα φορολογικό παράδεισο για τις πολυεθνικές, εμείς κρατάμε ζωντανό το όνειρο μας, σε ένα περιβάλλον που θέλει πολύ δύναμη και πολλές θυσίες για να επιβιώσεις.
Το Εναλλακτικό κι Ανεξάρτητο Κέντρο Τεχνολογίας - Διαδικτύου καθώς και το E - Funzine (portal) μας, συνεχίζουν να εργάζονται αδιάκοπα και με πάθος, βάζοντας ζητήματα πολιτισμού, τέχνης, ανθρωπιστικών, κοινωνικών επιστημών, αλλά και θετικών, καθώς και τεχνολογίας στο τελευταίο, με προτάσεις κι αναλύσεις που βοηθούν τον ελεύθερο μας χρόνο και να αναπτύξουμε μια άλλου είδους κοινωνική και κυρίως ταξική συνείδηση, που σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο.
Με πολύ κόπο και μεγάλη διάθεση προσφοράς, αλλά και με αίσθημα ευθύνης, ειδικά σε αυτή τη φάση, σε αυτές τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, κάθε μικρή ενίσχυση για την παραπέρα συνέχεια του portal είναι πολύ σημαντική.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη βοήθεια σας και σας ευχόμαστε καλές ηλεκτρονικές Περιηγήσεις, με μια υπόσχεση από μας, ότι κάνουμε το καλύτερο δυνατόν, πάνω και μέσα στα πλαίσια της εποχής.
