istoschPORTAL [data &technologies lab]
Η απόβαση στη Νορμανδία, δεν έπαιξε απολύτως κανένα σοβαρό ρόλο στην έκβαση του Β’ ΠΠ, ως 2ο Μέτωπο.
Οι σύμμαχοι αποτελούνταν από 890.000 άνδρες, δηλαδή 87 Μεραρχίες, είχαν κατά νου τον επόμενο αντίπαλο που μόνο αυτός, κι αποκλειστικά μόνος του, η ΕΣΣΔ, μαζί με τα κατά τόπους αντάρτικα της Ανατολικής Ευρώπης (οι Γάλλοι ΜΑΚΙ, δεν υπολογίζονται, εξάλλου δεν έκαναν και τίποτα το σπουδαίο), νίκησαν το Γ’ Ράιχ.
Τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα από το 2001 και μετά παρατηρούμε μία αναπαταχλί(αθόρυβη), ιδιαίτερη και συντονισμένη προσπάθεια για το ξαναγράψιμο της ιστορίας, από τους έχοντες και κατέχοντες την έως ότου πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια οικονομία, μέχρι την οριστική και αμετάκλητη απ΄ ότι φαίνεται έλευση της Λ.Δ. της Κίνας.
Και αν το ξανά γράψιμο γίνονταν με όρους επιστήμης, δεν θα υπήρχε κανένα θέμα κανένα ζήτημα και κανένα πρόβλημα, ωστόσο τόσο η ΕΕ, όσο και οι ΗΠΑ σε κάθε βαθμό και σε κάθε περίπτωση, δεν έχουν και τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τις ανθρωπιστικές επιστήμες, τις οποίες “μισούν” αμφότεροι.
Είναι δύσκολο σε μια εκμεταλλευτική κοινωνία να αποτιναχθεί ο ρόλος τους, γιατί αυτές συγκρότησαν τις κοινωνίες, πριν την ύπαρξη της φιλοσοφίας, των εποικοδομημάτων και των ανθρωπιστικών επιστημών στην εξέλιξη της κοινωνίας, αυτές ήταν ο βασικός νομοθέτης, δεν είναι τυχαίο ότι στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός είναι ο Τιμωρός και στην Καινή ο εκπρόσωπος της “αγάπης”.
Οι Θρησκείες από την εποχή του ανιμισμού και του τοτεμισμού, εκφράζουν τα πρώτα ψήγματα πίστης σε φαινόμενα που δεν ερμηνεύονταν, ήταν κύρια πολυθεϊστικά δίνοντας την σκυτάλη στην ανθρώπινη μορφή των Θεών και πάλι πολυθεϊστικά, μέχρι που ήρθε ο Ζωροαστρισμός, ο πρόγονος όλων των “μονοθεϊστικών” θρησκειών βάζοντας την ΝΕΜΕΣΙΣ ως τιμωρό και εξαναγκαστικό ελατήριο της τάχα μου δήθεν μεταθανάτιας ζωής, που θα απέδιδε δικαιοσύνη για το πέρασμα στην υλική ζωή.
Οι Θρησκείες σε κάθε φάση αντανακλούν και εκφράζουν το επίπεδο ανάπτυξης μιας κοινωνίας, τον καταμερισμό της εργασίας της και φυσικά το ποσοστό της κυριαρχίας μιας τάξης απέναντι σε άλλες, ανάλογα την γεωγραφική περιοχή.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΌ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. 20-Μάη 1941 Γερμανικά βομβαρδιστικά Henkel και ελαφριά βομβαρδιστικά stukas επί 24 ώρες βομβαρδίζουν και φωτογραφίζουν περιοχές που η γερμανική αντικατασκοπία είχε υποκλέψει απ τους ασύρματους των Βρετανών. Ο Βρετανός αντισυνταγματάρχης του πυροβολικού Αντεριού περιορίζετε στο να πει πως ο βομβαρδισμός του 1916 στη μάχη του Σομ του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου ήταν απλώς πικ-νικ, αλλά ούτε μια ριπή απ τα boffors του βρετανικού αντιαεροπορικού δεν ήχησε εκείνη τη μέρα, που ριχτήκαν στην επαρχία Κυδωνίας πάνω από 10.000 βόμβες. Οι Χανιώτες μαζικά τραβούν για το χωριό των Κεραμειών Κοντόπουλα για να σωθούν. την ιδία στιγμή τα πρώτα ανεμόπτερα των Γερμανών ήδη έχουν προσγειωθεί ανενόχλητα απ τα Βρετανικά αντιαεροπορικά στο άθικτο αεροδρόμιο του Μάλεμε.
Την ιδία μέρα αλεξιπτωτιστές πέφτουν σε Ρέθυμνο και Ηράκλειο με σφοδρή αντίσταση του ντόπιου πληθυσμού, ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα.
Καταρχάς δεν είναι 100% σωστό να λέμε ότι όλη η παραλία είναι η παραλία του Κουμ Καπί, για τρεις λόγους, άσχετα ότι όλη της ανήκει στην περιοχή του κάτω Κουμ Καπί. Ο πρώτος και βασικός είναι ότι Κουμ Καπί σημαίνει “Πύλη της Άμμου” και αφορά αποκλειστικά την περιοχή του λεγόμενου μικρού Φαληρικού όρμου, λόγω της ελάχιστης προστασίας που παρέχει από “τα μποφόρια” η παλιά σχολή, η πιο σωστά το εμβληματικό φρούριο της πύλης Σαμπιονάρα που είναι η τελική κατάληξη του τοίχους της Ανατολικής Τάφρου κάποτε εκτείνονταν η μεγαλύτερη σε έκταση αμμουτσερή ακτή της πόλης των Χανίων. Λέγεται ότι ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από την παραλία που εκτείνεται από τον ποταμό Κλαδισσό και φτάνει μέχρι “του γιατρού τα Χαράκια”, δηλαδή την παραλία των δυτικών Απτέρων. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η περιοχή Κουμ-Καπί αποτελεί μια μεγάλη περιοχή χωρισμένη στο “Πάνω Κουμ- Καπί, αλλά και στο κάτω Κουμ-Καπί, πάντα σύμφωνα με τη ρυμοτομική ονοματολογία. Τόσο στο Πάνω, όσο και στο Κάτω Κουμ Καπί, συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο μέρος των βόρειων και Ανατολικών συνοικιών του κέντρου της Πόλης των Χανιών των 122.000 ψυχών, εκ των οποίων οι 75.000 κατοικούν στον παλιό Δήμο Χανίων, το σημερινό κέντρο που ξεκινάει από τον Κλαδισό και εκτείνεται μέχρι τη Χαλέπα. Ο τρίτος λόγος είναι ότι έχει όνομα και οι παλαιότεροι κάτοικοι ονομάτιζαν την παραλία Ξεκοφτό, από τον ομώνυμο βράχο.
Read More