Παλαιοντολογία

Στο σημερινό άρθρο μας, θα αναδείξουμε τις αγεφύρωτες πλευρές της ιστορίας με το μύθο, όπως αυτός χειραγωγείται και παρουσιάζεται μέσα από ορισμένους κύκλους. Στο πως δηλαδή αυτοί, προσπαθούν να τον αξιοποιήσουν, αλλά και πως ένα ορισμένο βαθμό, αυτά τα λίγα αλλά καθοριστικά μονοπάτια και διασυνδέσεις στη μεταξύ τους σχέση, να τα διαστρεβλώσουν και να τα φέρουν στα μέτρα τους. Τα οποία μονοπάτια και οι οποίες διασυνδέσεις, όμως αποτελούν μια “λιλιπούτεια” και μόνο πλευρά της ιστορίας, η οποία όμως είναι τόσο συμβολική, όσο και απειροελάχιστη και γιατί δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εκ του ασφαλούς, αλλά και αφειδώς από τους διάφορους κύκλους, οι οποίοι την χειραγωγούν, την εκμεταλλεύονται και την καταδείχνουν με παρά-αποδεικτικά μέσα τύπου Λε-Μπον στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη με όρους Γκέμπελς.

Επιστημονικά κλιμάκια από την Λ.Δ της Κίνας, καθώς και από τη Μ. Βρετανία αλλά και τις ΗΠΑ, μάλλον προέβησαν σε μια πολύ σπουδαία και σημαντική ανακάλυψη από ανθρωπολογική και ανθρωπογεωγραφική άποψη.
Αμφότεροι ανακοίνωσαν ότι έφεραν στο φως, σημαντικότατα ευρήματα στην περιοχή Κουεσάνγκ του Οροπεδίου του Θιβέτ και σε υψόμετρο περίπου και κατά προσέγγιση 4.200 μέτρων και αφορούσε μια σειρά από πέντε αποτυπώματα παλάμης και πατούσας, που είχαν ενθυλακωθεί πάνω σε πετρώματα, των οποίων το χρονολογικό αποτύπωμα είναι από 169.000 έως 226.000 ετών, δηλαδή από τη Μέση Πλειστόκαινο Περίοδο.