Ιστορία

Ο σύγχρονος αστικός Μύθος προσπαθεί να μας νανουρίζει και να μας κοιμίζει μεθοδικά, γιατί οι αφηγήσεις του, μάλλον ξεχνούν επιλεκτικά την ιστορική διαδρομή κάποιων εφευρέσεων στην σωστή σειριακή τους κατανομή.
Ήδη από το 1945 και μετά, έχει αποκαλύψει κάτι το οποίο δεν είναι αληθές, ότι οι Ναζιστές Γερμανοί Επιστήμονες, ήταν οι πρώτοι κατασκευαστές που επέτυχαν πρώτοι τα πυραυλοκίνητα οχήματα, αλλά και τους αεριωθούμενους κινητήρες, στην πραγματικότητα, αυτό είναι αναληθές, αν όχι παντελώς ψευδές, που αποκρύπτει δια της σκοπιμότητας την αλήθεια, θα μας πείτε, οι Αγγλοσάξονες, αυτό δεν έκαναν ανέκαθεν και πάντα;
Αυτός ο σύγχρονος αστικός Μύθος, το μόνο που κατάφερε ήταν να αποκαλύψει μία άλλη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, η οποία έφτανε στα όρια του χυδαίου ψέματος και οι νεότερες γενιές που στηρίζονται αποκλειστικά και μόνο στην πληροφορία και όχι στην επεξεργασία της και στην έρευνα της, να πέφτουν σε λάθη και να ωραιοποιούν το τέρας του Φασισμού, που δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, από ένα ακόμα νόθο τέκνο των κανόνων της Καπιταλιστικής παραγωγής και αγοράς, που χαϊδεύει τα αυτιά των μικροαστών και φυσικά ενισχύει την καπιταλιστική βαρβαρότητα προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών σχημάτων.

Η απόβαση στη Νορμανδία, δεν έπαιξε απολύτως κανένα σοβαρό ρόλο στην έκβαση του Β’ ΠΠ, ως 2ο Μέτωπο.
Οι σύμμαχοι αποτελούνταν από 890.000 άνδρες, δηλαδή 87 Μεραρχίες, είχαν κατά νου τον επόμενο αντίπαλο που μόνο αυτός, κι αποκλειστικά μόνος του, η ΕΣΣΔ, μαζί με τα κατά τόπους αντάρτικα της Ανατολικής Ευρώπης (οι Γάλλοι ΜΑΚΙ, δεν υπολογίζονται, εξάλλου δεν έκαναν και τίποτα το σπουδαίο), νίκησαν το Γ’ Ράιχ.

Τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα από το 2001 και μετά παρατηρούμε μία αναπαταχλί(αθόρυβη), ιδιαίτερη και συντονισμένη προσπάθεια για το ξαναγράψιμο της ιστορίας, από τους έχοντες και κατέχοντες την έως ότου πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια οικονομία, μέχρι την οριστική και αμετάκλητη απ΄ ότι φαίνεται έλευση της Λ.Δ. της Κίνας.
Και αν το ξανά γράψιμο γίνονταν με όρους επιστήμης, δεν θα υπήρχε κανένα θέμα κανένα ζήτημα και κανένα πρόβλημα, ωστόσο τόσο η ΕΕ, όσο και οι ΗΠΑ σε κάθε βαθμό και σε κάθε περίπτωση, δεν έχουν και τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τις ανθρωπιστικές επιστήμες, τις οποίες “μισούν” αμφότεροι.

Αν κοιτάξει κανείς το χάρτη και το ακριβές σημείο που βρίσκεται το Αφγανιστάν, θα κατανοήσει τη μισή αλήθεια(αν όχι το 1/4 της), αλλά το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο σύνθετο, κατά το οποίο αναπτύσσονται και αναδείχνονται ζητήματα που αφορούν την μέχρι σήμερα κοινωνική, οικονομική και πολιτική τάξη πραγμάτων.
Στην γεωγραφική και στενά γεωστρατηγική ανάλυση, το Αφγανιστάν θα μπορούσε να εξομοιωθεί με την παλιά Τσεχοσλοβακία, ακόμα και με την Ουκρανία, αλλά με αντίστροφη φορά προς την κατεύθυνση της χώρας προς τα ανατολικά, αλλά και πάλι θα έπεφτε σε λάθος εκτιμήσεις και θα έβγαζε μάλλον εκτός τόπου και χρόνου συμπεράσματα και για να βγουν σωστά, η πάνω κάτω προς τα εκεί συμπεράσματα, πρέπει να εκλάβουμε πολύ σοβαρά τους νόμους της διαλεκτικής και πως εκφράζονται μέσα από την σύγχρονή και διεθνή πολιτική οικονομία, δηλαδή τους παρακάτω: (Νόμος της ενότητας και πάλης των αντιθέτων, του περάσματος των ποσοτικών σε ποιοτικές, της άρνησης της άρνησης, της συνάφειας της ουσίας και του φαινομένου).
Ανεξάρτητα αν και οι τρεις χώρες της Ευρασίας, είναι μονοπάτια, οι δύο στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και η άλλη στην κεντρική Ασία(εξάλλου μέρος της μέσης Ανατολής είναι από την εποχή της Βακτριανής το Αφγανιστάν).
Ωστόσο τα πράγματα είναι τόσο πολυσύνθετα και τόσο περίπλοκα, που δεν θα κατανοήσει κάποιος με υπεραπλουστεύσεις του τι πραγματοποιείται εκεί και τι μπορεί να πραγματοποιηθεί σε αυτές τις περιοχές, ανά πάσα στιγμή.
Μπορεί οι παραπάνω χώρες αποτελούν περάσματα, η και γέφυρες ανάμεσα στην ανατολή και στη δύση, της κάθε Ηπείρου ξεχωριστά, όμως καλό θα ήταν να γνωρίζουμε, ότι ο αρχαιότερος δρόμος του Μεταξιού(σήμερα είναι όλοι κι όλοι δύο, μέσω της ξηράς και δεν συμπεριλαμβάνονται ο υπερσιβηρικός, ούτε η θαλάσσια δίοδος του που είναι νομοτελειακά η διώρυγα του Σουέζ), ήταν ένας και περνούσε μέσα από εκεί, δεν θα μας κάνει εντύπωση όμως καθόλου, να δούμε κι έναν άλλο που θα ξεκινάει από τον Ινδικό, να μεταβαίνει χερσαία μέχρι την Κασπία και από εκεί, ξανά χερσαία στη Βόρεια θάλασσα.